Neden bazı insanlar aşırı eylemlerle bedenlerine aşırı yük bindiriyor? Neden Seine nehrini ip üzerinde geçesiniz ya da fırtına sırasında bir dağa tırmanasınız ki? Sebepler muhtemelen düşündüğünüzün tam tersidir: barış. Sessizlik. Sakinlik.
Koreograf Rachid Ouramdane, uzun metrajlı “Corps Extrêmes”inde akrobatlarla, bir tırmanıcıyla ve modern bir ip cambazıyla, bu tür aktivitelerde heyecan arayışının arkasında yatan şeyi ve bununla birlikte gelen zihinsel berraklığı araştırıyor.
Ouramdane, Fransa’dan yaptığı bir video röportajında, vücut sınırlarına ulaştığında, korku gerçekten arttığında, “kırılganlığınız ve kırılganlığınız” da dahil olmak üzere kendinizin her parçasıyla yüzleşmeniz gerektiğini söyledi. “Risk fikri her zaman mevcuttur. Ama bu hesaba katmadığınız bir risk değil. Neredeyse tam tersi, partneriniz haline gelen bir risk; Başa çıkmaya alışkın olduğunuz bir risk.”
Risk aslında bir suç ortağı haline gelir ve şimdiki ana karşı yüksek bir farkındalık veya duyarlılık yaratır. Highliner Nathan Paulin’in prodüksiyon seslendirmesinde söylediği gibi, “Bu ince, hareketli tel üzerinde dengemi korumak için, olup biten her şeye, vücuduma ve çevremdeki her şeye yüzde 100 konsantre olmam gerekiyor, böylece her şeyi daha yoğun hissedebiliyorum. ”
Van Cleef & Arpels sponsorluğundaki bir festival olan Dance Reflections’ın bir parçası olarak Brooklyn Müzik Akademisi’nde 27 Ekim’de açılacak olan performans ve sözlü sözün bir karışımı olan “Corps Extrêmes”, tüm aksiyona rağmen meditasyon niteliğinde bir nitelik taşıyor.
Compagnie de Chaillot’nun sahnelediği prodüksiyon sırasında, pek çok etkileyici açıdan çekilen dağ manzaralarını gösteren bir film, beyaz bir tırmanma duvarı görevi gören sahnenin arka kısmına yansıtılıyor. Filmde dağcılar Nina Caprez ve Paulin’in uçurumların arasındaki yüksek bir hatta rüzgara karşı dengelerini koruduğunu görüyoruz; her ikisinin de boyutu doğal dünyaya göre küçültülmüştür.
Canlı bir performans sırasında, dünya rekoru kıran Paulin ip üzerinde sahneyi geçerken, sekiz akrobat birbirlerinin omuzlarında dengede durup tırmanma duvarına tırmanıyor. Esasen, Jean-Baptiste Julien’in çaldığı rüya gibi bir gitar partisyonu gibi sahneyi yataydan dikeye doğru genişletiyorlar; Ayrıca Paulin ve Caprez’in bedenlerini doğaya maruz bırakırken buldukları özgürlüğe dair sözlü ifadelerini de duyuyoruz. Her şeyin ortaya çıkmasını izlemek neredeyse yüzmek gibidir.
2021’de Paris’teki Chaillot-Théâtre National de la Danse’nin müdürü olan Fransız-Cezayirli koreograf Ouramdane, yalnızca görebildiğiniz değil aynı zamanda hissedebileceğiniz bir şey yarattı. Bu sadece bedenin değil, bilincin de koreografisidir. “Eğer gösteriyi izlerseniz” dedi, “süper yumuşak.”
New Yorklular için bu, 2006’da Amerika’da ilk kez gençlerin ölüm saplantısını ele alan ustaca solosu “Les Morts Pudiques” (“Gizli Ölümler”) olan Ouramdane’nin farklı türdeki çalışmalarını görme şansı. Genellikle savunmasız nüfuslara odaklanan Ouramdane, gerçekleştirdiği röportajlardan elde edilen hareket ve metinleri bir arada kullanarak kimliğin insanları nasıl etkilediğini araştırıyor. Hem deneklerinin fizikselliğini hem de zihinlerinde olup bitenleri dikkate alan portreler yaratıyor ve bu çalışmalarını Corps Extrêmes kadrosuyla sürdürüyor.
Ouramdane ekstrem sporlara katılanlar hakkında “Onların süpermen ya da süper kadın olmadığını anlıyorsunuz” dedi. “Kırılganlıklarından ve savunmasızlıklarından çok eminler. Bu da onların tamamen beklenmedik şeyler yapmalarına olanak sağlıyor”; Onun için kırılganlık “bir güç olabilir.”
Ouramdane, Fransız akrobasi topluluğu Compagnie XY’den bir parça yaratması istendikten sonra ilk olarak ekstrem sporlar ve açık hava etkinlikleri hakkında düşünmeye başladı. Compagnie XY, Ouramdane’nin yaşlı insanlar, sporcular ve çocuklar gibi çok çeşitli bedenlerle çalışma deneyimine sahip olduğunu biliyordu. Ve Ouramdane akrobatların çalışmalarının ustaca olduğunu biliyordu.
Ouramdane, “Beni gerçekten etkileyen şey havada yaptıkları çılgınca şeyler değil, birbirlerine gösterdikleri özel ilgiydi” dedi. “Birbirlerine nasıl bakmaları gerektiği ve dokunuşlarının nezaketi, bir bedeni nasıl alacakları bilgisi, bir bedeni nasıl destekleyecekleri ve birbirlerini gözlemleme biçimleri. Ben bu duyarlılığı derinleştirmek istedim.”
Möbius’u, büyük kuş gruplarının sürü halinde birlikte uçma ve aynı anda yön değiştirme şeklini anlatan mırıltıyı araştıran bir yapım yarattılar. Onların keşfinin Ouramdane’i büyük repertuar şirketleriyle yaptığı çalışmalarda etkilediğini ve “bu tür bulanık bir kompozisyon” kullanarak sürüler gibi hareketli gruplar yapılandırdığını söyledi. Bu aynı zamanda “Corps Extremes”te akrobatları kullanma kararını da etkiledi.
“Şekilleri, şekilleri görmeye başlıyorsunuz” dedi. “Ortaya çıktığı anda kaybolur. Bu bir nevi kalıcı bir değişim.”
Yaşadığı yerde ekstrem sporcularla tanıştı: Fransız Alpleri’nde, burada tırmanıcıların ve base jumper’ların dünyasını gözlemleyebildi. “Bu tür sporlarda birçok sporcunun deli olduğu düşünülüyor” dedi, “ölümle oynamayı seven insanlar.” Ancak çevrelerinde yaşayan her şeye özellikle dikkat ediyorlar: manzara, doğa. Onların pratik yapması mümkün çünkü bir uçurumla, bir kayanın dokusuyla ve rüzgarın modülasyonuyla nasıl başa çıkacaklarını biliyorlar.”
Ouramdane, sporculardan bazıları onunla okulda nasıl “kimse sana yağmurun, yüzünün veya arkandaki rüzgarın tadını çıkarmayı öğretmiyor” dedi. “Bunu söylemeleri biraz romantik ama aslında onların üzerinde çalıştıkları şey bu.”
Elbette “Corps Extremes”de oyuncuların uğraşması gereken ne rüzgar ne de yağmur var. Paulin’in sahne yolculuğunun mesafesi ve yüksekliği dışarıda yaşadıklarıyla kıyaslanamaz. Paulin, ilk başta tiyatroda olmanın onun için zor olduğunu söyledi: Pratiği, manzaranın enginliği ve doğanın öngörülemezliğiyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılıydı. Bir dünya rekoru olan Normandiya’daki Mont-Saint-Michel’de 2,2 kilometrelik (yaklaşık 1,4 mil) gevşemeyi tamamladı; Karşılaştırıldığında tiyatro oyun alanı gibidir.
“Genellikle çok uzun kuyruklarım olur” dedi. “Tiyatroda maksimum yaklaşık 20 ila 30 metre” veya yaklaşık 65 ila 100 fit.
Bir dağı bir sahneyle değiştirmek başka açılardan da mantıklıydı. Ouramdane, Paulin’den üretime yönelik hareketini yavaşlatmasını istedi. Paulin, “Yavaşlatmanız gerekiyorsa gerçekten hassas olmalısınız” dedi. “Dışarda yaptığım işi yapıyorum ama Rachid benden bunu çok yavaş yapmamı istedi ki seyirciler her küçük ayrıntıyı görebilsin. Benim işim oldukça basit. Akrobatlar için gerçekten zor. Sonunda her yöne koşmaya başlıyorlar.”
Corps Extrêmes’te akrobatların varlığının atmosferi değiştirdiğini söyledi; onu sabitliyor. Bu sefer yalnız değil. Ve bir seslendirmede “düşman olduğu kadar dost” olarak tanımladığı rüzgar olmasa da Paulin başka bir şeye hitap edebiliyor: seyirciye.
“Garip, her şey düz ama insanları hissedebiliyorum” dedi. “Dışarıdayken bunu kendim için yapıyorum. Dışarıdan bir şeyler almayı, karşılığında bir şeyler almayı severim Ben. Ve bir gösteri yaptığımda onu izleyicilere geri vermeye çalışıyorum.”
Ouramdane ayrıca, özellikle Fransa’daki beş ulusal tiyatrodan biri olan ve dansa odaklanan ilk tiyatro olan Chaillot’taki liderlik rolüyle izleyicileri – veya farklı izleyicileri çekmeyi – daha fazla düşünüyor. Sanat ve spor arasındaki ilişkiyi daha da araştırmak için bu yaz Paris’te gerçekleşecek ve resmi yeri Chaillot Tiyatrosu olan Olimpiyat Oyunları ile ilgili çeşitli projeler geliştirecek. Dans yaratmaktan vazgeçmedi ama yaklaşımı giderek sahneyle sınırlı kalmıyor.
“Beni dans ettiren şey bu: Dansın insanlarla nasıl buluştuğunu, dansın sosyal meselelere nasıl tepki verdiğini, dansın tüm alanlarla nasıl buluştuğunu görmek; aslında sadece dans dünyasını değil, aynı zamanda Dans’ın nasıl bir etkiye sahip olduğunu da görüyorum” dedi ve potansiyeline atıfta bulundu. şifa, eğitim ve zevk için. “Dans, düğünlerden partilere, eğlence ve bakıma kadar toplumumuzun her düzeyinde görülür. Artık her yerde dans görüyoruz.”
Fiziksel egzersizler ve dans egzersizleri sadece dansçılar için değildir. Ayrıca herkes için oradalar. “Biliyorsunuz son zamanlarda pek çok kişi bana şunu sordu: ‘Bu kadar önemli bir kurumun başındayken Chaillot’ta başka bir proje yapabilir misin?'” dedi. “Her zaman şöyle cevap veriyorum: ‘Bu beni daha da fazla sanatçı yapıyor.’”
Dansın etki yaratmasının birçok yolu vardır. “Bir festival düzenleyerek, gençler için bir sanat kampı düzenleyerek çok fazla yaratıcılığı ortaya çıkarabilirsiniz – ve birdenbire dans yoluyla bu gençlere çocukluklarını gerçekten geliştirme fırsatı verdiğinizi fark edersiniz” dedi. “Bunun bir sanat duruşu olduğunu düşünüyorum. Bu bir sanat etkinliği.”
Koreograf Rachid Ouramdane, uzun metrajlı “Corps Extrêmes”inde akrobatlarla, bir tırmanıcıyla ve modern bir ip cambazıyla, bu tür aktivitelerde heyecan arayışının arkasında yatan şeyi ve bununla birlikte gelen zihinsel berraklığı araştırıyor.
Ouramdane, Fransa’dan yaptığı bir video röportajında, vücut sınırlarına ulaştığında, korku gerçekten arttığında, “kırılganlığınız ve kırılganlığınız” da dahil olmak üzere kendinizin her parçasıyla yüzleşmeniz gerektiğini söyledi. “Risk fikri her zaman mevcuttur. Ama bu hesaba katmadığınız bir risk değil. Neredeyse tam tersi, partneriniz haline gelen bir risk; Başa çıkmaya alışkın olduğunuz bir risk.”
Risk aslında bir suç ortağı haline gelir ve şimdiki ana karşı yüksek bir farkındalık veya duyarlılık yaratır. Highliner Nathan Paulin’in prodüksiyon seslendirmesinde söylediği gibi, “Bu ince, hareketli tel üzerinde dengemi korumak için, olup biten her şeye, vücuduma ve çevremdeki her şeye yüzde 100 konsantre olmam gerekiyor, böylece her şeyi daha yoğun hissedebiliyorum. ”
Van Cleef & Arpels sponsorluğundaki bir festival olan Dance Reflections’ın bir parçası olarak Brooklyn Müzik Akademisi’nde 27 Ekim’de açılacak olan performans ve sözlü sözün bir karışımı olan “Corps Extrêmes”, tüm aksiyona rağmen meditasyon niteliğinde bir nitelik taşıyor.
Compagnie de Chaillot’nun sahnelediği prodüksiyon sırasında, pek çok etkileyici açıdan çekilen dağ manzaralarını gösteren bir film, beyaz bir tırmanma duvarı görevi gören sahnenin arka kısmına yansıtılıyor. Filmde dağcılar Nina Caprez ve Paulin’in uçurumların arasındaki yüksek bir hatta rüzgara karşı dengelerini koruduğunu görüyoruz; her ikisinin de boyutu doğal dünyaya göre küçültülmüştür.
Canlı bir performans sırasında, dünya rekoru kıran Paulin ip üzerinde sahneyi geçerken, sekiz akrobat birbirlerinin omuzlarında dengede durup tırmanma duvarına tırmanıyor. Esasen, Jean-Baptiste Julien’in çaldığı rüya gibi bir gitar partisyonu gibi sahneyi yataydan dikeye doğru genişletiyorlar; Ayrıca Paulin ve Caprez’in bedenlerini doğaya maruz bırakırken buldukları özgürlüğe dair sözlü ifadelerini de duyuyoruz. Her şeyin ortaya çıkmasını izlemek neredeyse yüzmek gibidir.
2021’de Paris’teki Chaillot-Théâtre National de la Danse’nin müdürü olan Fransız-Cezayirli koreograf Ouramdane, yalnızca görebildiğiniz değil aynı zamanda hissedebileceğiniz bir şey yarattı. Bu sadece bedenin değil, bilincin de koreografisidir. “Eğer gösteriyi izlerseniz” dedi, “süper yumuşak.”
New Yorklular için bu, 2006’da Amerika’da ilk kez gençlerin ölüm saplantısını ele alan ustaca solosu “Les Morts Pudiques” (“Gizli Ölümler”) olan Ouramdane’nin farklı türdeki çalışmalarını görme şansı. Genellikle savunmasız nüfuslara odaklanan Ouramdane, gerçekleştirdiği röportajlardan elde edilen hareket ve metinleri bir arada kullanarak kimliğin insanları nasıl etkilediğini araştırıyor. Hem deneklerinin fizikselliğini hem de zihinlerinde olup bitenleri dikkate alan portreler yaratıyor ve bu çalışmalarını Corps Extrêmes kadrosuyla sürdürüyor.
Ouramdane ekstrem sporlara katılanlar hakkında “Onların süpermen ya da süper kadın olmadığını anlıyorsunuz” dedi. “Kırılganlıklarından ve savunmasızlıklarından çok eminler. Bu da onların tamamen beklenmedik şeyler yapmalarına olanak sağlıyor”; Onun için kırılganlık “bir güç olabilir.”
Ouramdane, Fransız akrobasi topluluğu Compagnie XY’den bir parça yaratması istendikten sonra ilk olarak ekstrem sporlar ve açık hava etkinlikleri hakkında düşünmeye başladı. Compagnie XY, Ouramdane’nin yaşlı insanlar, sporcular ve çocuklar gibi çok çeşitli bedenlerle çalışma deneyimine sahip olduğunu biliyordu. Ve Ouramdane akrobatların çalışmalarının ustaca olduğunu biliyordu.
Ouramdane, “Beni gerçekten etkileyen şey havada yaptıkları çılgınca şeyler değil, birbirlerine gösterdikleri özel ilgiydi” dedi. “Birbirlerine nasıl bakmaları gerektiği ve dokunuşlarının nezaketi, bir bedeni nasıl alacakları bilgisi, bir bedeni nasıl destekleyecekleri ve birbirlerini gözlemleme biçimleri. Ben bu duyarlılığı derinleştirmek istedim.”
Möbius’u, büyük kuş gruplarının sürü halinde birlikte uçma ve aynı anda yön değiştirme şeklini anlatan mırıltıyı araştıran bir yapım yarattılar. Onların keşfinin Ouramdane’i büyük repertuar şirketleriyle yaptığı çalışmalarda etkilediğini ve “bu tür bulanık bir kompozisyon” kullanarak sürüler gibi hareketli gruplar yapılandırdığını söyledi. Bu aynı zamanda “Corps Extremes”te akrobatları kullanma kararını da etkiledi.
“Şekilleri, şekilleri görmeye başlıyorsunuz” dedi. “Ortaya çıktığı anda kaybolur. Bu bir nevi kalıcı bir değişim.”
Yaşadığı yerde ekstrem sporcularla tanıştı: Fransız Alpleri’nde, burada tırmanıcıların ve base jumper’ların dünyasını gözlemleyebildi. “Bu tür sporlarda birçok sporcunun deli olduğu düşünülüyor” dedi, “ölümle oynamayı seven insanlar.” Ancak çevrelerinde yaşayan her şeye özellikle dikkat ediyorlar: manzara, doğa. Onların pratik yapması mümkün çünkü bir uçurumla, bir kayanın dokusuyla ve rüzgarın modülasyonuyla nasıl başa çıkacaklarını biliyorlar.”
Ouramdane, sporculardan bazıları onunla okulda nasıl “kimse sana yağmurun, yüzünün veya arkandaki rüzgarın tadını çıkarmayı öğretmiyor” dedi. “Bunu söylemeleri biraz romantik ama aslında onların üzerinde çalıştıkları şey bu.”
Elbette “Corps Extremes”de oyuncuların uğraşması gereken ne rüzgar ne de yağmur var. Paulin’in sahne yolculuğunun mesafesi ve yüksekliği dışarıda yaşadıklarıyla kıyaslanamaz. Paulin, ilk başta tiyatroda olmanın onun için zor olduğunu söyledi: Pratiği, manzaranın enginliği ve doğanın öngörülemezliğiyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılıydı. Bir dünya rekoru olan Normandiya’daki Mont-Saint-Michel’de 2,2 kilometrelik (yaklaşık 1,4 mil) gevşemeyi tamamladı; Karşılaştırıldığında tiyatro oyun alanı gibidir.
“Genellikle çok uzun kuyruklarım olur” dedi. “Tiyatroda maksimum yaklaşık 20 ila 30 metre” veya yaklaşık 65 ila 100 fit.
Bir dağı bir sahneyle değiştirmek başka açılardan da mantıklıydı. Ouramdane, Paulin’den üretime yönelik hareketini yavaşlatmasını istedi. Paulin, “Yavaşlatmanız gerekiyorsa gerçekten hassas olmalısınız” dedi. “Dışarda yaptığım işi yapıyorum ama Rachid benden bunu çok yavaş yapmamı istedi ki seyirciler her küçük ayrıntıyı görebilsin. Benim işim oldukça basit. Akrobatlar için gerçekten zor. Sonunda her yöne koşmaya başlıyorlar.”
Corps Extrêmes’te akrobatların varlığının atmosferi değiştirdiğini söyledi; onu sabitliyor. Bu sefer yalnız değil. Ve bir seslendirmede “düşman olduğu kadar dost” olarak tanımladığı rüzgar olmasa da Paulin başka bir şeye hitap edebiliyor: seyirciye.
“Garip, her şey düz ama insanları hissedebiliyorum” dedi. “Dışarıdayken bunu kendim için yapıyorum. Dışarıdan bir şeyler almayı, karşılığında bir şeyler almayı severim Ben. Ve bir gösteri yaptığımda onu izleyicilere geri vermeye çalışıyorum.”
Ouramdane ayrıca, özellikle Fransa’daki beş ulusal tiyatrodan biri olan ve dansa odaklanan ilk tiyatro olan Chaillot’taki liderlik rolüyle izleyicileri – veya farklı izleyicileri çekmeyi – daha fazla düşünüyor. Sanat ve spor arasındaki ilişkiyi daha da araştırmak için bu yaz Paris’te gerçekleşecek ve resmi yeri Chaillot Tiyatrosu olan Olimpiyat Oyunları ile ilgili çeşitli projeler geliştirecek. Dans yaratmaktan vazgeçmedi ama yaklaşımı giderek sahneyle sınırlı kalmıyor.
“Beni dans ettiren şey bu: Dansın insanlarla nasıl buluştuğunu, dansın sosyal meselelere nasıl tepki verdiğini, dansın tüm alanlarla nasıl buluştuğunu görmek; aslında sadece dans dünyasını değil, aynı zamanda Dans’ın nasıl bir etkiye sahip olduğunu da görüyorum” dedi ve potansiyeline atıfta bulundu. şifa, eğitim ve zevk için. “Dans, düğünlerden partilere, eğlence ve bakıma kadar toplumumuzun her düzeyinde görülür. Artık her yerde dans görüyoruz.”
Fiziksel egzersizler ve dans egzersizleri sadece dansçılar için değildir. Ayrıca herkes için oradalar. “Biliyorsunuz son zamanlarda pek çok kişi bana şunu sordu: ‘Bu kadar önemli bir kurumun başındayken Chaillot’ta başka bir proje yapabilir misin?'” dedi. “Her zaman şöyle cevap veriyorum: ‘Bu beni daha da fazla sanatçı yapıyor.’”
Dansın etki yaratmasının birçok yolu vardır. “Bir festival düzenleyerek, gençler için bir sanat kampı düzenleyerek çok fazla yaratıcılığı ortaya çıkarabilirsiniz – ve birdenbire dans yoluyla bu gençlere çocukluklarını gerçekten geliştirme fırsatı verdiğinizi fark edersiniz” dedi. “Bunun bir sanat duruşu olduğunu düşünüyorum. Bu bir sanat etkinliği.”