Ünlü step dansçısı Caleb Teicher ve beatbox dünya şampiyonu Chris Celiz, tamamen farklı kabilelere ait gibi görünüyor. Ancak birkaç yıl önce Miami’deki bir konferansta ayrı bir toplantıda buluştuklarında sanat formları arasındaki benzerlikler hakkında konuşmaya başladılar.
Teicher geçenlerde “Her ikisi de vücut müziği” dedi. “Ve sınırlı veya niş olarak tanımlanabilecek vücut kısımlarını” (ayaklar, ağız) kullanıyorlar.” Step dansının ses sınırlamaları olduğu iddia edilebilir ve aynı şey beatbox için de söylenebilir. Ancak hayal gücümüzü yakalama biçimlerinin sınırı yok.”
Her iki tarzın da siyah Amerikan geleneklerinden ortaya çıktığını fark ettiler: caz ve hip-hop. Teicher, “Ve böylece çağrı ve yanıt, ustalık, rekabet ve mizah fikirlerini paylaşıyorlar” dedi. “Bunların hepsi bir nevi aynı kazanın içinde.”
Eğer becerilerini birleştirirlerse ne olabileceğini merak ettiler.
Sonuç, 2018’de New York City Center’da Fall for Dance için yaratılan gürültülü, 15 dakikalık bir çalışma olan “Bzzz” oldu. Parça hem izleyiciler hem de eleştirmenler tarafından iyi karşılandı ve festival, bir sonraki yılki performansın iki kat daha uzun olmasını istedi. Daha sonra diğer sunucular gösteriyi bağımsız bir gösteriye genişletmeyi önerdiler, ancak Teicher ve Celiz direndi.
Sonra bir gün duşta Teicher, Salı günü Joyce Tiyatrosu’nda gösterime girecek olan “Bzzz”ın 70 dakikalık versiyonuna yol açan bir aydınlanma yaşadı.
Bu açıklamayı açıklamak için küçük bir spoiler gerekiyor. “Bzzz” tüm versiyonlarında Celiz ile step dansçılarından oluşan bir ekibin dostane bir buluşmasıyla başlıyor. Teicher, “Bu, bilim kurguyla ilk karşılaşmak ya da yeni bir çocuğun okuldaki ilk günü gibi” dedi. Sanatçılar ritim içinde iletişim kurarak birlikte neyi başarabileceklerini keşfederler. Bunu nasıl genişletebileceğimize dair duş fikri: Ya başka bir beatbox’çı ortaya çıkarsa?
Beatbox sanatçısı Gene Shinozaki’nin bu eklemesi, bir düzeyde katılım yoluyla genişlemeyle ilgili bir çalışmayı genişletiyor. Teicher, Celiz ve dansçıların hocketing adı verilen müzik biçimini uyguladıkları erken bir bölüme işaret etti; her kişi ritmik bir cümleden küçük bir parça alıyor ve onu bir röle gibi bir satır boyunca çalıyor. Her tekrarda kendini küçük bir ahşap tahtaya sıkıştıran yeni bir kişi eklenir.
Teicher, “Ve tutum şu: ‘Elbette, hâlâ bir kişilik daha yerimiz var” dedi. “Tap dansçıları ve beatbox’çılar insanları hoş karşılamak istiyor.”
Celiz bu tavrın bir tercih ve bir nevi olgunlaşma olduğunu vurguladı. “Beatbox’a girmenin en büyük yolu rekabettir” dedi. “Başkalarından daha iyi olabilmek için 90 saniyelik beatbox rutinleri yapmaya başladım. Ancak büyüdükçe birlikte daha fazlasını başarabileceğinizi anlıyorsunuz.”
Celiz ve Shinozaki gibi deneyimli beatbox’çılar bireysel olarak birçok ses katmanını önerebilseler de, uyum içinde şarkı söylemek için iki tanesi gerekiyor. Benzer şekilde, iki beatbox’çı ve altı step dansçısı, bir beatbox’çı ve altı step dansçısının yapamadığı şeyleri yapabilir.
Celiz, “Her zaman daha sessel deneyler yapmaya çalışıyoruz” dedi. “Ve yaptığımız işi sevdiğimiz için onu mümkün olduğunca çok insana ulaştırmak istiyoruz.”
“Bzzz”ın tonu da buradan geliyor: parlak, geniş ve saçma. Koreograf yardımcısı Naomi Funaki, gösteriyi izlemeyi çizgi roman okumaya benzetti. Simüle edilmiş bir tenis maçı da dahil olmak üzere bazı bölümler, beatbox’çıların ses efektleriyle komedi skeçlerine benziyor. EDM ritimleri ve vızıltıları arasında daha fazla vodvil unsurunun yanı sıra daha yeni popüler kültür referansları: diz hizasına kadar yükselen bir perde ve tekrar tekrar tıraş olmanın ve saçını kestirmenin eski ritmi.
Hem dokunma hem de beatbox şaşırtıcıdır; ayaklarınız ve ağzınız bunu yapar ? – ve “Bzzz”daki her şey hızlanma, hızlanma, daha da çılgınlaşma eğilimindedir, bazen de bir mosh pit’in etrafı saran enerjisini oluşturur. Ancak stil davetkar olmaya devam ediyor; Çağrı ve yanıt bölümleri hedef kitleyi içerir.
Celiz, “Beatbox’ta pek çok ‘Şu harika tekniğe bakın!’ var” dedi. “Ve bu harika ama aynı zamanda ‘Hey, gel ve bizimle birlikte ol’ da diyebilirsin.”
Shinozaki, gösterinin kendisine beatbox camiasına nasıl dahil olduğunu hatırlattığını söyledi. “Tanıştığım ilk beatbox’çılardan biri, bu işi benden çok daha uzun süredir yapan Chris’ti” dedi. “Onu yarışmalarda gördüm ve beni evine davet etti ve diğer beatbox’çılarla tanıştırdı.” İkili artık sıklıkla Spiderhorse ikilisi olarak ve Beatbox House adlı bir kolektifle birlikte performans sergiliyor.
“Bzzz”ın bu versiyonu ile önceki versiyonları arasındaki uzunluk dışında bir fark, koreograf Teicher’in görünmemesidir. Teicher, “Orada olmadığımda oyunu daha iyi oynadığımı düşünüyorum” dedi. “Bu aynı zamanda başka bir step dansçısı için başka bir iş anlamına da geliyor.”
Bu tür bir kendini inkar, üretimle tutarlıdır. Teicher, Tap dansı ve beatbox’ın her ikisinin de solo ustalığı kutladığını, “ve bu gösteride bazı inanılmaz sololar var” dedi. “Ama konu bu değil. Önemli olan hepimizin nasıl bir araya geldiğidir. Bu hepimizin paylaşma konusunda çok tutkulu olduğu bir şey.
Teicher geçenlerde “Her ikisi de vücut müziği” dedi. “Ve sınırlı veya niş olarak tanımlanabilecek vücut kısımlarını” (ayaklar, ağız) kullanıyorlar.” Step dansının ses sınırlamaları olduğu iddia edilebilir ve aynı şey beatbox için de söylenebilir. Ancak hayal gücümüzü yakalama biçimlerinin sınırı yok.”
Her iki tarzın da siyah Amerikan geleneklerinden ortaya çıktığını fark ettiler: caz ve hip-hop. Teicher, “Ve böylece çağrı ve yanıt, ustalık, rekabet ve mizah fikirlerini paylaşıyorlar” dedi. “Bunların hepsi bir nevi aynı kazanın içinde.”
Eğer becerilerini birleştirirlerse ne olabileceğini merak ettiler.
Sonuç, 2018’de New York City Center’da Fall for Dance için yaratılan gürültülü, 15 dakikalık bir çalışma olan “Bzzz” oldu. Parça hem izleyiciler hem de eleştirmenler tarafından iyi karşılandı ve festival, bir sonraki yılki performansın iki kat daha uzun olmasını istedi. Daha sonra diğer sunucular gösteriyi bağımsız bir gösteriye genişletmeyi önerdiler, ancak Teicher ve Celiz direndi.
Sonra bir gün duşta Teicher, Salı günü Joyce Tiyatrosu’nda gösterime girecek olan “Bzzz”ın 70 dakikalık versiyonuna yol açan bir aydınlanma yaşadı.
Bu açıklamayı açıklamak için küçük bir spoiler gerekiyor. “Bzzz” tüm versiyonlarında Celiz ile step dansçılarından oluşan bir ekibin dostane bir buluşmasıyla başlıyor. Teicher, “Bu, bilim kurguyla ilk karşılaşmak ya da yeni bir çocuğun okuldaki ilk günü gibi” dedi. Sanatçılar ritim içinde iletişim kurarak birlikte neyi başarabileceklerini keşfederler. Bunu nasıl genişletebileceğimize dair duş fikri: Ya başka bir beatbox’çı ortaya çıkarsa?
Beatbox sanatçısı Gene Shinozaki’nin bu eklemesi, bir düzeyde katılım yoluyla genişlemeyle ilgili bir çalışmayı genişletiyor. Teicher, Celiz ve dansçıların hocketing adı verilen müzik biçimini uyguladıkları erken bir bölüme işaret etti; her kişi ritmik bir cümleden küçük bir parça alıyor ve onu bir röle gibi bir satır boyunca çalıyor. Her tekrarda kendini küçük bir ahşap tahtaya sıkıştıran yeni bir kişi eklenir.
Teicher, “Ve tutum şu: ‘Elbette, hâlâ bir kişilik daha yerimiz var” dedi. “Tap dansçıları ve beatbox’çılar insanları hoş karşılamak istiyor.”
Celiz bu tavrın bir tercih ve bir nevi olgunlaşma olduğunu vurguladı. “Beatbox’a girmenin en büyük yolu rekabettir” dedi. “Başkalarından daha iyi olabilmek için 90 saniyelik beatbox rutinleri yapmaya başladım. Ancak büyüdükçe birlikte daha fazlasını başarabileceğinizi anlıyorsunuz.”
Celiz ve Shinozaki gibi deneyimli beatbox’çılar bireysel olarak birçok ses katmanını önerebilseler de, uyum içinde şarkı söylemek için iki tanesi gerekiyor. Benzer şekilde, iki beatbox’çı ve altı step dansçısı, bir beatbox’çı ve altı step dansçısının yapamadığı şeyleri yapabilir.
Celiz, “Her zaman daha sessel deneyler yapmaya çalışıyoruz” dedi. “Ve yaptığımız işi sevdiğimiz için onu mümkün olduğunca çok insana ulaştırmak istiyoruz.”
“Bzzz”ın tonu da buradan geliyor: parlak, geniş ve saçma. Koreograf yardımcısı Naomi Funaki, gösteriyi izlemeyi çizgi roman okumaya benzetti. Simüle edilmiş bir tenis maçı da dahil olmak üzere bazı bölümler, beatbox’çıların ses efektleriyle komedi skeçlerine benziyor. EDM ritimleri ve vızıltıları arasında daha fazla vodvil unsurunun yanı sıra daha yeni popüler kültür referansları: diz hizasına kadar yükselen bir perde ve tekrar tekrar tıraş olmanın ve saçını kestirmenin eski ritmi.
Hem dokunma hem de beatbox şaşırtıcıdır; ayaklarınız ve ağzınız bunu yapar ? – ve “Bzzz”daki her şey hızlanma, hızlanma, daha da çılgınlaşma eğilimindedir, bazen de bir mosh pit’in etrafı saran enerjisini oluşturur. Ancak stil davetkar olmaya devam ediyor; Çağrı ve yanıt bölümleri hedef kitleyi içerir.
Celiz, “Beatbox’ta pek çok ‘Şu harika tekniğe bakın!’ var” dedi. “Ve bu harika ama aynı zamanda ‘Hey, gel ve bizimle birlikte ol’ da diyebilirsin.”
Shinozaki, gösterinin kendisine beatbox camiasına nasıl dahil olduğunu hatırlattığını söyledi. “Tanıştığım ilk beatbox’çılardan biri, bu işi benden çok daha uzun süredir yapan Chris’ti” dedi. “Onu yarışmalarda gördüm ve beni evine davet etti ve diğer beatbox’çılarla tanıştırdı.” İkili artık sıklıkla Spiderhorse ikilisi olarak ve Beatbox House adlı bir kolektifle birlikte performans sergiliyor.
“Bzzz”ın bu versiyonu ile önceki versiyonları arasındaki uzunluk dışında bir fark, koreograf Teicher’in görünmemesidir. Teicher, “Orada olmadığımda oyunu daha iyi oynadığımı düşünüyorum” dedi. “Bu aynı zamanda başka bir step dansçısı için başka bir iş anlamına da geliyor.”
Bu tür bir kendini inkar, üretimle tutarlıdır. Teicher, Tap dansı ve beatbox’ın her ikisinin de solo ustalığı kutladığını, “ve bu gösteride bazı inanılmaz sololar var” dedi. “Ama konu bu değil. Önemli olan hepimizin nasıl bir araya geldiğidir. Bu hepimizin paylaşma konusunda çok tutkulu olduğu bir şey.