Mezopotamya
New member
Ev
Berlin
Berlin’de birinci sınıf konut inşaatı: binanın karesi nasıldı?
Zehlendorfer Waldsiedlung, Berlin Modernizminin bir örneği olarak Dünya Mirası sıralamasına yükselecek: Bruno Taut’un insancıl binaya dönüş yaptığı yer.
Maritta Adam-Tkalec
Zehlendorf orman yerleşiminde Ben Buschfeld ile rehberli tur. Yeni Bina’nın bir başka örneği olarak, Dünya Mirası Alanı haline gelmesidir. Markus Wächter/Berliner Zeitung
Berlin’de üç dünya mirası alanı vardır. Müze Adası ve Prusya Sarayları ve Bahçeleri’ne ek olarak, 2008’de, bundan tam 15 yıl önce Pazar günü, altı Berlin Modernizm yerleşimi UNESCO Dünya Mirası Listesi ilan edildi. Onkel Toms Hütte olarak da bilinen Zehlendorfer Waldsiedlung, örneğin Treptow’daki Falkenberg Garden City, Schillerpark malikanesi, Neukölln’deki Britz Hufeisensiedlung gibi altı modernist konut sitesine yedinci olarak eklenirse bu stok artabilir. ve Carl konut sitesi Legia sayısı.
Bir grup ilgili insanı o zamandan beri bir anıt olarak hazırlanan yerleşim yerinden geçiren Ben Buschfeld, Zehlendorf orman yerleşiminin adaylardan biri olmadığını ve ayrıca o zamanki koruma durumunun yeterince ikna edici olmamasından kaynaklandığını söylüyor. Pazar, Dünya Mirası Günü. Aslında bir grafik tasarımcı olan Buschfeld, yıllardır Hufeisensiedlung’u sürdürmeye kendini adamıştır. Ancak şimdi ilgi yeni adaya çevrildi. Teklif süreci devam ediyor ve çözümün ulusal teklif listesine girip girmeyeceği konusunda önümüzdeki sonbaharda ulusal düzeyde bir karar verilecek.
Olasılıklar nelerdir? Ben Buschfeld, mevcut yerleşim grubuna entegrasyon gibi genişletmelerde eşiklerin yeni bir başvuru durumunda olduğundan daha düşük olduğunu düşünüyor. Yani beklentiler kötü değil.
Zehlendorf orman yerleşiminde yoldaMarkus Wächter/Berliner Zeitung
Onkel Toms Hütte metro istasyonundan sadece birkaç adım ötede yerleşimin bir özelliği göze çarpıyor: Burası ormandaki gibi, ancak mimar Bruno Taut’un çok katlı binaları sık, yaşlı çamların arasında duruyor. Evlerin önündeki yeşil alanlar da orman çayırlarını andırıyor. 1926 ile 1931 yılları arasında ormanın içine inşa ettiler ve ağaçları ayakta bıraktılar. Bir bakıma planın bir parçasıdırlar: her daire, oturma odası kır manzarasına sahip olacak şekilde tasarlanmıştır; Yatak odası, mutfak ve banyo gibi fonksiyonel odaların sokağa bakması sağlandı.
Berlin Dünya Mirası Alanında yaşamak böyle bir şey
Modernliğin yerleşim yerleri, piramitler ya da Roma’nın eski şehri gibi saygıdeğer antik çağa ya da temsili zenginliğe sahip değildir. Onlarla ilgili muhteşem olan şey, sıradan olmalarıdır – ama zekice, en ince ayrıntısına kadar iyi düşünülmüş, hayırsever ve neşeli olmalarıdır. Unesco öncelikle yerleşim yerlerinin sosyal hedeflerini ve temel kentsel planlama konseptini onurlandırır. Ben Buschfeld’in dediği gibi, “Temsilden uzak, insan refahına yönelik”. Benzer yaklaşımlar, sanayileşme döneminde güçlü nüfus akışıyla karşı karşıya kalan birçok şehirde bulundu – ancak ilerici yeniden düşünme hiçbir yerde Berlin’deki kadar net ve kapsamlı bir şekilde görülemiyor.
Bruno Taut: İyi ve ucuza inşa etmek
Zehlendorf orman yerleşiminde, 45 hektar üzerine yaklaşık 1900 konut inşa edildi. Müşteri, 1924’te kurulmuş, kar amacı gütmeyen çiftlik, tasarruf ve inşaat şirketi ya da kısaca Gehag’dı. Bruno Taut’u baş mimar olarak atadı. Fikirleri yerleşimi şekillendiriyor: blok çevre gelişiminin çözülmesi, bahçe kentinden çapraz havalandırma, çarpıcı renkler ve bol yeşillik ile rasyonalize edilmiş sıra binaya giden yol. Weimar döneminde parasızlık göz önüne alındığında, inşaat kesinlikle ekonomikti ve yine de yüksek mimari standartlara sahipti. Bu, önümüzdeki on yılların sosyal konut inşaatı için belirleyici oldu. Buschfeld, “Taut, ucuz seri yapıyı bireysel özelliklerle nasıl birleştireceğini ustalıkla anladı” diyor.
Rengarenk tasarlanmış cepheler: Yeni binayı hor görenler bir zamanlar onu bir papağan kolonisi olarak nitelendirirken, bugün sakinler bu terimi oldukça sevgiyle kullanıyor.Markus Wächter/Berliner Zeitung
Pusulanın yönüne göre cephelerde soğuk ya da sıcak, çok katlı ve teraslı evlerde Taut renkleri ustaca ve sofistike bir şekilde kullanıyor. Pencereler, yapının çok daha narin görünmesini sağlayan dar renkli şeritlerle çerçevelenmiştir. Seri üretilen kapılar farklı renklerde parlıyor. Sokaklar kavşaklara yaklaştıkça binalar biraz geriliyor ve sokaklar genişleyerek bir meydana dönüşüyor.
Wilskistrasse ve Am Fischtal’ın kesiştiği yerde, bir bilgi panosu “Zehlendorf Çatı Savaşı”nı anıyor. Yeni Bina’nın mimarlarının tercih ettiği düz çatı, Alman sivri çatısını ve dolayısıyla Alman kültür ve geleneğini tehdit olarak gören ve düz çatılı “Arap köylerine” kızan muhafazakarların öfkesini uyandırmıştı. Bir direniş eylemi olarak gelenekçiler, bu tür “Alman olmayan” binalara paralel, 45 derecelik kırmızı eğimli çatılı uzun bir müstakil ev sırası yerleştirdiler.
Alman olmayan düz çatıya karşı tipik Alman eğimli çatı – orman yerleşiminin inşası sırasında bir kültür savaşı çıktı.Markus Wächter/Berliner Zeitung
Taut’un tepkisi açıktı: Argentinische Allee boyunca, 400 metrelik bir uzunluk boyunca özellikle rengarenk tasarlanmış yeni mimari taşlar yerleştirdi – tabii ki düz bir çatı ile: Mimarın dediği gibi “Burjuvazinin karşısında bir kırbaç darbesi”. Birkaç yıl sonra, 1933’ten sonra “kültürel bir Bolşevik” olarak dışlandı ve sürgüne gitti.
Fotovoltaik, arabalar, ısıtma – yeni çekişme noktaları
Zehlendorf orman yerleşiminin artık dünya mirasının bir parçası olup olmayacağı, uzmanların teraslı evler alanında geçmiş on yıllarda anıta uygun olmayan dönüşümlere ne kadar dikkat ettiğine de bağlı. Anıt koruma açısından yeni bir duruma yol açmasa da, bugünün sakinlerinin tümü Dünya Mirası statüsü olasılığından memnun değil. Ancak hararetli bir tartışma var: Düz çatılara fotovoltaik sistemler kurulmalı mı, tescilli binalar enerji açısından nasıl iyileştirilebilir? Bütün bu arabalarla ne yapmalı? Ve nasıl ısıtılır? Bruno Taut bir keresinde çemberin karesini almayı başarmıştı. Şimdi yine yenilikçi çözümlere ihtiyaç duyulacaktır.
Berlin
Berlin’de birinci sınıf konut inşaatı: binanın karesi nasıldı?
Zehlendorfer Waldsiedlung, Berlin Modernizminin bir örneği olarak Dünya Mirası sıralamasına yükselecek: Bruno Taut’un insancıl binaya dönüş yaptığı yer.
Maritta Adam-Tkalec
Zehlendorf orman yerleşiminde Ben Buschfeld ile rehberli tur. Yeni Bina’nın bir başka örneği olarak, Dünya Mirası Alanı haline gelmesidir. Markus Wächter/Berliner Zeitung
Berlin’de üç dünya mirası alanı vardır. Müze Adası ve Prusya Sarayları ve Bahçeleri’ne ek olarak, 2008’de, bundan tam 15 yıl önce Pazar günü, altı Berlin Modernizm yerleşimi UNESCO Dünya Mirası Listesi ilan edildi. Onkel Toms Hütte olarak da bilinen Zehlendorfer Waldsiedlung, örneğin Treptow’daki Falkenberg Garden City, Schillerpark malikanesi, Neukölln’deki Britz Hufeisensiedlung gibi altı modernist konut sitesine yedinci olarak eklenirse bu stok artabilir. ve Carl konut sitesi Legia sayısı.
Bir grup ilgili insanı o zamandan beri bir anıt olarak hazırlanan yerleşim yerinden geçiren Ben Buschfeld, Zehlendorf orman yerleşiminin adaylardan biri olmadığını ve ayrıca o zamanki koruma durumunun yeterince ikna edici olmamasından kaynaklandığını söylüyor. Pazar, Dünya Mirası Günü. Aslında bir grafik tasarımcı olan Buschfeld, yıllardır Hufeisensiedlung’u sürdürmeye kendini adamıştır. Ancak şimdi ilgi yeni adaya çevrildi. Teklif süreci devam ediyor ve çözümün ulusal teklif listesine girip girmeyeceği konusunda önümüzdeki sonbaharda ulusal düzeyde bir karar verilecek.
Olasılıklar nelerdir? Ben Buschfeld, mevcut yerleşim grubuna entegrasyon gibi genişletmelerde eşiklerin yeni bir başvuru durumunda olduğundan daha düşük olduğunu düşünüyor. Yani beklentiler kötü değil.
Zehlendorf orman yerleşiminde yoldaMarkus Wächter/Berliner Zeitung
Onkel Toms Hütte metro istasyonundan sadece birkaç adım ötede yerleşimin bir özelliği göze çarpıyor: Burası ormandaki gibi, ancak mimar Bruno Taut’un çok katlı binaları sık, yaşlı çamların arasında duruyor. Evlerin önündeki yeşil alanlar da orman çayırlarını andırıyor. 1926 ile 1931 yılları arasında ormanın içine inşa ettiler ve ağaçları ayakta bıraktılar. Bir bakıma planın bir parçasıdırlar: her daire, oturma odası kır manzarasına sahip olacak şekilde tasarlanmıştır; Yatak odası, mutfak ve banyo gibi fonksiyonel odaların sokağa bakması sağlandı.
Berlin Dünya Mirası Alanında yaşamak böyle bir şey
Modernliğin yerleşim yerleri, piramitler ya da Roma’nın eski şehri gibi saygıdeğer antik çağa ya da temsili zenginliğe sahip değildir. Onlarla ilgili muhteşem olan şey, sıradan olmalarıdır – ama zekice, en ince ayrıntısına kadar iyi düşünülmüş, hayırsever ve neşeli olmalarıdır. Unesco öncelikle yerleşim yerlerinin sosyal hedeflerini ve temel kentsel planlama konseptini onurlandırır. Ben Buschfeld’in dediği gibi, “Temsilden uzak, insan refahına yönelik”. Benzer yaklaşımlar, sanayileşme döneminde güçlü nüfus akışıyla karşı karşıya kalan birçok şehirde bulundu – ancak ilerici yeniden düşünme hiçbir yerde Berlin’deki kadar net ve kapsamlı bir şekilde görülemiyor.
Bruno Taut: İyi ve ucuza inşa etmek
Zehlendorf orman yerleşiminde, 45 hektar üzerine yaklaşık 1900 konut inşa edildi. Müşteri, 1924’te kurulmuş, kar amacı gütmeyen çiftlik, tasarruf ve inşaat şirketi ya da kısaca Gehag’dı. Bruno Taut’u baş mimar olarak atadı. Fikirleri yerleşimi şekillendiriyor: blok çevre gelişiminin çözülmesi, bahçe kentinden çapraz havalandırma, çarpıcı renkler ve bol yeşillik ile rasyonalize edilmiş sıra binaya giden yol. Weimar döneminde parasızlık göz önüne alındığında, inşaat kesinlikle ekonomikti ve yine de yüksek mimari standartlara sahipti. Bu, önümüzdeki on yılların sosyal konut inşaatı için belirleyici oldu. Buschfeld, “Taut, ucuz seri yapıyı bireysel özelliklerle nasıl birleştireceğini ustalıkla anladı” diyor.
Rengarenk tasarlanmış cepheler: Yeni binayı hor görenler bir zamanlar onu bir papağan kolonisi olarak nitelendirirken, bugün sakinler bu terimi oldukça sevgiyle kullanıyor.Markus Wächter/Berliner Zeitung
Pusulanın yönüne göre cephelerde soğuk ya da sıcak, çok katlı ve teraslı evlerde Taut renkleri ustaca ve sofistike bir şekilde kullanıyor. Pencereler, yapının çok daha narin görünmesini sağlayan dar renkli şeritlerle çerçevelenmiştir. Seri üretilen kapılar farklı renklerde parlıyor. Sokaklar kavşaklara yaklaştıkça binalar biraz geriliyor ve sokaklar genişleyerek bir meydana dönüşüyor.
Wilskistrasse ve Am Fischtal’ın kesiştiği yerde, bir bilgi panosu “Zehlendorf Çatı Savaşı”nı anıyor. Yeni Bina’nın mimarlarının tercih ettiği düz çatı, Alman sivri çatısını ve dolayısıyla Alman kültür ve geleneğini tehdit olarak gören ve düz çatılı “Arap köylerine” kızan muhafazakarların öfkesini uyandırmıştı. Bir direniş eylemi olarak gelenekçiler, bu tür “Alman olmayan” binalara paralel, 45 derecelik kırmızı eğimli çatılı uzun bir müstakil ev sırası yerleştirdiler.
Alman olmayan düz çatıya karşı tipik Alman eğimli çatı – orman yerleşiminin inşası sırasında bir kültür savaşı çıktı.Markus Wächter/Berliner Zeitung
Taut’un tepkisi açıktı: Argentinische Allee boyunca, 400 metrelik bir uzunluk boyunca özellikle rengarenk tasarlanmış yeni mimari taşlar yerleştirdi – tabii ki düz bir çatı ile: Mimarın dediği gibi “Burjuvazinin karşısında bir kırbaç darbesi”. Birkaç yıl sonra, 1933’ten sonra “kültürel bir Bolşevik” olarak dışlandı ve sürgüne gitti.
Fotovoltaik, arabalar, ısıtma – yeni çekişme noktaları
Zehlendorf orman yerleşiminin artık dünya mirasının bir parçası olup olmayacağı, uzmanların teraslı evler alanında geçmiş on yıllarda anıta uygun olmayan dönüşümlere ne kadar dikkat ettiğine de bağlı. Anıt koruma açısından yeni bir duruma yol açmasa da, bugünün sakinlerinin tümü Dünya Mirası statüsü olasılığından memnun değil. Ancak hararetli bir tartışma var: Düz çatılara fotovoltaik sistemler kurulmalı mı, tescilli binalar enerji açısından nasıl iyileştirilebilir? Bütün bu arabalarla ne yapmalı? Ve nasıl ısıtılır? Bruno Taut bir keresinde çemberin karesini almayı başarmıştı. Şimdi yine yenilikçi çözümlere ihtiyaç duyulacaktır.