Morgoth
New member
Piyanist Fazıl Say, üç yıl evvel nikah masasına oturduğu sanatçı Ece Dağıstan ile boşanmalarının akabinde bir ‘hesaplaşma’ paylaşımı yaptı.
İtalya’nın Milano kentinde 2019 yılında evlenen Say ve Dağıstan, ayrılık kararlarını 30 Kasım’da toplumsal medya hesaplarından duyurmuştu.
Ayrılığın akabinde yeni bir toplumsal medya paylaşımı yapan Say, “Hesaplaşıyorum!” diyerek hislerini takipçileriyle paylaştı. Paylaşımında 10 Mayıs’ta kaybettiği babası, müzik muharriri ve eleştirmeni Ahmet Say’dan da bahseden Say şu sözleri kullandı:
“Ah hayat ah;
Babamın vefatını ve hesaplaşmasını tam atlatamadan,4-5 aydır bu ayrılma travmasını yaşadığım süreçte, sanırım 87 konser verdim 5 ayda. Müziğe sarıldım. İnatla. 87 şehire gittim. Yorgun ve uykusuz. Kendi içimi aradım. Beni memnun eden şeyi. Beni ben yapan şeyi kaybetmemenin savaşını verdim. Ne uğruna? Hala da; yalnızca müziğime konsantre olarak aşmak istiyorum hayatımın bu fazlaca güç sürecini.
Sonuçta kimsenin konusu değil elbette.
Sevdiğimin gidişini engellemeyi başaramadım.
Başaramadım …
Bu aylarda şunu da öğrendim,
Sonuçta insanız makine değil, bir “Nasılsın?” Diye soran olduğunda seviniyoruz hayatta.
Olmadığında da yalnız hissediyoruz.
“İyi misin Fazıl?” diye soramayacak kadar uzakta olan bireyler hakikaten dost mudur ki?
O kadar uzakta değilim yahu..
Whatsapp :
çat!!
“yeni ömründe bol baht ve memnunluk dilerim”!!!
ne bu ya?
Piyango bileti mi?
Kim bunlar? Ne dostu?
Neymiş “yeni yaşamım”?
Ona neymiş?
Nerdeymiş bugüne kadar? Diye soruyorum ben de kendime..
Ah vakit ah;
Yaratmak, üretmek, tüm dünyaya koşturmak, sevdiklerine vakit ayıramamanın üzüntüsü, “zaman ile sevginin çeliştiği” devirler olabiliyor, ve her şey için her kes için tüm iyiyi dilememize karşın başaramıyoruz.
Şansa pek de inanmıyorum.
Mutluluk ise uzaydan inen bir şey değil.
Elde, ektiğim tohum ve fidanlarla büyüttüğüm “bir bahçem” olması benim mutluluğum.
Yanlış mıyım?
Bir iki düzmece bildiri ile dost mu olunuyor, dostluk bir emek bir dayanışma içermiyor mu?
Ben bir kurum değilim. Beşerim.
Ah şu maskeleri ah şu maskeleri…
Çok emek verdiğim
Bach dostum ama…
Başardığımız şeyler de var, fotoğrafta gördüğünüz üzere.
Hepimize kalıcı olsun.
Şunu da ekleyeyim bu kayıt ile ilgili; “daha da güzelini yaparım ve yapacağım” (2040’dan önce)
“YENİ HAYATIM” tohumlardır, ekeceğim. Memnunluk daha sonra gelir…
İçtenlikle.” (KÜLTÜR-SANAT SERVİSİ)
İtalya’nın Milano kentinde 2019 yılında evlenen Say ve Dağıstan, ayrılık kararlarını 30 Kasım’da toplumsal medya hesaplarından duyurmuştu.
Ayrılığın akabinde yeni bir toplumsal medya paylaşımı yapan Say, “Hesaplaşıyorum!” diyerek hislerini takipçileriyle paylaştı. Paylaşımında 10 Mayıs’ta kaybettiği babası, müzik muharriri ve eleştirmeni Ahmet Say’dan da bahseden Say şu sözleri kullandı:
“Ah hayat ah;
Babamın vefatını ve hesaplaşmasını tam atlatamadan,4-5 aydır bu ayrılma travmasını yaşadığım süreçte, sanırım 87 konser verdim 5 ayda. Müziğe sarıldım. İnatla. 87 şehire gittim. Yorgun ve uykusuz. Kendi içimi aradım. Beni memnun eden şeyi. Beni ben yapan şeyi kaybetmemenin savaşını verdim. Ne uğruna? Hala da; yalnızca müziğime konsantre olarak aşmak istiyorum hayatımın bu fazlaca güç sürecini.
Sonuçta kimsenin konusu değil elbette.
Sevdiğimin gidişini engellemeyi başaramadım.
Başaramadım …
Bu aylarda şunu da öğrendim,
Sonuçta insanız makine değil, bir “Nasılsın?” Diye soran olduğunda seviniyoruz hayatta.
Olmadığında da yalnız hissediyoruz.
“İyi misin Fazıl?” diye soramayacak kadar uzakta olan bireyler hakikaten dost mudur ki?
O kadar uzakta değilim yahu..
Whatsapp :
çat!!
“yeni ömründe bol baht ve memnunluk dilerim”!!!
ne bu ya?
Piyango bileti mi?
Kim bunlar? Ne dostu?
Neymiş “yeni yaşamım”?
Ona neymiş?
Nerdeymiş bugüne kadar? Diye soruyorum ben de kendime..
Ah vakit ah;
Yaratmak, üretmek, tüm dünyaya koşturmak, sevdiklerine vakit ayıramamanın üzüntüsü, “zaman ile sevginin çeliştiği” devirler olabiliyor, ve her şey için her kes için tüm iyiyi dilememize karşın başaramıyoruz.
Şansa pek de inanmıyorum.
Mutluluk ise uzaydan inen bir şey değil.
Elde, ektiğim tohum ve fidanlarla büyüttüğüm “bir bahçem” olması benim mutluluğum.
Yanlış mıyım?
Bir iki düzmece bildiri ile dost mu olunuyor, dostluk bir emek bir dayanışma içermiyor mu?
Ben bir kurum değilim. Beşerim.
Ah şu maskeleri ah şu maskeleri…
Çok emek verdiğim
Bach dostum ama…
Başardığımız şeyler de var, fotoğrafta gördüğünüz üzere.
Hepimize kalıcı olsun.
Şunu da ekleyeyim bu kayıt ile ilgili; “daha da güzelini yaparım ve yapacağım” (2040’dan önce)
“YENİ HAYATIM” tohumlardır, ekeceğim. Memnunluk daha sonra gelir…
İçtenlikle.” (KÜLTÜR-SANAT SERVİSİ)