Parlak kırmızı elbiseli bir kadın büyük bir jest yapıyor. Daha sonra izlendiğini fark eder ve bir anda yalnız olmadığını anlayan bir sincap gibi görünür. Başka bir büyük jest yapmayı dener, ancak baloncuklu ambalaj ayaklarının altında patlayınca başarısız olur. Kısa süre sonra, aynı durumda sıkışıp kalmış gibi görünen, yalnızca ideal popu bulmaya devam etmek için zarafete ulaşan, parlak siyah elbiseli bir kadın ona katılır. İkinci kadın eğiliyor ve nefes nefese kalıyor.
Deneysel dans tiyatrosu çalışmaları Deepe Darknesse'de Lisa Fagan ve Lena Engelstein'la işte böyle tanışıyoruz. New York Canlı Sanatlar Canlı Arter Festivali'nin bir parçası olarak bu hafta sonu bu absürt egzersizin yapıldığı köhne West Village alanı Collapsable Hole'da seyirciye yakınlar ve onlarla sürekli göz teması kuruyorlar. Bu da tehlike hissini artırıyor. Bu çılgın insanların neler yapabileceğini bilmiyorsun.
İlk önce çılgın bir antrenman takımı rutinine giriyorlar, tekme atıyorlar ve ağır nefes alıyorlar. Ara sıra 1960'lardan kalma bir İtalyan pop şarkısı çalınıyor – bu Cocki Mazzetti'nin “Stasera” şarkısı – ve telaşlı dansları biraz ivme ve çapkın bir çekiciliğe bürünüyor. Ancak uzun süre değil. Kesinti gösterinin değişmezidir.
Düzenli elektrik kesintileri sırasında Fagan ve Engelstein'ın yalnız olmadığını öğreniyoruz. Hannah Mitchell, far ışığında kadınlara çok fazla makyaj yapan ciddi yüzlü bir sahne görevlisini canlandırıyor. Performans alanı henüz hazırlanmamış ve sanatçılar tarafından tüm potansiyeliyle kullanılan bir prova alanıdır. Buzdolabından yiyecek ve şarap çıkarıp mikrofonun yanında yiyorlar. (Sahne dışında tuvalete gitmeler de arttı.) Mikrodalgayı kullanıyorlar. Lavabonun içinde duruyorlar.
Ah, tüm bunların ve eserin başlığının Apuleius'un, baş kahramanın eşeğe dönüştükten sonra çeşitli zorluklara maruz kaldığı ve çoğu zaman başka hikayelerle kesintiye uğradığı pikaresk antik Roma romanı Altın Eşek ile bir ilgisi var. Bir noktada, her iki elinde bir somun ekmek tutan Engelstein, romandan bir bölümü arkaik bir çeviriyle okumaya çalışır, ancak Mitchell'in Siri'ninki gibi bir sesle söylediği satırları sormaya devam etmek zorundadır.
Komik ama Apuleius sonuçta daha fazla malzemeden, daha fazla baloncuklu ambalajdan yapılmış. Fagan ve Engelstein bunu anlam ve tematik yankılanma (alçakgönüllü dönüşüm) için değil, yapısal bir model olarak kullanıyor. “Deep Darknesse” kesinlikle pikaresktir. Rastgeleliği dikkatlice düşünülmüştür, ancak bazen aynı zamanda özgür ve spontane gibi görünmektedir. En büyük zevkleri, can alıcı nokta işlevi gören küçük, anlık olarak çözülen eylemlerdir – örneğin iki kadın çubuk kraker benzeri, dirsekli bir dengede güreşirken Engelstein yerden bir sigara alıp Fagan'ın ağzına koyar.
Bu aktörler kendilerini aptal yerine koymaktan korkmayan, kendilerini tamamen adamış komedyenlerdir ve potansiyel tehlikenin gerilimini korurlar. Dizüstü bilgisayarı çöpe atma konusundaki umursamazlıkları hem onlar hem de kendileri adına biraz endişelenmenize neden oluyor.Bu gerilim farklı parçaları bir arada tutmaya yardımcı oluyor ve “Deep Darknesse” kendi çılgın mantığını geliştiriyor. Antik bir Roma romanının okunması başarısız olduktan sonra şu soru ortaya çıkıyor: Hangi deus ex machina gösteriyi kurtarabilir? Elbette Cocki Mazzetti'nin bir başka pop şarkısı.
“Derin Karanlık”
Pazartesi Daraltılabilir Delik'te görüşürüz; newyorklivearts.org.
Deneysel dans tiyatrosu çalışmaları Deepe Darknesse'de Lisa Fagan ve Lena Engelstein'la işte böyle tanışıyoruz. New York Canlı Sanatlar Canlı Arter Festivali'nin bir parçası olarak bu hafta sonu bu absürt egzersizin yapıldığı köhne West Village alanı Collapsable Hole'da seyirciye yakınlar ve onlarla sürekli göz teması kuruyorlar. Bu da tehlike hissini artırıyor. Bu çılgın insanların neler yapabileceğini bilmiyorsun.
İlk önce çılgın bir antrenman takımı rutinine giriyorlar, tekme atıyorlar ve ağır nefes alıyorlar. Ara sıra 1960'lardan kalma bir İtalyan pop şarkısı çalınıyor – bu Cocki Mazzetti'nin “Stasera” şarkısı – ve telaşlı dansları biraz ivme ve çapkın bir çekiciliğe bürünüyor. Ancak uzun süre değil. Kesinti gösterinin değişmezidir.
Düzenli elektrik kesintileri sırasında Fagan ve Engelstein'ın yalnız olmadığını öğreniyoruz. Hannah Mitchell, far ışığında kadınlara çok fazla makyaj yapan ciddi yüzlü bir sahne görevlisini canlandırıyor. Performans alanı henüz hazırlanmamış ve sanatçılar tarafından tüm potansiyeliyle kullanılan bir prova alanıdır. Buzdolabından yiyecek ve şarap çıkarıp mikrofonun yanında yiyorlar. (Sahne dışında tuvalete gitmeler de arttı.) Mikrodalgayı kullanıyorlar. Lavabonun içinde duruyorlar.
Ah, tüm bunların ve eserin başlığının Apuleius'un, baş kahramanın eşeğe dönüştükten sonra çeşitli zorluklara maruz kaldığı ve çoğu zaman başka hikayelerle kesintiye uğradığı pikaresk antik Roma romanı Altın Eşek ile bir ilgisi var. Bir noktada, her iki elinde bir somun ekmek tutan Engelstein, romandan bir bölümü arkaik bir çeviriyle okumaya çalışır, ancak Mitchell'in Siri'ninki gibi bir sesle söylediği satırları sormaya devam etmek zorundadır.
Komik ama Apuleius sonuçta daha fazla malzemeden, daha fazla baloncuklu ambalajdan yapılmış. Fagan ve Engelstein bunu anlam ve tematik yankılanma (alçakgönüllü dönüşüm) için değil, yapısal bir model olarak kullanıyor. “Deep Darknesse” kesinlikle pikaresktir. Rastgeleliği dikkatlice düşünülmüştür, ancak bazen aynı zamanda özgür ve spontane gibi görünmektedir. En büyük zevkleri, can alıcı nokta işlevi gören küçük, anlık olarak çözülen eylemlerdir – örneğin iki kadın çubuk kraker benzeri, dirsekli bir dengede güreşirken Engelstein yerden bir sigara alıp Fagan'ın ağzına koyar.
Bu aktörler kendilerini aptal yerine koymaktan korkmayan, kendilerini tamamen adamış komedyenlerdir ve potansiyel tehlikenin gerilimini korurlar. Dizüstü bilgisayarı çöpe atma konusundaki umursamazlıkları hem onlar hem de kendileri adına biraz endişelenmenize neden oluyor.Bu gerilim farklı parçaları bir arada tutmaya yardımcı oluyor ve “Deep Darknesse” kendi çılgın mantığını geliştiriyor. Antik bir Roma romanının okunması başarısız olduktan sonra şu soru ortaya çıkıyor: Hangi deus ex machina gösteriyi kurtarabilir? Elbette Cocki Mazzetti'nin bir başka pop şarkısı.
“Derin Karanlık”
Pazartesi Daraltılabilir Delik'te görüşürüz; newyorklivearts.org.