Birbirlerini bulmaya devam ediyorlar, ara sıra dirsek teması kuruyorlar ve ayrılıyorlar. Ve böylece devam ediyor. “Ben, Kendim ve Sen” kolay bir çalışma ama sırf çok kısa olduğu için değil; Hareket etmek yerine maudlin. Gilmer nihayet kaçarken müzik biter ve Dartey sessizce kaderini düşünür.
Perşembe günü ayrıca Hans van Manen’in Chalvar Monteiro, Yannick Lebrun ve Patrick Coker’in hızını ve ustalığını vurgulayan yeni bir “Solo” prodüksiyonu da vardı. Herkes yeterince atılgandı ama konu dans etmeye gelince? Bach merkezli ve dördüncü duvarı yıkmak için tuhaf bir şekilde tasarlanmış çirkin hareketlerle dolu – en kötüsü omuz silkme.
Jacquelin Harris ve Vernard J. Gilmore’un Nelson ve Winnie Mandela rollerini üstlendiği Ailey’nin “Survivors” filmi, adaletsizliğin ıstırabına unutulmaz bakış açısıyla daha duyguluydu. Max Roach ve Abbey Lincoln eşliğinde dans ettiler, her biri duygusuz bir güçle birbirlerinin sırtını tutuyorlardı ve acılarını güçlü eğilme ve kasılmalara dönüştüren Harris bir güç oluşturuyordu.
Harris her sezon daha geniş, daha çeşitli ve daha parlak hale geliyor. Cuma günü, Kyle Abraham’ın siyah kültürü ve soul, hip-hop ve R&B’yi kapsayan müziğe aşk mektubu olan “Are You in Your Feelings” adlı eserinde parladı ve minik, anlamlı sesinin her kıvılcımını içeren bir tür geçici virtüözlük sergiledi. onun vücudu Oldu müzik.
Ailey’nin 1960 klasiği “Revelations”, her iki programı da harika performanslarla kapattı; eski topluluk üyesi Akua Noni Parker’ın (zamansız!) Lebrun’la birlikte “Fix Me, Jesus”ta özel konuk olarak geri dönmesi de dahil. Monteiro’nun “Hazır Olmak İstiyorum” adlı eseri derin gizem ve acı içeriyordu. Ve “Günahkar Adam”da Isaiah Day, Juilliard’daki dikkat çekici bir şekilde son yılında, ışıltılı bir şiddetle sahneyi kasıp kavurdu. Onu bir kez fark ettiğinizde gözden kaçırmanız zor oluyor: Bu bir dansçı, oğlanla erkek arasında bir yerde ve yıldızlığa giden yolda gibi görünüyor.
Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu
31 Aralık’a kadar Manhattan’daki New York City Center’da; nycitycenter.org.
Perşembe günü ayrıca Hans van Manen’in Chalvar Monteiro, Yannick Lebrun ve Patrick Coker’in hızını ve ustalığını vurgulayan yeni bir “Solo” prodüksiyonu da vardı. Herkes yeterince atılgandı ama konu dans etmeye gelince? Bach merkezli ve dördüncü duvarı yıkmak için tuhaf bir şekilde tasarlanmış çirkin hareketlerle dolu – en kötüsü omuz silkme.
Jacquelin Harris ve Vernard J. Gilmore’un Nelson ve Winnie Mandela rollerini üstlendiği Ailey’nin “Survivors” filmi, adaletsizliğin ıstırabına unutulmaz bakış açısıyla daha duyguluydu. Max Roach ve Abbey Lincoln eşliğinde dans ettiler, her biri duygusuz bir güçle birbirlerinin sırtını tutuyorlardı ve acılarını güçlü eğilme ve kasılmalara dönüştüren Harris bir güç oluşturuyordu.
Harris her sezon daha geniş, daha çeşitli ve daha parlak hale geliyor. Cuma günü, Kyle Abraham’ın siyah kültürü ve soul, hip-hop ve R&B’yi kapsayan müziğe aşk mektubu olan “Are You in Your Feelings” adlı eserinde parladı ve minik, anlamlı sesinin her kıvılcımını içeren bir tür geçici virtüözlük sergiledi. onun vücudu Oldu müzik.
Ailey’nin 1960 klasiği “Revelations”, her iki programı da harika performanslarla kapattı; eski topluluk üyesi Akua Noni Parker’ın (zamansız!) Lebrun’la birlikte “Fix Me, Jesus”ta özel konuk olarak geri dönmesi de dahil. Monteiro’nun “Hazır Olmak İstiyorum” adlı eseri derin gizem ve acı içeriyordu. Ve “Günahkar Adam”da Isaiah Day, Juilliard’daki dikkat çekici bir şekilde son yılında, ışıltılı bir şiddetle sahneyi kasıp kavurdu. Onu bir kez fark ettiğinizde gözden kaçırmanız zor oluyor: Bu bir dansçı, oğlanla erkek arasında bir yerde ve yıldızlığa giden yolda gibi görünüyor.
Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu
31 Aralık’a kadar Manhattan’daki New York City Center’da; nycitycenter.org.