Kardeşi Gregory ile çocuk step dansı yaparken ün kazanan ve yönettiği ve koreografisini yaptığı gösteriler de dahil olmak üzere Broadway'de ve dışında performans sergileyen tutkulu bir şarkı ve dans adamı olan Maurice Hines, Cuma günü Englewood, New Jersey'de öldü. 80 yaşındaydı.
Actors Fund Home'daki ölümü kuzeni Richard Nurse tarafından doğrulandı. Belirli bir neden belirtilmedi.
Hines kardeşler, azalmakta olan bir step dansı geleneğini miras aldılar ve onlarca yıl sonra, bunu halkın bilincine geri getirmek için çok şey yaptılar. Maurice 5, Gregory ise 3 yaşındayken Harlem'de dans dersleri almaya başladılar. İki yıl sonra, büyük tap öğretmeni ve koreograf Henry LeTang tarafından eğitildiler ve o da onları yüksekten uçan Nicholas Kardeşler'i örnek alan bir gruba dönüştürdü.
Günlerini Harlem'deki Apollo Tiyatrosu'nda gösteri üstüne gösteri izleyerek, Teddy Hale, Bunny Briggs ve Coles ile Atkins ikilisi gibi step dansçılarının tarzlarına alışarak ve bazen arka sokakta onlardan ders alarak geçirdiler. Hines Kids olarak aynı zamanda Avrupa'daki Apollo ve Catskills tatil köylerinde, Las Vegas kumarhanelerinde, Miami gece kulüplerinde ve tiyatrolarında ve 1954 Broadway şovu “Pembe Taytlı Kız”da performans sergilediler.
Step dansının modası geçtikçe Hines kardeşler, birlikte performans sergiledikleri rol model Sammy Davis Jr.'dan ilham alarak performanslarına komedi ve şarkı söylemeyi giderek daha fazla dahil ettiler. Davulcu olan babaları da daha sonra onlara katıldı ve Hines, Hines ve Baba olarak ülkeyi gezdiler, Johnny Carson'la birlikte sık sık “The Tonight Show”da yer aldılar ve 1968'de “Pandemonium!” adlı bir albüm kaydettiler.
Kardeşlerin farklı tarzları vardı. Gregory, John Bubbles gibi toynakçıların gevşek ama sert sallanan doğaçlama tarzına yönelirken, Maurice daha çok bale ve caz dansına yöneldi, yeri kucaklayan bacak hareketlerini kahramanı Fayard Nicholas'ınki gibi neşeli kol hareketleriyle süsledi. yüksek vuruşlar ve dönüşler.
Seyirciye yaklaşımları da farklıydı. Maurice, 2016'da Haber'a şöyle demişti: Gregory “çok rahattı, çok zahmetsizdi ve birlikte performans sergilediğimizde seyirciler hakkında endişelenmesine gerek olmadığını çünkü onları yakalayacağımı söylerdi.” Çünkü ben acımasızdım. Bu yüzden birlikte çok iyi çalıştık.”
Bay Hemşire, 2019 tarihli “Maurice Hines: Bring Them Back” adlı belgeselde “Maurice her zaman sorumluydu” dedi; bu sırada Gregory genellikle şakaların konusu oluyordu – babasının ona verdiği isimle “sevimli aptal” – ve 1973'te Gregory pes etti, Güney Kaliforniya'ya taşındı ve bir caz-rock grubunda çalan bir nevi hippi oldu.
Maurice ilk başta erkek kardeşi olmadan geride kaldı, ancak kısa süre sonra “Guys and Dolls” yapımında rol aldı ve Gregory'yi iş vaadiyle New York'a geri getirdi. Gregory'yi, ilk caz bestecisi Eubie Blake'in şarkılarına dayanan 1978 Broadway revizyonu “Eubie!”de Maurice'e eşlik etmeye ikna eden o ve Bay LeTang'dı. Yeniden kardeş olmuşlar, birlikte röportajlar veriyorlar, “Susam Sokağı”na birlikte çıkıyorlar. Ancak gösterideki performansı nedeniyle Tony Ödülü'ne aday gösterilen kişi Maurice değil Gregory'ydi.
Hollywood filmlerinde ve 1984'te Broadway'de Duke Ellington'ın “Sophisticated Bayanlar” revizyonunda yıldız olan da Gregory'ydi. Gregory gösteriyi Los Angeles'a gezdiğinde Maurice, New York'ta Gregory'nin rolünü devraldı. Maurice bir röportajda “Gregory gösteriyi daha uzun süre devam ettireceğimi söyledi ve ben de bunu yaptım” diye hatırladı.
Bay Hines, Duke'un torunu Mercedes Ellington ile birlikte yalnızca caz değil, aynı zamanda Michael Jackson gibi çağdaş müziklerle de dans eden bir şirket olan Balletap USA'yı kurdu. Ancak kısa süre sonra kardeşiyle birlikte 1984 yapımı Francis Ford Coppola'nın The Cotton Club adlı filminde rol alma şansını yakalamak için ayrıldı.
1920'li yıllarda aynı adı taşıyan ünlü Harlem gece kulübü ve çevresinde geçen filmde Hines kardeşler kendilerine çok benzeyen bir erkek kardeşi canlandırıyor. Kardeşçe sevgileri ve gerginlikleri, büyük ölçüde doğaçlama olan, Hines Kardeşler'in rutinlerini tekrarladıkları, Gregory'nin karakterinin yıldız bir solist haline geldiğinde tartıştıkları ve sonunda sahnede uzlaştıkları sahneleri noktalıyor. Kısa süre sonra tekrar sahne arkasında ve kamera önünde tartışmaya başladılar ve kamuoyuna asla açıklamadıkları nedenlerden dolayı on yıl boyunca birbirleriyle konuşmadılar.
1986'da Maurice, siyahi bir sanatçı için nadir bir başarı olan “Uptown…It's Hot” adlı Broadway şovunun yönetmenliğini, koreografisini ve başrolünü üstlendi. Siyahilerin popüler müziğini onlarca yıl boyunca kapsayan performansı ona müzikaldeki en iyi erkek oyuncu dalında Tony adaylığı kazandırdı, ancak gösteri birkaç hafta içinde sona erdi.
1994'te Maurice, kardeşinin rolünü bu kez yenilikçi Broadway müzikali Jelly's Last Jam'in turne prodüksiyonunda tekrarladı; Gregory, caz öncüsü Jelly Roll Morton rolüyle Tony Ödülü'nü kazandı. (Gregor, kabul konuşmasında ailesindeki herkese teşekkür etti ancak kardeşini dışarıda bıraktı.)
Rolü doldurmak için, genç Morton'u oynayan gençle rekabet etmek gerekiyordu: Yakında Gregory'nin step dansının kralı olarak halefi olarak kabul edilecek olan Savion Glover. Bir keresinde, daha yaşlı ve daha genç Morton'lar arasındaki meydan okuma dansı sırasında, o zamanlar 40'lı yaşlarında olan Maurice takla atarak yarık yaptı – “ve Savion önümde diz çöktü,” dedi Bay Hines bir röportajda.
Bay Hines, “Harlem Suite” gibi başka turne şovları da yarattı ancak Broadway'deki başarısı onu atlatamadı. Kendisinin tasarladığı, yönettiği ve koreografisini yaptığı Earth, Wind and Fire müziklerinden oluşan 2006 Broadway revü “Hot Feet” birkaç ay içinde kapandı.
2010'dan 2019'a kadar turneye çıkan, eleştirmenlerce beğenilen “Tappin' Thru Life” adlı son gösterisinde şarkı söyledi, dans etti ve çoğunlukla 2003 yılında 57 yaşında kanserden ölen erkek kardeşi hakkında hikayeler anlattı.
Maurice Robert Hines Jr., 14 Aralık 1943'te Manhattan'da doğdu. Babası, müzisyen olup oğullarının grubuna katılmadan önce satıcı, fedai ve yarı profesyonel beyzbol oyuncusu gibi çeşitli işlerde çalıştı. Annesi Alma (Lawless) Hines, Audubon Balo Salonu'nda garsonluk yapıyordu ve oğullarının kariyerlerinin şekillenmesine yardımcı oldu. Aile kısa süre sonra Harlem'den Brooklyn'e taşındı ve kardeşler, kariyerlerinin yanı sıra çalışan çocuklara yönelik okullara gittiler.
1980'lerin başında, Bay Hines, Manhattan'daki Hines-Hatchett Dans Stüdyosu'nun (şu anda Broadway Dans Merkezi) caz dansı eğitmeni Frank Hatchett ile birlikte yönetmenliğini yaptı.
On yılın ilerleyen zamanlarında Los Angeles'a taşındı ve burada o zamanki ortağı Silas Davis'ten Cheryl Davis adında bir kız çocuğu evlat edindi ve büyüttü. O onun hayatta kalan tek kişisi.
Bay Hines fikrini söylemesiyle tanınırdı. Regis Philbin'in televizyon programına nasıl çıktığı, dans etmeyi reddettiği ve Bay Philbin'in dans ettikten sonra ona “Senin karizman ayaklarına kadar uzanmıyor” dediğine dair bir hikaye anlatmayı seviyordu.
Röportajlarda Bay Hines sık sık New York tiyatro eleştirmenlerinden, Broadway'in ekonomisinden ve siyah sanatçılara karşı önyargılardan şikayet ediyordu. Ancak son yıllarında en çok şanlı geçmişinden ve kardeşini ne kadar özlediğinden bahsetti.
Actors Fund Home'daki ölümü kuzeni Richard Nurse tarafından doğrulandı. Belirli bir neden belirtilmedi.
Hines kardeşler, azalmakta olan bir step dansı geleneğini miras aldılar ve onlarca yıl sonra, bunu halkın bilincine geri getirmek için çok şey yaptılar. Maurice 5, Gregory ise 3 yaşındayken Harlem'de dans dersleri almaya başladılar. İki yıl sonra, büyük tap öğretmeni ve koreograf Henry LeTang tarafından eğitildiler ve o da onları yüksekten uçan Nicholas Kardeşler'i örnek alan bir gruba dönüştürdü.
Günlerini Harlem'deki Apollo Tiyatrosu'nda gösteri üstüne gösteri izleyerek, Teddy Hale, Bunny Briggs ve Coles ile Atkins ikilisi gibi step dansçılarının tarzlarına alışarak ve bazen arka sokakta onlardan ders alarak geçirdiler. Hines Kids olarak aynı zamanda Avrupa'daki Apollo ve Catskills tatil köylerinde, Las Vegas kumarhanelerinde, Miami gece kulüplerinde ve tiyatrolarında ve 1954 Broadway şovu “Pembe Taytlı Kız”da performans sergilediler.
Step dansının modası geçtikçe Hines kardeşler, birlikte performans sergiledikleri rol model Sammy Davis Jr.'dan ilham alarak performanslarına komedi ve şarkı söylemeyi giderek daha fazla dahil ettiler. Davulcu olan babaları da daha sonra onlara katıldı ve Hines, Hines ve Baba olarak ülkeyi gezdiler, Johnny Carson'la birlikte sık sık “The Tonight Show”da yer aldılar ve 1968'de “Pandemonium!” adlı bir albüm kaydettiler.
Kardeşlerin farklı tarzları vardı. Gregory, John Bubbles gibi toynakçıların gevşek ama sert sallanan doğaçlama tarzına yönelirken, Maurice daha çok bale ve caz dansına yöneldi, yeri kucaklayan bacak hareketlerini kahramanı Fayard Nicholas'ınki gibi neşeli kol hareketleriyle süsledi. yüksek vuruşlar ve dönüşler.
Seyirciye yaklaşımları da farklıydı. Maurice, 2016'da Haber'a şöyle demişti: Gregory “çok rahattı, çok zahmetsizdi ve birlikte performans sergilediğimizde seyirciler hakkında endişelenmesine gerek olmadığını çünkü onları yakalayacağımı söylerdi.” Çünkü ben acımasızdım. Bu yüzden birlikte çok iyi çalıştık.”
Bay Hemşire, 2019 tarihli “Maurice Hines: Bring Them Back” adlı belgeselde “Maurice her zaman sorumluydu” dedi; bu sırada Gregory genellikle şakaların konusu oluyordu – babasının ona verdiği isimle “sevimli aptal” – ve 1973'te Gregory pes etti, Güney Kaliforniya'ya taşındı ve bir caz-rock grubunda çalan bir nevi hippi oldu.
Maurice ilk başta erkek kardeşi olmadan geride kaldı, ancak kısa süre sonra “Guys and Dolls” yapımında rol aldı ve Gregory'yi iş vaadiyle New York'a geri getirdi. Gregory'yi, ilk caz bestecisi Eubie Blake'in şarkılarına dayanan 1978 Broadway revizyonu “Eubie!”de Maurice'e eşlik etmeye ikna eden o ve Bay LeTang'dı. Yeniden kardeş olmuşlar, birlikte röportajlar veriyorlar, “Susam Sokağı”na birlikte çıkıyorlar. Ancak gösterideki performansı nedeniyle Tony Ödülü'ne aday gösterilen kişi Maurice değil Gregory'ydi.
Hollywood filmlerinde ve 1984'te Broadway'de Duke Ellington'ın “Sophisticated Bayanlar” revizyonunda yıldız olan da Gregory'ydi. Gregory gösteriyi Los Angeles'a gezdiğinde Maurice, New York'ta Gregory'nin rolünü devraldı. Maurice bir röportajda “Gregory gösteriyi daha uzun süre devam ettireceğimi söyledi ve ben de bunu yaptım” diye hatırladı.
Bay Hines, Duke'un torunu Mercedes Ellington ile birlikte yalnızca caz değil, aynı zamanda Michael Jackson gibi çağdaş müziklerle de dans eden bir şirket olan Balletap USA'yı kurdu. Ancak kısa süre sonra kardeşiyle birlikte 1984 yapımı Francis Ford Coppola'nın The Cotton Club adlı filminde rol alma şansını yakalamak için ayrıldı.
1920'li yıllarda aynı adı taşıyan ünlü Harlem gece kulübü ve çevresinde geçen filmde Hines kardeşler kendilerine çok benzeyen bir erkek kardeşi canlandırıyor. Kardeşçe sevgileri ve gerginlikleri, büyük ölçüde doğaçlama olan, Hines Kardeşler'in rutinlerini tekrarladıkları, Gregory'nin karakterinin yıldız bir solist haline geldiğinde tartıştıkları ve sonunda sahnede uzlaştıkları sahneleri noktalıyor. Kısa süre sonra tekrar sahne arkasında ve kamera önünde tartışmaya başladılar ve kamuoyuna asla açıklamadıkları nedenlerden dolayı on yıl boyunca birbirleriyle konuşmadılar.
1986'da Maurice, siyahi bir sanatçı için nadir bir başarı olan “Uptown…It's Hot” adlı Broadway şovunun yönetmenliğini, koreografisini ve başrolünü üstlendi. Siyahilerin popüler müziğini onlarca yıl boyunca kapsayan performansı ona müzikaldeki en iyi erkek oyuncu dalında Tony adaylığı kazandırdı, ancak gösteri birkaç hafta içinde sona erdi.
1994'te Maurice, kardeşinin rolünü bu kez yenilikçi Broadway müzikali Jelly's Last Jam'in turne prodüksiyonunda tekrarladı; Gregory, caz öncüsü Jelly Roll Morton rolüyle Tony Ödülü'nü kazandı. (Gregor, kabul konuşmasında ailesindeki herkese teşekkür etti ancak kardeşini dışarıda bıraktı.)
Rolü doldurmak için, genç Morton'u oynayan gençle rekabet etmek gerekiyordu: Yakında Gregory'nin step dansının kralı olarak halefi olarak kabul edilecek olan Savion Glover. Bir keresinde, daha yaşlı ve daha genç Morton'lar arasındaki meydan okuma dansı sırasında, o zamanlar 40'lı yaşlarında olan Maurice takla atarak yarık yaptı – “ve Savion önümde diz çöktü,” dedi Bay Hines bir röportajda.
Bay Hines, “Harlem Suite” gibi başka turne şovları da yarattı ancak Broadway'deki başarısı onu atlatamadı. Kendisinin tasarladığı, yönettiği ve koreografisini yaptığı Earth, Wind and Fire müziklerinden oluşan 2006 Broadway revü “Hot Feet” birkaç ay içinde kapandı.
2010'dan 2019'a kadar turneye çıkan, eleştirmenlerce beğenilen “Tappin' Thru Life” adlı son gösterisinde şarkı söyledi, dans etti ve çoğunlukla 2003 yılında 57 yaşında kanserden ölen erkek kardeşi hakkında hikayeler anlattı.
Maurice Robert Hines Jr., 14 Aralık 1943'te Manhattan'da doğdu. Babası, müzisyen olup oğullarının grubuna katılmadan önce satıcı, fedai ve yarı profesyonel beyzbol oyuncusu gibi çeşitli işlerde çalıştı. Annesi Alma (Lawless) Hines, Audubon Balo Salonu'nda garsonluk yapıyordu ve oğullarının kariyerlerinin şekillenmesine yardımcı oldu. Aile kısa süre sonra Harlem'den Brooklyn'e taşındı ve kardeşler, kariyerlerinin yanı sıra çalışan çocuklara yönelik okullara gittiler.
1980'lerin başında, Bay Hines, Manhattan'daki Hines-Hatchett Dans Stüdyosu'nun (şu anda Broadway Dans Merkezi) caz dansı eğitmeni Frank Hatchett ile birlikte yönetmenliğini yaptı.
On yılın ilerleyen zamanlarında Los Angeles'a taşındı ve burada o zamanki ortağı Silas Davis'ten Cheryl Davis adında bir kız çocuğu evlat edindi ve büyüttü. O onun hayatta kalan tek kişisi.
Bay Hines fikrini söylemesiyle tanınırdı. Regis Philbin'in televizyon programına nasıl çıktığı, dans etmeyi reddettiği ve Bay Philbin'in dans ettikten sonra ona “Senin karizman ayaklarına kadar uzanmıyor” dediğine dair bir hikaye anlatmayı seviyordu.
Röportajlarda Bay Hines sık sık New York tiyatro eleştirmenlerinden, Broadway'in ekonomisinden ve siyah sanatçılara karşı önyargılardan şikayet ediyordu. Ancak son yıllarında en çok şanlı geçmişinden ve kardeşini ne kadar özlediğinden bahsetti.