On yıldan biraz daha uzun bir süre önce, Hint klasik dans formu Odissi’nin olağanüstü bir örneği olan Nrityagram Dance Ensemble, Sri Lanka’nın Kandyan geleneğinde uzmanlaşmış lider grup olan Chitrasena Dance Company ile birleşti. Tamamen kadınlardan oluşan eşleştirme, ortak kökleri ve zıt tatları ortaya çıkarmak için harika bir iş çıkardı. Ayrıca, Nrityagram’ın Nrityagram’dan neredeyse yarım asır önce oluşturulmuş olmasına rağmen Chitrasena’nın daha olgun görünmesi ve Nrityagram’ın ilgi çekici bir kardeş dinamiği vardı.
Şimdi, iki şirket, Salı günü New York’ta Joyce Theatre’da prömiyeri yapılan yeni bir gösteri olan “Ahuti” ile geri döndü. Bu bir bükülme sözü verdi: erkekler. Ancak, bir yaralanma nedeniyle, Chitrasena’dan iki değil, yalnızca bir kişi performans sergiledi. Bunun nasıl bir fark yarattığını söylemek zor ama en güçlü şekilde hissettiğim şey bir ekleme değildi. Onlar devamsızlıktı.
Nrityagram bir nesil değişikliğine uğradı: Nrityagram grubunun uzun süredir yıldızı olan Bijayini Satpathy, 2018’de solo gitti. Topluluğun sanat yönetmeni ve koreografı olan Şurupa Şen ise her bölümün başında anlattığı gibi sahnedeki müzisyenlerden biri olmasına rağmen bu gösteride dans etmiyor. Birlikte dansın en büyük ortaklıklarından birini oluşturan – ve genellikle “tanrıçalar” olarak anılan bu ikisi olmadan, programın dengesi değişir. Yüce olanın bir kısmını feda eder ve eğlence kazanır.
Gösteri yapan beş Nrityagram kadını, açılış numarasından da anlaşılacağı gibi, kesinlikle tembel değiller. Bir patlama ile başlar – iki dansçı çıplak ayaklarını yere vurur ve derin çömelmelerle iner. Diğerleriyle birlikte, sürekli hareket halinde kalırlar, Lord Krishna’yı övürler, onun niteliklerini (flüt çalmak, yılanlarla dövüşmek) mükemmel biçimde taklit ederler ve biçim değiştirirler. Karakteristik S-eğrileriyle Odissi stili burada daha az şehvetli ve ritmik olarak daha özlü. Bir pop yıldızı bu hareketlerden bazılarını taklit etmek isteyebilir.
Bir sonraki seçim olan Poornarati, iki şirketin karışımını tanıtıyor. Bir program notu, evrenin erkek ve dişi ilkelerini hatırlatır, ancak Kushan Dharmarathna’nın dansları ile kadın Chitrasena meslektaşları Thaji Dias ve Amandi Gomez’in dansları arasında pek bir fark yoktur. Odissi ile daha gevşek ve daha sinirli olan, bazen aynı anda zıplayan ve dönen Kandyan arasındaki zıtlık devam ediyor. Chitrasena dansçıları fiziksel olarak da farklıdır: daha uzun uzuvlar, gergin, daha dostça ve daha az stilize yüz ifadeleri.
Kompozisyon olarak, “Poornarati” ileriye doğru bir adımdır. (“Ahuti”nin koreografisi, koreograf yardımcısı olarak Chitrasena’nın Sanat Yönetmeni Heshma Wignaraja ile birlikte Sen’e aittir.) İki takım sırayla dokumaya ve dolaşmaya, karışmaya ve kısaca bağlantı kurmaya devam ediyor, tek sayıları (üç ve beş) harika sonuçlar veriyor. asimetriler. Sahne alanı, Odissi’yi karıştıran müzikle zenginleştirilmiş heyecan verici bir etki olan girift bir şekilde katlanıyor gibi görünüyor. Bol şarkılı ritimler. (Raghunath Panigrahi, ‘Ahuti’nin müzik bestecisi olarak kabul edilir; ritim bestecileri olarak Dhaneswar Swain, Presanna Singakkara ve Sen.) İlahi görünümün çarpıcı bir sonunu, heyecan verici bir parmak zilleri kodası izler.
Bir zamanlar Sen ve Satpathy tarafından işgal edilen programdaki başrol oyuncuları şimdi deneyimli Nrityagram dansçısı Pavithra Reddy ve Chitrasena’dan Dias tarafından dolduruluyor. “Invoking Shiva” düetleri bir rekabet havasına sahip, iki kadın taviz veriyor ve kendi tarzlarında tanrıyı çağırıyor. Dias daha oyuncu, şık ve esnek, ancak çok daha küçük bir kelime dağarcığıyla çalışıyor gibi görünüyor. Sen ve Satpathy ile tam olarak eşit olmasa da Reddy, bir bacağını havada tuttuğu ve vücudunu Incredible Hulk tarzında şişirdiği için daha korkutucu. Son sözü söyledi.
Son sayı olan “Alap”, önceki işbirliğinin tekrarıdır. Ritmik bir konuşma ve neşeli bir son, ancak “Poornarati” karmaşıklık ve etki açısından onu geride bırakıyor. 11 yıl önce bu sayıyı izlerken, Nrityagram dansçılarının kopya çekiyormuş gibi göründüğü bir sahte dans oyununun, estetik kaynaklar ile yönetmenlik odağı arasındaki dengesizlik olan hileli bir rekabete bir gönderme olabileceğini düşündüm. “Ahuti”de dengesizlik hala oradadır ama ağırlıklar eşit değildir çünkü Nrityagram değildir.
Nrityagram + Chitrasena
Pazar günü Joyce Theatre’da görüşmek üzere; joyce.org.
Şimdi, iki şirket, Salı günü New York’ta Joyce Theatre’da prömiyeri yapılan yeni bir gösteri olan “Ahuti” ile geri döndü. Bu bir bükülme sözü verdi: erkekler. Ancak, bir yaralanma nedeniyle, Chitrasena’dan iki değil, yalnızca bir kişi performans sergiledi. Bunun nasıl bir fark yarattığını söylemek zor ama en güçlü şekilde hissettiğim şey bir ekleme değildi. Onlar devamsızlıktı.
Nrityagram bir nesil değişikliğine uğradı: Nrityagram grubunun uzun süredir yıldızı olan Bijayini Satpathy, 2018’de solo gitti. Topluluğun sanat yönetmeni ve koreografı olan Şurupa Şen ise her bölümün başında anlattığı gibi sahnedeki müzisyenlerden biri olmasına rağmen bu gösteride dans etmiyor. Birlikte dansın en büyük ortaklıklarından birini oluşturan – ve genellikle “tanrıçalar” olarak anılan bu ikisi olmadan, programın dengesi değişir. Yüce olanın bir kısmını feda eder ve eğlence kazanır.
Gösteri yapan beş Nrityagram kadını, açılış numarasından da anlaşılacağı gibi, kesinlikle tembel değiller. Bir patlama ile başlar – iki dansçı çıplak ayaklarını yere vurur ve derin çömelmelerle iner. Diğerleriyle birlikte, sürekli hareket halinde kalırlar, Lord Krishna’yı övürler, onun niteliklerini (flüt çalmak, yılanlarla dövüşmek) mükemmel biçimde taklit ederler ve biçim değiştirirler. Karakteristik S-eğrileriyle Odissi stili burada daha az şehvetli ve ritmik olarak daha özlü. Bir pop yıldızı bu hareketlerden bazılarını taklit etmek isteyebilir.
Bir sonraki seçim olan Poornarati, iki şirketin karışımını tanıtıyor. Bir program notu, evrenin erkek ve dişi ilkelerini hatırlatır, ancak Kushan Dharmarathna’nın dansları ile kadın Chitrasena meslektaşları Thaji Dias ve Amandi Gomez’in dansları arasında pek bir fark yoktur. Odissi ile daha gevşek ve daha sinirli olan, bazen aynı anda zıplayan ve dönen Kandyan arasındaki zıtlık devam ediyor. Chitrasena dansçıları fiziksel olarak da farklıdır: daha uzun uzuvlar, gergin, daha dostça ve daha az stilize yüz ifadeleri.
Kompozisyon olarak, “Poornarati” ileriye doğru bir adımdır. (“Ahuti”nin koreografisi, koreograf yardımcısı olarak Chitrasena’nın Sanat Yönetmeni Heshma Wignaraja ile birlikte Sen’e aittir.) İki takım sırayla dokumaya ve dolaşmaya, karışmaya ve kısaca bağlantı kurmaya devam ediyor, tek sayıları (üç ve beş) harika sonuçlar veriyor. asimetriler. Sahne alanı, Odissi’yi karıştıran müzikle zenginleştirilmiş heyecan verici bir etki olan girift bir şekilde katlanıyor gibi görünüyor. Bol şarkılı ritimler. (Raghunath Panigrahi, ‘Ahuti’nin müzik bestecisi olarak kabul edilir; ritim bestecileri olarak Dhaneswar Swain, Presanna Singakkara ve Sen.) İlahi görünümün çarpıcı bir sonunu, heyecan verici bir parmak zilleri kodası izler.
Bir zamanlar Sen ve Satpathy tarafından işgal edilen programdaki başrol oyuncuları şimdi deneyimli Nrityagram dansçısı Pavithra Reddy ve Chitrasena’dan Dias tarafından dolduruluyor. “Invoking Shiva” düetleri bir rekabet havasına sahip, iki kadın taviz veriyor ve kendi tarzlarında tanrıyı çağırıyor. Dias daha oyuncu, şık ve esnek, ancak çok daha küçük bir kelime dağarcığıyla çalışıyor gibi görünüyor. Sen ve Satpathy ile tam olarak eşit olmasa da Reddy, bir bacağını havada tuttuğu ve vücudunu Incredible Hulk tarzında şişirdiği için daha korkutucu. Son sözü söyledi.
Son sayı olan “Alap”, önceki işbirliğinin tekrarıdır. Ritmik bir konuşma ve neşeli bir son, ancak “Poornarati” karmaşıklık ve etki açısından onu geride bırakıyor. 11 yıl önce bu sayıyı izlerken, Nrityagram dansçılarının kopya çekiyormuş gibi göründüğü bir sahte dans oyununun, estetik kaynaklar ile yönetmenlik odağı arasındaki dengesizlik olan hileli bir rekabete bir gönderme olabileceğini düşündüm. “Ahuti”de dengesizlik hala oradadır ama ağırlıklar eşit değildir çünkü Nrityagram değildir.
Nrityagram + Chitrasena
Pazar günü Joyce Theatre’da görüşmek üzere; joyce.org.