87 yaşındaki Sayette’in Nijinska ile uzun bir geçmişi var ve işini yönetmeye yetkili çok az kişiden biri. Yıllar boyunca, Mariinsky Balesi ve SUNY Purchase öğrencileri gibi çok çeşitli topluluklar için “Les Noces”i defalarca sahneledi. 1969’da Buffalo Bale Merkezi’nin bir üyesiyken, onun yönetmenliğinde Nijinska’nın “Brahms Varyasyonları”nda dans etti. (Bale artık oynanmıyor ve Sayette artık koreografiyi hatırlamıyor.) “Çok sağırdı,” dedi, “yumruğunu göğsüne dayayarak ritimleri bir nevi dövüyordu.”
2009’da Sayette, Sklute ve Ballet West için başka bir Nijinska çalışması olan Les Biches’i yönetti. 1920’lerin parlak genç şeylerinin sert bir hicvi olan ‘Les Biches’, vücudunun üst kısmındaki sıçramalar ve kıvrımlarla dolu bir kadın için öldürücü bir solo içeriyor ve ‘Les Noces’ten farklı bir dünyadanmış gibi görünüyor. Ve yine de, dans eden kadın vücuduna alışılmadık bir bakış açısı, gövde ve kolların daha özgür, daha heykelsi bir kullanımı ve pointe dansının güçlü ve vurmalı bir kullanımı paylaşıyorlar.
“Nijinska’nın bulduğu şey,” dedi Garafola, “nokta çalışmasının baleyi tuhaf ve farklı kılacak şekilde yeniden bütünleştirilebileceğidir.” Les Noces’te bu noktalama çalışması, Terkedildi’deki gibi genellikle ayaklar paralel olacak şekilde yapılır. Balede her zamanki gibi vücudun ortası. Harekete daha zarif, neredeyse mekanik bir görünüm verir. Bu görünüm, Natalia Goncharova’nın Ballet West’in yeniden canlanmasında kullandığı basit, zanaatkar kostümleri ve setleriyle yankılanıyor.
Nijinska’nın koreografik hayal gücünün ayrılmaz bir parçası olan cinsiyet tasvirleri, kısmen dansından kaynaklanıyor olabilir. Hem güçlü bir teknisyen hem de (ağabeyi gibi) bir atlayıcıydı ve yüceltilmiş balerin idealinden çekinme eğilimindeydi. Bazen erkek rollerini bile üstlendi. Bir keresinde Diaghilev’e “Ben balerin değilim” demişti. Garafola, bunun, “balenin kısıtlamaları ve idealleri tarafından tanımlanan kadın güzelliğiyle ilgili olan bale hiyerarşisinin en tepesindeki figür” ile özdeşleşmediği anlamına geldiğini söylüyor.
2009’da Sayette, Sklute ve Ballet West için başka bir Nijinska çalışması olan Les Biches’i yönetti. 1920’lerin parlak genç şeylerinin sert bir hicvi olan ‘Les Biches’, vücudunun üst kısmındaki sıçramalar ve kıvrımlarla dolu bir kadın için öldürücü bir solo içeriyor ve ‘Les Noces’ten farklı bir dünyadanmış gibi görünüyor. Ve yine de, dans eden kadın vücuduna alışılmadık bir bakış açısı, gövde ve kolların daha özgür, daha heykelsi bir kullanımı ve pointe dansının güçlü ve vurmalı bir kullanımı paylaşıyorlar.
“Nijinska’nın bulduğu şey,” dedi Garafola, “nokta çalışmasının baleyi tuhaf ve farklı kılacak şekilde yeniden bütünleştirilebileceğidir.” Les Noces’te bu noktalama çalışması, Terkedildi’deki gibi genellikle ayaklar paralel olacak şekilde yapılır. Balede her zamanki gibi vücudun ortası. Harekete daha zarif, neredeyse mekanik bir görünüm verir. Bu görünüm, Natalia Goncharova’nın Ballet West’in yeniden canlanmasında kullandığı basit, zanaatkar kostümleri ve setleriyle yankılanıyor.
Nijinska’nın koreografik hayal gücünün ayrılmaz bir parçası olan cinsiyet tasvirleri, kısmen dansından kaynaklanıyor olabilir. Hem güçlü bir teknisyen hem de (ağabeyi gibi) bir atlayıcıydı ve yüceltilmiş balerin idealinden çekinme eğilimindeydi. Bazen erkek rollerini bile üstlendi. Bir keresinde Diaghilev’e “Ben balerin değilim” demişti. Garafola, bunun, “balenin kısıtlamaları ve idealleri tarafından tanımlanan kadın güzelliğiyle ilgili olan bale hiyerarşisinin en tepesindeki figür” ile özdeşleşmediği anlamına geldiğini söylüyor.