Mezopotamya
New member
Doğan Selçuk ÖZTÜRK
Gülden Hanım, özetlemek gerekirse sizi tanıyabilir miyiz?
Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Boğaziçi Üniversitesi, New York Üniversitesi ve Marmara Üniversitesi’nde lisans, yüksek lisans ve doktora çalışmaları yaptım. New York Üniversitesi’nde araştırma nazaranvlisi ve eğitmen olarak çalıştım, doktora derecem var.
1988’den 2008 yılına kadar, dünyanın saygın şirketlerin biri kabul edilen ve bir İsviçre-İsveç elektrik mühendislik şirketi olan Asea Brown Boveri (ABB)’de üst seviye bakılırsavlerde bulundum, idare şurası lider yardımcısı ve ülke müdür vekili olarak çalıştım. Mali işler, kontrol, insan kaynakları, sürdürülebilirlik, hukuk işleri ve kalite işlevlerinin başkanlığını yaptım.
2002 yılında KAGİDER’in kurucuları içinde yer alıp 2009- 2011 yılları içinde KAGİDER idare heyetinde vazife aldım ve 2011-2015 yılları içinde da idare şurası başkanlığını üstlendim. Türkiye Cumhuriyeti’nin, G20 Başkanlığı sırasında, G20’de kurulmuş ve ülkemiz için bir gurur vesilesi olan W20 – Bayan 20’nin Kurucu Lideri olarak atandım. IWF – International Women’s Forum kurucu üyesiyim ve şu anda da IWF Türkiye İdare Heyeti Lideriyim.
“BANA BİR TOPLANTI ODASI BORÇLUSUNUZ”
İş ömründe irili ufaklı biroldukca bağlantı kazası yaşıyoruz, bazısının telafisi epey sıkıntı olabiliyor. Sizin bu türlü aklınızda kalmış bir anınız var mı?
Bağlı olduğumuz küresel şirket bizlerin süreçlerimizi eleştirmemizi ve bu kısımlara yeni teklifler getirmemizi istiyordu: “Konuşun, önerin ve kritik edin.” İşi en yeterli bilenlerin onu şahsen icra edenler olduğunun farkındaydılar ve bizden katkı bekliyorlardı. Kelam konusu olan, işleri daha güzel yapmak için teklif getirin istemiydi. Buna “ıslık çalma” (whistleblower) sistemi de denir, yani bir ıslık çalın gelin dinleyelim deniyordu.
Bu şeffaflık ve yaratıcılık önerisi bizim klâsik yapımıza maalesef hiç uymadı. Herkes kendi söylemek yerine oburunun söylemesini bekliyordu. Kendi tavırlarını masaya yatırıp performanslarını artırmak yerine birbirlerini yargılıyorlar, şikâyet etmeyi yahut eleştimeyi konuşmak zannediyorlardı.
Özetle “konuşun” talebi yanlış anlaşıldı. Sonuçta şahsî kırgınlıklar oluştu ve herkes birbirine düşman muamelesi yapmaya başladı. Evvelce olumsuz fikirlerini kendine saklayan genel müdür bir gün odama gelerek şahsen kazan kaldırdı: “Onların kültürü ile bizim kültürümüz bir değil. Bizi bu programdan çıkarmalarını sağlayın! Aksi takdirde ortalık savaş alanına dönecek.”
“Sizi anlıyorum lakin bu mevzuyu kendi içimizde çözelim. Genel merkeze ‘Bu bize uymadı’ telaffuzuyla gidip ülkeyi küçük düşürmek yerine siz ve ben arkadaşlarla başka ayrı konuşalım.” dedim. Beklenen gün geldi çattı. Genel müdür herkesle konuşma tipini bitirdi. Sıra bana gelmişti. Genel merkezin bu programı neden başlatmış olduğunı ve programdan neler beklediğimizi anlatıp mevzuya giriyordum ki birinci soru patladı. daha sonrasında tansiyon giderek arttı.
“Sahip olduğunuz yetkinliklere hürmetim sonsuz. Size yalnızca ve yalnızca ‘lütfen ve hemen hürmet ve ekip oyununa geri dönün!’ diyorum. Yemek saati geçmek üzere, gelin artık sizlere kebap ısmarlayayım. Evvel bir şeyler yiyelim, daha sonra mevzuyu bir daha ele alalım.” dedim.
Kebapların gelmesiyle birlikte odada bir dostluk havası esti. Hepimiz acıkmış olmalıydık. Ortak bir mutabakat sağlamadan onları gönderseydim mevzu karışacak ve iletiler yerine ulaşamayacaktı. Yemekten daha sonra başlayan toplantımız üç saat sürdü. Herkes içini döktü. Kendi süreçleri yerine birbirlerinin süreçlerine bakmamaları ve karışmamaları gerektiği, şayet diğerlerinin süreçleriyle ilgili bir fikirleri var ise bunu evvel genel müdüre aktarmaları ve sorunu onun çözmesi gerektiği konusunda hepimiz fikir birliğine vardık ve toplantı bitti. Ben ayrılırken herkes birisine sarılıp özür diliyordu.
Dönüş yolunda genel müdürü aradım. “Toplantı korktuğum üzere başladı. Lakin daha sonra ‘kebap’ dediniz ve odadaki hava değişti. Lakin şunu da söylemeliyim ki toplantı odası ben çıkarken hala soğan kokuyordu. Bana bir toplantı odası borçlusunuz!” dedi. (Gülüyor)
Unutamadığınız bir çatışma öykünüzü dinleyebilir miyiz?
Mali işler müdürü olarak başladığım şirkette, duyan tüm avukatların inanamadığı bir misyonum vardı. Ülkenin tüm hukuk işleri bana bağlıydı ve bendeniz hukuk okumamıştım. Hem Türkiye’de hem yurt haricinde işletme okurken yalnızca kontrat hukuku ve iş hukuku dersleri almıştım.
Bir gün ülke müdürü beni odasına çağırttı. Olağan koşullarda ya kendi gelir ya da arar. Şayet sekreteri çağırdıysa bu pek hayra alamet değildi. Gittim. “Haydi bakalım!” diyerek içeri girdim.
“Nasıl gidiyor, ne yapıyorsunuz yeni tayin edildiğiniz idare konseyinde? Amerikalı yeni ortaklarla münasebetleriniz nasıl?” Husus aşağı üst belirli olmuştu benim için.
Son idare konseyinde Amerikalılar, satın alınan modül kalitesinin kâfi olmadığını, bu durumun eserin kalitesine olumsuz yansıdığını belirtip tedarikçiyi değiştirmeyi önermişlerdi. Türk ortağın idare konseyi üyeleri ise tedarikçiyi o denli bir koruyordu ki zannedersiniz onların kendi fabrikası! Amerikalılar gidince idare şurası üyelerinden biri bana dönüp sertçe konuşmaya başladı: “Sen Türk olarak, bu tedarikçi değiştirme işine bizimle birlikte olumsuz oy vermeli ve Türk tedarikçiyi korumalısın.” Ben de bunun mümkün olmadığını ve o şirketin temcilcisi olduğumu açıkça söz ettim. “Sizin yerinizde olsam yerli üreticiye durumu söyler ve sorunu düzelttirmeye çalışırdım.” dedim ve odayı terk ettim.
Mevzuyu bu türlü ülke müdürüne anlatınca olay onun için de aydınlanmıştı. Bu idare şurası üyeleri beni yurt dışına da şikâyet etmişler ve Zürih’deki Küresel CEO’ya yazı yazıp “Burada genç bir bayan var. Hukuk eğitimi yok, hukukun başına koymuşlar. O da düşünceden işleri ve şirketi karıştırıp duruyor. Onu misyondan alın.” demişler. Alışılmış bu biçimde bir durum gerçekleşmedi.
“BENİM YERİME BU KIZCAĞIZI KOYUN”
Hukuk eğitimi almadan hukuk işlerinin başına nasıl geçtiniz pekala?
bu biçimdeın idare şurası, Türkiye’de hukukun başında kim olmalı sorusuna cevap bulabilmek için globalde hukukun başındaki kişiyi İstanbul’a göndermişti. Ben bu biçimdelar kontrolördüm. Geldiği vakit üç adet hukuk şirketini benimle birlikte ziyaret edecek ve birini seçecekti. Üç şirketten randevu alınmıştı.
Birinci avukatlık şirketi hem randevuyu birebir vakitte bizim şirketi hatırlayamadı. Şirketin başındaki kişi sabah 10’da konutunda uyuyordu.
İkinci avukatlık şirketine erkence gittik. Buranın temel ortağı fazlaca ünlü ve yaşlı bir profesördü. “Ben sizin idare heyetinize gelemem. Benim yerime bu kızcağızı koyun. Benden de danışmanlık alın.” dedi. Beni gösterirken odadaki rastgele bir eşyayı işaret eder üzereydi. Üçüncü avukatlık şirketi, en dostça yaklaşandı. Lakin küresel yöneticimizin tabiriyle, idare heyeti toplantısı başına Amerikan standartlarının bile üzerinde bir fiyat istediler. Ayrıyeten şirketin başındaki isim üst perdeden konuşuyordu.
Küreselden gelen hukukçu İstanbul trafiğinden ve bu görüşme trafiğinden sıkılmış üzereydi. Çıkışta “Gördüğüm kadarıyla sen bu tanıştığımız avukatlardan daha disiplinli birisin. Üstelik birkaç yerde yakaladım, muhakeme gücün fazlaca güçlü, senin helikopter bakışın var.” dedi. “Çok teşekkür ederim ancak bu kâfi midir bilemiyorum” dedim. Doğrusu önermeyi aklından geçirdiği misyona hiç de talip değildim ve bu tarafta de çekinmeden konuştum. Güldü.
Ülkesine döndüğünde rapor yazmış ve beni önermiş. Bir ay daha sonraki idare şurası toplantısına davet edildim ve yeni bakılırsavim belirtildi.
Koç, epey büyük bir insandı
KAGİDER’in kurucuları içindesınız…
KAGİDER kurulurken 2003 yılında TÜSİAD’a yeni girmiştim. Çalıştığım ABB “Sen bizi Türk sanayiinde temsil et. bu biçimde kendi kabuğumuzda oturdukça kimse bizi tanımıyor.” demişti. Yöneticilerin hepsi yabancıydı. TÜSİAD’ın bu biçimdeki lideri Tuncay Özilhan. Tuncay Beyefendi dedi ki “Gülden Hanım bir bayan örgütü kuruluyor. Onlara dayanak vermek ister misiniz? Ben gitmenizi isterim.” KAGİDER toplantılarına girmeye başladım. KAGİDER toplantısında 37 bayan sırayla konuşuyordu, ben ise elektrik mühendisleri şirketinden geliyordum ve şirkette tek bayan yönetici olarak geniş yetkilere sahiptim. bu türlü konuşmalara pek alışkın değildim ve herbiçimde yanlış adresteyim diye düşündüm baştan. tekrar bir TÜSİAD toplantısında Tuncay Beyefendi nasıl gidiyor diye sordu. Yanında da merhum Mustafa Koç vardı. Dedim ki “Benim milletlerarası şirkette profesyonel yönetici olduğumu söylüyorlar ve beni bayan teşebbüsçü olarak görmüyorlar. Onun için ben pek orada kalamayacağım herbiçimde, atacaklar beni.” Mustafa Koç dedi ki “Olur mu, o şirketi sen yönetiyorsun, senin orada kalman lazım, katkıda bulunman lazım.” Bu sefer de ben korktum. Artık kalkıp gidip onlara diyecek ki “Bu bayanı kaçırmayın.” Onlar da diyecekler ki yemeyip içmeyip Mustafa’ya mı gittin bizi şikâyet etmeye. Merhum epeyce büyük bir insandı. Uzun bir müddetçten daha sonra KAGİDER kuruldu ve o da konuşma yapmaya geldi. Orada beni görür görmez “Burada olmandan epey mutlu oldum” dedi. Mustafa Koç hem o konuşmayı hatırlıyor birebir vakitte bayanın bayana yardım etmesini ve bayanın güçlendirilmesini istiyordu.
IWF Türkiye başkanlığı epey gurur verici
KAGİDER başkanlığım sırasında Türkiye’de bayan derneği sayısı artsın diye uğraşıyorduk. Yurt dışı seyahatlerinden dernekler getiriyorduk. Bir gün Prof. Dr. Funda Sivrikaya Şerifoğlu ve İff et Özgönül geldiler ve biz Amerika’dan bir dernek getirmek istiyoruz dediler. “Ne güzel! Destekleriz.” dedim. Milletlerarası Bayan Forumu kuruldu ve ben de IWF’in kurucu üyelerinden biri oldum. senelerca şirketlerde liderliğin değeri ve gelişmesi için çalışan biri olarak memleketler arası bir bayan derneği olan IWF Türkiye’nin idare şurası lideri olmak epeyce gurur verici. Her bir üyemiz farklı bir muvaffakiyet öyküsü ve uygun bir önder.
Gülden Hanım, özetlemek gerekirse sizi tanıyabilir miyiz?
Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Boğaziçi Üniversitesi, New York Üniversitesi ve Marmara Üniversitesi’nde lisans, yüksek lisans ve doktora çalışmaları yaptım. New York Üniversitesi’nde araştırma nazaranvlisi ve eğitmen olarak çalıştım, doktora derecem var.
1988’den 2008 yılına kadar, dünyanın saygın şirketlerin biri kabul edilen ve bir İsviçre-İsveç elektrik mühendislik şirketi olan Asea Brown Boveri (ABB)’de üst seviye bakılırsavlerde bulundum, idare şurası lider yardımcısı ve ülke müdür vekili olarak çalıştım. Mali işler, kontrol, insan kaynakları, sürdürülebilirlik, hukuk işleri ve kalite işlevlerinin başkanlığını yaptım.
2002 yılında KAGİDER’in kurucuları içinde yer alıp 2009- 2011 yılları içinde KAGİDER idare heyetinde vazife aldım ve 2011-2015 yılları içinde da idare şurası başkanlığını üstlendim. Türkiye Cumhuriyeti’nin, G20 Başkanlığı sırasında, G20’de kurulmuş ve ülkemiz için bir gurur vesilesi olan W20 – Bayan 20’nin Kurucu Lideri olarak atandım. IWF – International Women’s Forum kurucu üyesiyim ve şu anda da IWF Türkiye İdare Heyeti Lideriyim.
“BANA BİR TOPLANTI ODASI BORÇLUSUNUZ”
İş ömründe irili ufaklı biroldukca bağlantı kazası yaşıyoruz, bazısının telafisi epey sıkıntı olabiliyor. Sizin bu türlü aklınızda kalmış bir anınız var mı?
Bağlı olduğumuz küresel şirket bizlerin süreçlerimizi eleştirmemizi ve bu kısımlara yeni teklifler getirmemizi istiyordu: “Konuşun, önerin ve kritik edin.” İşi en yeterli bilenlerin onu şahsen icra edenler olduğunun farkındaydılar ve bizden katkı bekliyorlardı. Kelam konusu olan, işleri daha güzel yapmak için teklif getirin istemiydi. Buna “ıslık çalma” (whistleblower) sistemi de denir, yani bir ıslık çalın gelin dinleyelim deniyordu.
Bu şeffaflık ve yaratıcılık önerisi bizim klâsik yapımıza maalesef hiç uymadı. Herkes kendi söylemek yerine oburunun söylemesini bekliyordu. Kendi tavırlarını masaya yatırıp performanslarını artırmak yerine birbirlerini yargılıyorlar, şikâyet etmeyi yahut eleştimeyi konuşmak zannediyorlardı.
Özetle “konuşun” talebi yanlış anlaşıldı. Sonuçta şahsî kırgınlıklar oluştu ve herkes birbirine düşman muamelesi yapmaya başladı. Evvelce olumsuz fikirlerini kendine saklayan genel müdür bir gün odama gelerek şahsen kazan kaldırdı: “Onların kültürü ile bizim kültürümüz bir değil. Bizi bu programdan çıkarmalarını sağlayın! Aksi takdirde ortalık savaş alanına dönecek.”
“Sizi anlıyorum lakin bu mevzuyu kendi içimizde çözelim. Genel merkeze ‘Bu bize uymadı’ telaffuzuyla gidip ülkeyi küçük düşürmek yerine siz ve ben arkadaşlarla başka ayrı konuşalım.” dedim. Beklenen gün geldi çattı. Genel müdür herkesle konuşma tipini bitirdi. Sıra bana gelmişti. Genel merkezin bu programı neden başlatmış olduğunı ve programdan neler beklediğimizi anlatıp mevzuya giriyordum ki birinci soru patladı. daha sonrasında tansiyon giderek arttı.
“Sahip olduğunuz yetkinliklere hürmetim sonsuz. Size yalnızca ve yalnızca ‘lütfen ve hemen hürmet ve ekip oyununa geri dönün!’ diyorum. Yemek saati geçmek üzere, gelin artık sizlere kebap ısmarlayayım. Evvel bir şeyler yiyelim, daha sonra mevzuyu bir daha ele alalım.” dedim.
Kebapların gelmesiyle birlikte odada bir dostluk havası esti. Hepimiz acıkmış olmalıydık. Ortak bir mutabakat sağlamadan onları gönderseydim mevzu karışacak ve iletiler yerine ulaşamayacaktı. Yemekten daha sonra başlayan toplantımız üç saat sürdü. Herkes içini döktü. Kendi süreçleri yerine birbirlerinin süreçlerine bakmamaları ve karışmamaları gerektiği, şayet diğerlerinin süreçleriyle ilgili bir fikirleri var ise bunu evvel genel müdüre aktarmaları ve sorunu onun çözmesi gerektiği konusunda hepimiz fikir birliğine vardık ve toplantı bitti. Ben ayrılırken herkes birisine sarılıp özür diliyordu.
Dönüş yolunda genel müdürü aradım. “Toplantı korktuğum üzere başladı. Lakin daha sonra ‘kebap’ dediniz ve odadaki hava değişti. Lakin şunu da söylemeliyim ki toplantı odası ben çıkarken hala soğan kokuyordu. Bana bir toplantı odası borçlusunuz!” dedi. (Gülüyor)
Unutamadığınız bir çatışma öykünüzü dinleyebilir miyiz?
Mali işler müdürü olarak başladığım şirkette, duyan tüm avukatların inanamadığı bir misyonum vardı. Ülkenin tüm hukuk işleri bana bağlıydı ve bendeniz hukuk okumamıştım. Hem Türkiye’de hem yurt haricinde işletme okurken yalnızca kontrat hukuku ve iş hukuku dersleri almıştım.
Bir gün ülke müdürü beni odasına çağırttı. Olağan koşullarda ya kendi gelir ya da arar. Şayet sekreteri çağırdıysa bu pek hayra alamet değildi. Gittim. “Haydi bakalım!” diyerek içeri girdim.
“Nasıl gidiyor, ne yapıyorsunuz yeni tayin edildiğiniz idare konseyinde? Amerikalı yeni ortaklarla münasebetleriniz nasıl?” Husus aşağı üst belirli olmuştu benim için.
Son idare konseyinde Amerikalılar, satın alınan modül kalitesinin kâfi olmadığını, bu durumun eserin kalitesine olumsuz yansıdığını belirtip tedarikçiyi değiştirmeyi önermişlerdi. Türk ortağın idare konseyi üyeleri ise tedarikçiyi o denli bir koruyordu ki zannedersiniz onların kendi fabrikası! Amerikalılar gidince idare şurası üyelerinden biri bana dönüp sertçe konuşmaya başladı: “Sen Türk olarak, bu tedarikçi değiştirme işine bizimle birlikte olumsuz oy vermeli ve Türk tedarikçiyi korumalısın.” Ben de bunun mümkün olmadığını ve o şirketin temcilcisi olduğumu açıkça söz ettim. “Sizin yerinizde olsam yerli üreticiye durumu söyler ve sorunu düzelttirmeye çalışırdım.” dedim ve odayı terk ettim.
Mevzuyu bu türlü ülke müdürüne anlatınca olay onun için de aydınlanmıştı. Bu idare şurası üyeleri beni yurt dışına da şikâyet etmişler ve Zürih’deki Küresel CEO’ya yazı yazıp “Burada genç bir bayan var. Hukuk eğitimi yok, hukukun başına koymuşlar. O da düşünceden işleri ve şirketi karıştırıp duruyor. Onu misyondan alın.” demişler. Alışılmış bu biçimde bir durum gerçekleşmedi.
“BENİM YERİME BU KIZCAĞIZI KOYUN”
Hukuk eğitimi almadan hukuk işlerinin başına nasıl geçtiniz pekala?
bu biçimdeın idare şurası, Türkiye’de hukukun başında kim olmalı sorusuna cevap bulabilmek için globalde hukukun başındaki kişiyi İstanbul’a göndermişti. Ben bu biçimdelar kontrolördüm. Geldiği vakit üç adet hukuk şirketini benimle birlikte ziyaret edecek ve birini seçecekti. Üç şirketten randevu alınmıştı.
Birinci avukatlık şirketi hem randevuyu birebir vakitte bizim şirketi hatırlayamadı. Şirketin başındaki kişi sabah 10’da konutunda uyuyordu.
İkinci avukatlık şirketine erkence gittik. Buranın temel ortağı fazlaca ünlü ve yaşlı bir profesördü. “Ben sizin idare heyetinize gelemem. Benim yerime bu kızcağızı koyun. Benden de danışmanlık alın.” dedi. Beni gösterirken odadaki rastgele bir eşyayı işaret eder üzereydi. Üçüncü avukatlık şirketi, en dostça yaklaşandı. Lakin küresel yöneticimizin tabiriyle, idare heyeti toplantısı başına Amerikan standartlarının bile üzerinde bir fiyat istediler. Ayrıyeten şirketin başındaki isim üst perdeden konuşuyordu.
Küreselden gelen hukukçu İstanbul trafiğinden ve bu görüşme trafiğinden sıkılmış üzereydi. Çıkışta “Gördüğüm kadarıyla sen bu tanıştığımız avukatlardan daha disiplinli birisin. Üstelik birkaç yerde yakaladım, muhakeme gücün fazlaca güçlü, senin helikopter bakışın var.” dedi. “Çok teşekkür ederim ancak bu kâfi midir bilemiyorum” dedim. Doğrusu önermeyi aklından geçirdiği misyona hiç de talip değildim ve bu tarafta de çekinmeden konuştum. Güldü.
Ülkesine döndüğünde rapor yazmış ve beni önermiş. Bir ay daha sonraki idare şurası toplantısına davet edildim ve yeni bakılırsavim belirtildi.
Koç, epey büyük bir insandı
KAGİDER’in kurucuları içindesınız…
KAGİDER kurulurken 2003 yılında TÜSİAD’a yeni girmiştim. Çalıştığım ABB “Sen bizi Türk sanayiinde temsil et. bu biçimde kendi kabuğumuzda oturdukça kimse bizi tanımıyor.” demişti. Yöneticilerin hepsi yabancıydı. TÜSİAD’ın bu biçimdeki lideri Tuncay Özilhan. Tuncay Beyefendi dedi ki “Gülden Hanım bir bayan örgütü kuruluyor. Onlara dayanak vermek ister misiniz? Ben gitmenizi isterim.” KAGİDER toplantılarına girmeye başladım. KAGİDER toplantısında 37 bayan sırayla konuşuyordu, ben ise elektrik mühendisleri şirketinden geliyordum ve şirkette tek bayan yönetici olarak geniş yetkilere sahiptim. bu türlü konuşmalara pek alışkın değildim ve herbiçimde yanlış adresteyim diye düşündüm baştan. tekrar bir TÜSİAD toplantısında Tuncay Beyefendi nasıl gidiyor diye sordu. Yanında da merhum Mustafa Koç vardı. Dedim ki “Benim milletlerarası şirkette profesyonel yönetici olduğumu söylüyorlar ve beni bayan teşebbüsçü olarak görmüyorlar. Onun için ben pek orada kalamayacağım herbiçimde, atacaklar beni.” Mustafa Koç dedi ki “Olur mu, o şirketi sen yönetiyorsun, senin orada kalman lazım, katkıda bulunman lazım.” Bu sefer de ben korktum. Artık kalkıp gidip onlara diyecek ki “Bu bayanı kaçırmayın.” Onlar da diyecekler ki yemeyip içmeyip Mustafa’ya mı gittin bizi şikâyet etmeye. Merhum epeyce büyük bir insandı. Uzun bir müddetçten daha sonra KAGİDER kuruldu ve o da konuşma yapmaya geldi. Orada beni görür görmez “Burada olmandan epey mutlu oldum” dedi. Mustafa Koç hem o konuşmayı hatırlıyor birebir vakitte bayanın bayana yardım etmesini ve bayanın güçlendirilmesini istiyordu.
IWF Türkiye başkanlığı epey gurur verici
KAGİDER başkanlığım sırasında Türkiye’de bayan derneği sayısı artsın diye uğraşıyorduk. Yurt dışı seyahatlerinden dernekler getiriyorduk. Bir gün Prof. Dr. Funda Sivrikaya Şerifoğlu ve İff et Özgönül geldiler ve biz Amerika’dan bir dernek getirmek istiyoruz dediler. “Ne güzel! Destekleriz.” dedim. Milletlerarası Bayan Forumu kuruldu ve ben de IWF’in kurucu üyelerinden biri oldum. senelerca şirketlerde liderliğin değeri ve gelişmesi için çalışan biri olarak memleketler arası bir bayan derneği olan IWF Türkiye’nin idare şurası lideri olmak epeyce gurur verici. Her bir üyemiz farklı bir muvaffakiyet öyküsü ve uygun bir önder.