Times Insider kim olduğumuzu ve ne yaptığımızı açıklıyor ve gazeteciliğimizin nasıl çalıştığına dair perde arkası bilgiler sunuyor.
Laurel Graeber tiyatro ve müze sevgisiyle büyüdü. Ancak Haber için bu konu hakkında yazacağını ya da neredeyse otuz yıl boyunca bunu yazacağını hiç düşünmemişti.
2017'de tam zamanlı işten emekli olmadan önce Kültür Masası'nın fotokopi departmanını on yıldan fazla yöneten Bayan Graeber, “Editördüm ama her zaman yazmak istedim” dedi. “Ve hafta sonu çocuklara yönelik eğlence sütunumuzu yazmak gibi serbest çalışma işi açıldığında, evet dedim.”
Neredeyse otuz yıldır gençlere yönelik kültür hakkında düzenli olarak yazılar yazıyor ve ebeveynlerin veya bakıcıların New York'ta her hafta sonu çocuklarla yapabilecekleri en iyi aktivitelerin altını çiziyor. Ayrıca çocuklara yönelik yeni televizyon programlarına, filmlere, müze sergilerine ve podcast'lere de katkıda bulunuyor.
Bayan Graeber, yakın zamanda yapılan bir röportajda, “En çok hoşuma giden şey, yetişkinler için de çocuklar için iyi olan, ancak onlara özel olarak tasarlanmayan şeylerdir” dedi.
Her ne kadar kendi iki çocuğu da artık büyümüş olsa da Bayan Graeber, hâlâ çocukların eğlencesinden keyif aldığını söylüyor. Çocuk programlarıyla ilgili fikirleri nasıl bulduğunu ve kendisine neyin cazip geldiğini anlattı. Aşağıdaki düzenlenmiş değişimi okuyun.
1997'den beri çocukların eğlencesinden sorumlular. Bunu sana ne yaptırdı?
The Times'ta serbest yazar olarak birlikte çalıştığım kişilerden biri olan Dulcie Leimbach köşeyi açtı. Doğum iznine çıktığında ben devreye girdim. Artık doğum izni almak istemediğine karar verdiğinde bana izin teklif edildi. Önce “Çocuklar İçin”, sonra da “Aile Tarifesi” adını aldı. Kendi çocuklarım büyüdükten sonra bile bunu yıllarca yaptım. Artık internette ve Cuma günkü basılı baskıda yer alan ve New York City'de yapılacak en iyi şeylerin bir özetini sunan “Çocuklar” adlı bir tanıtım yazısı var.
Kendi çocuklarımı küçükken kobay olarak kullandım, onları etkinliklere ve çocuk oyunlarına götürdüm. Çocuklarım artık yetişkin olmasına rağmen devam ettim. Çocuklara yeni ve farklı alanlar bulmaya çalışıyorum. Bundan yorulmadım.
Sahne sanatlarında bir geçmişiniz var mı?
The Yale Daily News'in iki sanat editöründen biriydim ve aynı zamanda üniversitede birçok öğrenci tiyatrosu yapımında rol aldım. Broadway'de bir kariyerim olacağını hiç düşünmezdim ama lisede ve üniversitedeyken, onlar hakkında yazmadığım zamanlarda sürekli oyun denemeleri yapıyordum.
Başlangıçta sizi ritme çeken şey neydi?
Çocuklar için kabul edilebilir olanın sınırlarını zorlamaya çalışan şirket ve kuruluşlarla ilgileniyordum. Çocuklar genellikle hafife alınır ve öyle de yapılmamalıdır. Çocuklar, eğer bu konular uygun şekilde ele alınırsa birçok zorlu konuyu ele alabilirler. Çocukların hayatın bazı sert gerçeklerinden korunması gerektiği fikri onlar için adil değil. Yaşlandıkça sadece zorluklarla yüzleşmekle kalmayacak, aynı zamanda dünyanın bazı sorunlarının çözülmesine yardımcı olan nesil olacaklar. Hiç kimse bir çocuğa korku ya da sıkıntı yaşatmak istemez ama onları çevrelerindeki dünyada olup bitenler hakkında bilgilendirmek önemlidir.
18 yaş ve altındaki izleyicilere gösterimler sunan New York Uluslararası Çocuk Filmleri Festivali gibi şeyleri savunmayı seviyorum. Orada gösterilenlerin çoğu çocuklar için yapılmamıştı, ancak çocukların ilgisini çekeceği için seçilmişti.
Hikaye fikirleri nerede bulunur?
Birçoğu bu alandaki insanlardan ipuçları içeren çok sayıda e-posta alıyorum. Bazen kendi başıma bir şeyler buluyorum. Takip ettiğim birçok organizasyon var ve birçok müzenin çocuklara yönelik neler yaptığını takip ediyorum.
Gösterilere yalnız mı gidiyorsun?
Sık sık kızımla giderim. 30 yaşını geçmiş olmasına ve çocuğu olmamasına rağmen hala ilgileniyor. Eğlenceli bir anne-kız buluşması oldu.
Hedef grubun bir parçası olmasanız bile işten keyif alıyor musunuz?
Genel olarak bakıldığında, gerçekten iyi çocuk işçiliği yalnızca bir çocuğun keyif alabileceği bir şey değildir. En iyi çocuk eğlencesi iki düzeyde çalışır: hem yetişkinlere hem de çocuklara hitap eder. İçinde yetişkinlerin gülümseyebileceği ve bir çocuğun anlayamayacağı şakalar veya imalar var.
Çocuk programlarının son otuz yılda nasıl değiştiğini düşünüyorsunuz?
Daha kapsayıcı olmak ve mutlaka zengin ya da beyaz olmayan çocuklara odaklanan daha fazla yapım ve gösteri üretmek için her yerde çaba gösteriliyor. Artık başka bir ülkede büyümüş ya da göçmen çocukların bakış açısını yansıtan eserler görüyoruz. Engelli veya otizm spektrumunda olabilecek çocuklara yönelik de pek çok şey üretiliyor.
LeVar Burton'la yeni ürünü hakkında konuştunuz Komik Gizem Podcast'i ve Lin-Manuel Miranda, çocuklara yönelik animasyonlu bir seyahat dizisindeki başrolü anlatıyor. Röportaj yaptığınız en havalı kişi kim?
Jane Goodall. Geçen yıl hakkında yazdığım Jane adlı TV şovunun ilham kaynağıydı; burada kendi adını paylaşan ve ona saygı duyan bir karakter vardı. Ayrıca programda danışman olarak çalıştı. Bunun olacağını düşünmediğim için onunla konuşup konuşamayacağımı sordum. Ancak röportaj için küçük bir fırsat penceresi vardı ve işe yaradı.
Son zamanlarda çocuklar için gördüğünüz en iyi şey nedir?
Ebeveynleri rahatsız etmeyen en iyi programlardan biri, Mo Willems'in bir kitabına dayanan bir TV programı olan Naked Mole Rat Gets Dressed: The Underground Rock Experience'dır. Apple TV+'ta geçenlerde çocuklar için bir geçiş korku filmi olduğunu yazdığım Curses! adında bir animasyon dizisi var; şiddet içeren ya da rahatsız edici değil ama Indiana Jones havasını taşıyor. LeVar Burton'ın yeni komik ve gizemli podcast'i “Sound Detectives” de çok eğlenceli; yetişkinler buna bayılacak.
Laurel Graeber tiyatro ve müze sevgisiyle büyüdü. Ancak Haber için bu konu hakkında yazacağını ya da neredeyse otuz yıl boyunca bunu yazacağını hiç düşünmemişti.
2017'de tam zamanlı işten emekli olmadan önce Kültür Masası'nın fotokopi departmanını on yıldan fazla yöneten Bayan Graeber, “Editördüm ama her zaman yazmak istedim” dedi. “Ve hafta sonu çocuklara yönelik eğlence sütunumuzu yazmak gibi serbest çalışma işi açıldığında, evet dedim.”
Neredeyse otuz yıldır gençlere yönelik kültür hakkında düzenli olarak yazılar yazıyor ve ebeveynlerin veya bakıcıların New York'ta her hafta sonu çocuklarla yapabilecekleri en iyi aktivitelerin altını çiziyor. Ayrıca çocuklara yönelik yeni televizyon programlarına, filmlere, müze sergilerine ve podcast'lere de katkıda bulunuyor.
Bayan Graeber, yakın zamanda yapılan bir röportajda, “En çok hoşuma giden şey, yetişkinler için de çocuklar için iyi olan, ancak onlara özel olarak tasarlanmayan şeylerdir” dedi.
Her ne kadar kendi iki çocuğu da artık büyümüş olsa da Bayan Graeber, hâlâ çocukların eğlencesinden keyif aldığını söylüyor. Çocuk programlarıyla ilgili fikirleri nasıl bulduğunu ve kendisine neyin cazip geldiğini anlattı. Aşağıdaki düzenlenmiş değişimi okuyun.
1997'den beri çocukların eğlencesinden sorumlular. Bunu sana ne yaptırdı?
The Times'ta serbest yazar olarak birlikte çalıştığım kişilerden biri olan Dulcie Leimbach köşeyi açtı. Doğum iznine çıktığında ben devreye girdim. Artık doğum izni almak istemediğine karar verdiğinde bana izin teklif edildi. Önce “Çocuklar İçin”, sonra da “Aile Tarifesi” adını aldı. Kendi çocuklarım büyüdükten sonra bile bunu yıllarca yaptım. Artık internette ve Cuma günkü basılı baskıda yer alan ve New York City'de yapılacak en iyi şeylerin bir özetini sunan “Çocuklar” adlı bir tanıtım yazısı var.
Kendi çocuklarımı küçükken kobay olarak kullandım, onları etkinliklere ve çocuk oyunlarına götürdüm. Çocuklarım artık yetişkin olmasına rağmen devam ettim. Çocuklara yeni ve farklı alanlar bulmaya çalışıyorum. Bundan yorulmadım.
Sahne sanatlarında bir geçmişiniz var mı?
The Yale Daily News'in iki sanat editöründen biriydim ve aynı zamanda üniversitede birçok öğrenci tiyatrosu yapımında rol aldım. Broadway'de bir kariyerim olacağını hiç düşünmezdim ama lisede ve üniversitedeyken, onlar hakkında yazmadığım zamanlarda sürekli oyun denemeleri yapıyordum.
Başlangıçta sizi ritme çeken şey neydi?
Çocuklar için kabul edilebilir olanın sınırlarını zorlamaya çalışan şirket ve kuruluşlarla ilgileniyordum. Çocuklar genellikle hafife alınır ve öyle de yapılmamalıdır. Çocuklar, eğer bu konular uygun şekilde ele alınırsa birçok zorlu konuyu ele alabilirler. Çocukların hayatın bazı sert gerçeklerinden korunması gerektiği fikri onlar için adil değil. Yaşlandıkça sadece zorluklarla yüzleşmekle kalmayacak, aynı zamanda dünyanın bazı sorunlarının çözülmesine yardımcı olan nesil olacaklar. Hiç kimse bir çocuğa korku ya da sıkıntı yaşatmak istemez ama onları çevrelerindeki dünyada olup bitenler hakkında bilgilendirmek önemlidir.
18 yaş ve altındaki izleyicilere gösterimler sunan New York Uluslararası Çocuk Filmleri Festivali gibi şeyleri savunmayı seviyorum. Orada gösterilenlerin çoğu çocuklar için yapılmamıştı, ancak çocukların ilgisini çekeceği için seçilmişti.
Hikaye fikirleri nerede bulunur?
Birçoğu bu alandaki insanlardan ipuçları içeren çok sayıda e-posta alıyorum. Bazen kendi başıma bir şeyler buluyorum. Takip ettiğim birçok organizasyon var ve birçok müzenin çocuklara yönelik neler yaptığını takip ediyorum.
Gösterilere yalnız mı gidiyorsun?
Sık sık kızımla giderim. 30 yaşını geçmiş olmasına ve çocuğu olmamasına rağmen hala ilgileniyor. Eğlenceli bir anne-kız buluşması oldu.
Hedef grubun bir parçası olmasanız bile işten keyif alıyor musunuz?
Genel olarak bakıldığında, gerçekten iyi çocuk işçiliği yalnızca bir çocuğun keyif alabileceği bir şey değildir. En iyi çocuk eğlencesi iki düzeyde çalışır: hem yetişkinlere hem de çocuklara hitap eder. İçinde yetişkinlerin gülümseyebileceği ve bir çocuğun anlayamayacağı şakalar veya imalar var.
Çocuk programlarının son otuz yılda nasıl değiştiğini düşünüyorsunuz?
Daha kapsayıcı olmak ve mutlaka zengin ya da beyaz olmayan çocuklara odaklanan daha fazla yapım ve gösteri üretmek için her yerde çaba gösteriliyor. Artık başka bir ülkede büyümüş ya da göçmen çocukların bakış açısını yansıtan eserler görüyoruz. Engelli veya otizm spektrumunda olabilecek çocuklara yönelik de pek çok şey üretiliyor.
LeVar Burton'la yeni ürünü hakkında konuştunuz Komik Gizem Podcast'i ve Lin-Manuel Miranda, çocuklara yönelik animasyonlu bir seyahat dizisindeki başrolü anlatıyor. Röportaj yaptığınız en havalı kişi kim?
Jane Goodall. Geçen yıl hakkında yazdığım Jane adlı TV şovunun ilham kaynağıydı; burada kendi adını paylaşan ve ona saygı duyan bir karakter vardı. Ayrıca programda danışman olarak çalıştı. Bunun olacağını düşünmediğim için onunla konuşup konuşamayacağımı sordum. Ancak röportaj için küçük bir fırsat penceresi vardı ve işe yaradı.
Son zamanlarda çocuklar için gördüğünüz en iyi şey nedir?
Ebeveynleri rahatsız etmeyen en iyi programlardan biri, Mo Willems'in bir kitabına dayanan bir TV programı olan Naked Mole Rat Gets Dressed: The Underground Rock Experience'dır. Apple TV+'ta geçenlerde çocuklar için bir geçiş korku filmi olduğunu yazdığım Curses! adında bir animasyon dizisi var; şiddet içeren ya da rahatsız edici değil ama Indiana Jones havasını taşıyor. LeVar Burton'ın yeni komik ve gizemli podcast'i “Sound Detectives” de çok eğlenceli; yetişkinler buna bayılacak.