Güney Koreli çağdaş dans topluluğu Berishit, adını “başlangıçta” anlamına gelen Tevrat’ın ilk kelimesinden alıyor. Grubun kurucusu Park Soon-ho, “Dans topluluğuna bu kelimenin adını verdik çünkü yeni dansçılar ve yeni deneyimler dahil başlangıçlara değer veriyorum.”
Bu biraz genel gelebilir ama Park’ın işi öyle değil. Eski geleneklerle birleşen yeni bir şey denemenin enerjisi, Seul merkezli şirketi New York Kore Kültür Merkezi ile bir sunum olan Cuma ve Cumartesi NYU Skirball’a getiren programa nüfuz etti. Her ikisi de New York prömiyeri olan Judo (2014) ve Balance and Imbalance (2010), bir koreograf olarak Park’ın da fiziksel riski ve göz korkutucu görevlerin hızlı, korkusuzca yerine getirilmesini takdir ettiğini açıkça ortaya koydu. Grubun sekiz dansçısı, meydan okumaya tamamen hazırdı.
“Judo”, dansçıların kalçalarını sallarken başlarının üzerinde kırmızı jimnastik minderlerini dengelemesiyle, biteceği yerden çok uzak, kaygısız bir notayla başladı. Kendilerini bu desteklerin altındaki zemine indirdiler ve büyük bir matı, sonraki birçok yumruğun etkisini hafifletecek yastıklı bir dans pistini bir araya getirmeyi başardılar.
30 dakikalık çalışma, program notlarında insanın şiddete yönelik dürtüsünün ve bunun spor yoluyla salıverilmesinin keşfi olarak tanımlanıyor. Artan tehlikesi şu soruyu soruyor: Antrenman veya oyun nerede bitiyor ve daha acımasız bir şey başlıyor? Daha önce, oybirliğiyle alınan bir cümle, dansçıları bir sürü, bir takım gibi siyah pantolon ve takım elbise ceketleri giymiş, bacaklarını açmış pozisyonlarda zıplarken veya dizlerinin üzerinde bir yandan diğer yana kaydırarak seyirciye bakarken buldu. Birlikte ceketleriyle yeri döverek uğursuz ritmik partisyonu noktaladılar, sonra şiddete başvurarak sırtlarına tokat attılar.
Takım arkadaşları kısa sürede düşman oldu. En heyecan verici bölümde (ve doğrudan dövüş sanatlarını en çok anımsatan bölümde), iki dansçı minderin üzerinden birbirlerine doğru koştular, biri bıçak benzeri bir tekmeyle zıplayarak diğerini yere düşürdü, ancak görünüşe göre fiziksel temas yok. Bu şimşek hızında manevra farklı çiftlerle tekrar tekrar gerçekleşti, tekrarı ürkütücüydü. Ama bir dansçı, Na Ji-hun, yerinde durmak üzere bırakıldığında, neredeyse mekanik hissettiren şey daha dokunaklı hale geldi. Kanatlardan gölgeler gibi çıkan diğerlerinin tokatından sağ çıkmaya devam etti ve her seferinde ayağa kalktı.
Karizmatik şarkıcı Kim Jae-woo da dahil olmak üzere sıcak bir bağı paylaşan üç müzisyen tarafından canlı performans sergilenen geleneksel Kore perküsyon ve vokallerinin yer aldığı “Balance and Imbalance”da verimli akrobasi geri döndü. Hem şefkat hem de çatışmayı çağrıştıran ortaklıklar ve topluluk çalışmasında altı dansçı, davul çalmanın ve şarkının heyecan verici, öngörülemeyen kadanslarını somutlaştırdı. Bir tavşan tarafından alt edilen bir deniz kralının öyküsünü anlatan Sugungga olarak bilinen destansı ilahi, Kim ile kendini beğenmiş ve gururludan şakırdayan bir karmaşaya dönüşebilen yetenekli dansçı Doh Yun-seung arasında dinamik bir düet için sahneyi hazırladı. göz açıp kapayıncaya kadar Uzuvlar.
Park’ın koreografisi büyük ölçüde başlangıçlara dayanabilir: tanıtılan ve çözülmeden bırakılan yeni bir görüntü veya hayranlık uyandıran performans; Fikirler başladı ve terk edildi. Bu tür birçok başlangıcın birikmesi bazı açılardan sinir bozucudur ve bazı açılardan anlaşılması zor bir şiir anlamına gelir.
rapor
NYU Skirball’da Cuma ve Cumartesi performans sergiledi.
Bu biraz genel gelebilir ama Park’ın işi öyle değil. Eski geleneklerle birleşen yeni bir şey denemenin enerjisi, Seul merkezli şirketi New York Kore Kültür Merkezi ile bir sunum olan Cuma ve Cumartesi NYU Skirball’a getiren programa nüfuz etti. Her ikisi de New York prömiyeri olan Judo (2014) ve Balance and Imbalance (2010), bir koreograf olarak Park’ın da fiziksel riski ve göz korkutucu görevlerin hızlı, korkusuzca yerine getirilmesini takdir ettiğini açıkça ortaya koydu. Grubun sekiz dansçısı, meydan okumaya tamamen hazırdı.
“Judo”, dansçıların kalçalarını sallarken başlarının üzerinde kırmızı jimnastik minderlerini dengelemesiyle, biteceği yerden çok uzak, kaygısız bir notayla başladı. Kendilerini bu desteklerin altındaki zemine indirdiler ve büyük bir matı, sonraki birçok yumruğun etkisini hafifletecek yastıklı bir dans pistini bir araya getirmeyi başardılar.
30 dakikalık çalışma, program notlarında insanın şiddete yönelik dürtüsünün ve bunun spor yoluyla salıverilmesinin keşfi olarak tanımlanıyor. Artan tehlikesi şu soruyu soruyor: Antrenman veya oyun nerede bitiyor ve daha acımasız bir şey başlıyor? Daha önce, oybirliğiyle alınan bir cümle, dansçıları bir sürü, bir takım gibi siyah pantolon ve takım elbise ceketleri giymiş, bacaklarını açmış pozisyonlarda zıplarken veya dizlerinin üzerinde bir yandan diğer yana kaydırarak seyirciye bakarken buldu. Birlikte ceketleriyle yeri döverek uğursuz ritmik partisyonu noktaladılar, sonra şiddete başvurarak sırtlarına tokat attılar.
Takım arkadaşları kısa sürede düşman oldu. En heyecan verici bölümde (ve doğrudan dövüş sanatlarını en çok anımsatan bölümde), iki dansçı minderin üzerinden birbirlerine doğru koştular, biri bıçak benzeri bir tekmeyle zıplayarak diğerini yere düşürdü, ancak görünüşe göre fiziksel temas yok. Bu şimşek hızında manevra farklı çiftlerle tekrar tekrar gerçekleşti, tekrarı ürkütücüydü. Ama bir dansçı, Na Ji-hun, yerinde durmak üzere bırakıldığında, neredeyse mekanik hissettiren şey daha dokunaklı hale geldi. Kanatlardan gölgeler gibi çıkan diğerlerinin tokatından sağ çıkmaya devam etti ve her seferinde ayağa kalktı.
Karizmatik şarkıcı Kim Jae-woo da dahil olmak üzere sıcak bir bağı paylaşan üç müzisyen tarafından canlı performans sergilenen geleneksel Kore perküsyon ve vokallerinin yer aldığı “Balance and Imbalance”da verimli akrobasi geri döndü. Hem şefkat hem de çatışmayı çağrıştıran ortaklıklar ve topluluk çalışmasında altı dansçı, davul çalmanın ve şarkının heyecan verici, öngörülemeyen kadanslarını somutlaştırdı. Bir tavşan tarafından alt edilen bir deniz kralının öyküsünü anlatan Sugungga olarak bilinen destansı ilahi, Kim ile kendini beğenmiş ve gururludan şakırdayan bir karmaşaya dönüşebilen yetenekli dansçı Doh Yun-seung arasında dinamik bir düet için sahneyi hazırladı. göz açıp kapayıncaya kadar Uzuvlar.
Park’ın koreografisi büyük ölçüde başlangıçlara dayanabilir: tanıtılan ve çözülmeden bırakılan yeni bir görüntü veya hayranlık uyandıran performans; Fikirler başladı ve terk edildi. Bu tür birçok başlangıcın birikmesi bazı açılardan sinir bozucudur ve bazı açılardan anlaşılması zor bir şiir anlamına gelir.
rapor
NYU Skirball’da Cuma ve Cumartesi performans sergiledi.