Kollarını uzatmış dansçılar kumun üzerinde süzülen kuşlar gibi süzülüyor, ezici rüzgara karşı sessizce ve bir şekilde gerçek kanatları olmadan süzülüyorlardı. Kalçalarını öne doğru eğdiler ve gövdelerini hafifçe öne eğdiler. Titreyen bükülmüş bacaklarını tutarak hareketsiz durdular. Bazen, bir pozisyonda durduklarında, kollarını yavaş yavaş indirerek veya yana doğru eğilerek, bir martı parıldayan güneşin yanından uçar, dalar ve sonra yeniden yükselerek ufukta kaybolurdu.
Parıltılı sahne bir rüya gibiydi. Bir sabah Merce Cunningham Trust’tan Patricia Lent, Rockaway Plajı’nın kıyı şeridini incelediğinde çok heyecanlandı. “Bu bir rüyanın gerçekleşmesi” dedi ve ekledi, “Bu başka birinin hayali – ama o Dır-dir Bir hayal gerçekleşir.”
Cunningham’ın “Plaj Kuşları” nihayet sahile ulaştı.
Bu 1991 dansının bir uyarlaması, Cumartesi günü Rockaway Beach’te düzenlenen bu yılki Beach Sessions Dans Serisinin bir parçası. Hem eski Şirket üyeleri hem de mütevelli heyeti olan Lent ve Rashaun Mitchell’in yönettiği “Plaj Kuşları”, kum, deniz ve gerçek kuşların 11 dansçının bir araya gelerek hareketli bir yaz manzarası yarattığı bir ortamda hayat buluyor.
20. yüzyılın en yenilikçi koreograflarından biri olan ve 2009’da ölen Cunningham, geleneklerle deneyler yaptı ve hassas, belirgin ve son derece teknik hareketler içeren danslarına şans unsurlarını dahil etti. Müzik, eserlerinde bağımsız olarak mevcuttu ve bir dansın, bir partisyona bağlı bir koreografiden ziyade bir dans olmasına izin veriyordu. İşbirlikçisi ve arkadaşı olan besteci John Cage gibi Cunningham da sınırları zorladı.
“Beach Birds”ü Rockaway’e getirme fikri, Beach Sessions yapımcısı ve New York Üniversitesi’nde eski bir Mitchell öğrencisi olan Morgan Griffin’den geldi. Mitchell, “Beklenti, insanlar yaşlandıkça ve onun çalışmalarını takip ettikçe Merce’nin çalışmalarının azalacağı yönünde” dedi. “Ama Merce’yi tanımayan ve şirketi görmemiş bir gencin bu eserin yeniden yapılmasını istemesi bence çok güzel.”
Bu yılki Plaj Seansları için ek bir çekiliş daha var. 20 dakikalık “Beach Birds” performansının (Beach 108th Street’teki kumda, saat 17:45’te başlayacak) ardından, ilk gösterimi Beach 102nd Street’teki tahta kaldırımda koreograf Sarah Michelson’un dans gösterisi izleyecek.
Bir MacArthur “dahi” arkadaşı olan Michelson, Cunningham’ın şirketinde hiç performans göstermedi ancak birçok üyesi ve okuluyla uzun bir geçmişe sahip. 1990’ların başında, Beach Birds’ün çekimleri sırasında San Francisco’dan New York’a taşındı ve Cunningham stüdyosunda burs kazandı. Akranlarının çoğu Cunningham’ın dünyasına dalmıştı.
Koreografik tepkisi, “Beach Birds” ile olan ilişkisinin yanı sıra Cunningham ve onun mirasıyla olan ilişkisini de ele alacak; 1990’ların başında sanatsal fikirlerini oluşturan dansçılar topluluğunun bir parçası olarak yaşadığı deneyimi özetliyor. Michelson, “Hepimiz arkadaştık, birlikte yaşadık, düşündük, dans ettik ve büyüdük” dedi.
Michelson ilk dansını Cunningham Studio’da bu sırada sundu. Cunningham’ın mirası ve kendi koreografisi üzerine düşünerek, “Bu çalışmanın beni etkilediğini gerçekten anlıyorum” dedi ve bunun ona “soyutlama, yapı ve bu konularda güven konusunda derin bir anlayış” kazandırdığını ekledi.
Beach Sessions’ın Sanat Yönetmeni ve Yapımcısı Sasha Okshteyn, Cunningham çalışmalarına yanıt verecek bir koreografı düşündüğünde, Cunningham organizasyonundaki geçmişi nedeniyle ve aynı zamanda başka bir nedenden ötürü aklında Michelson vardı. Okshteyn, “Uzun zamandır onun çalışmalarının hayranıyım” dedi. “Bunun harika bir düet olacağını düşündüm.”
Rockaway performansı “Beach Birds”ün üçüncü tekrarı olacak. Cage’in müziği olan orijinali (kendi müziği olan Strand’da oynanmıyor) sahne önü sahnesi için yaratıldı. 1993 yılında Elliot Caplan’ın yönettiği Beach Birds for Camera filmi oldu. (Film Cuma günü Rockaway Film Festivali kapsamında Arverne Sineması’nda diğer Kumlarda Danslarla birlikte gösterilecek.)
Lent, Cunningham’ın dansla ilgili notlarını incelerken sahneden kameraya uyarlamanın ilk düşündüğünden daha dramatik olduğunu fark etti. Beach Birds’ün temel yapısı alanı dört bölüme ayırmak olsa da her versiyon farklı şekilde başladı.
“Kamera odası sahne önü odasından tamamen farklı” dedi. “Ayrıca ben de dahil olmak üzere üç dansçıyı, çeşitli nedenlerle sahne dansına dahil edilmemiş üç kişiyi ekledi. Bu, Beach Birds’ü çekmekten çok daha fazlasıydı. Dolayısıyla bunun yeni bir mekan için yeni bir versiyon yaratma fırsatı açtığını hissettim.”
Cunningham, Plaj Kuşları’nı yalnızca kuşlarla değil, insanlarla ve aynı zamanda perspektifle ilgili bir doğa çalışması olarak gördü. David Vaughan’ın Merce Cunningham: Elli Yıl adlı kitabında Cunningham şöyle diyordu: “Kıyılarla ilgili çok sevdiğim şeylerden biri, bir kayaya bakıp onun etrafında dolaşma şekliniz ve onun her seferinde farklı görünmesi.” da hayatta.”
Dansçılar, ressam Marsha Skinner tarafından tasarlanan, üst kısmı (köprücük kemiğinin kollara ve eldivenli ellere kadar uzanan kısmı) siyah, geri kalanı beyaz olan tek parça streç giysi ve tayt giymişlerdi. Plaj için yeni versiyon, döküntü koruma üst ve şorttan oluşuyor.
Oyunun orijinal dansçılarından biri olan ve aynı zamanda yapımın ortak yazarlarından biri olan Michael Cole, Cunningham’ın “Beach Birds”ün yapımı konusunda gizemli olduğunu söyledi. Erken bir provada saten eldivenler dağıttı.
“Bize başparmaklarımız da dahil olmak üzere parmaklarımızı bir bütün olarak bir arada tutmamızı söyledi” dedi. “Şöyleydi: Ne oldu? bu kadar garip.”
Ama bu eldivenler anahtardır. Dansın öncesinde Skinner’ın bazıları kanat benzeri olan bir dizi fırça darbesi çalışması vardı. Lent, “Siyah eldivenlerin ve siyah şeridin nedeni, resimlerindeki mürekkep gibi kesintisiz bir çizgiye sahip olmaktı” dedi. “Dansçılara, esasen kanat ucu olan parmaklarını açmamaları talimatı verildi. Ve yalnızca kolların şekli bile bir çeşit kanat kıvrımına sahip.”
Rockaway’de dans, sanatçıların kayalık bir iskelede başlayıp kuma doğru ilerlediği bir önsözle başlar. Hareketin bir kısmı sınırlıdır; Kum üzerinde zıplamak zordur çünkü yerden iterken uyguladığınız kuvvetin aynısını uygulayamazsınız. Lent, “Fakat su kenarında veya kumda yaptığımız küçük vuruşlar gibi yaptığımız atlamalar oldukça muhteşem” dedi. “Bu ortalığı karıştıracak!”
Kayak geçitleri zorlu kumlu yamaçlara dönüştü. Dansçıların parmak ucunda durduğu sahneler problemlidir: ayakları kuma batar. Lent, “Bir sürü Relevé’yi eledik çünkü bu gerçekten okunmayan çok fazla çaba.” dedi.
Ne yapmak Okumak? Sessizlik – özellikle canlı çevrenin aksine. Lent, “Sahilde dalgalar, rüzgar, kuşlar ve sesler var” dedi. “Yani sessiz bir sayı oldukça dikkat çekici.”
Dansçılardan biri olan Nyah Malone, kum üzerinde dans etmekle ilgili şunları söyledi: “Bu, kıyıya her vurduğunda altınızda kaybolan bir sahne.” En zor kısım gerçekten yönünüzü bulmaktı; sanki tek bir denge ayağı üzerinde durmaya çalışmak gibi. Gerçekten geri dönemedim.”
Ancak faydaları buna fazlasıyla değer. “Suyun içinde olmak ve ardından sadece kum ve güneş hissini yaşamak görsel açıdan çok etkileyiciydi” dedi. “Ve su ayak bileklerinizin etrafından yükseliyor. Gerçekten çok güzeldi. Kendimi kesinlikle bir plaj kuşu gibi hissettim. Kendimi martı gibi hissettim.”
Parıltılı sahne bir rüya gibiydi. Bir sabah Merce Cunningham Trust’tan Patricia Lent, Rockaway Plajı’nın kıyı şeridini incelediğinde çok heyecanlandı. “Bu bir rüyanın gerçekleşmesi” dedi ve ekledi, “Bu başka birinin hayali – ama o Dır-dir Bir hayal gerçekleşir.”
Cunningham’ın “Plaj Kuşları” nihayet sahile ulaştı.
Bu 1991 dansının bir uyarlaması, Cumartesi günü Rockaway Beach’te düzenlenen bu yılki Beach Sessions Dans Serisinin bir parçası. Hem eski Şirket üyeleri hem de mütevelli heyeti olan Lent ve Rashaun Mitchell’in yönettiği “Plaj Kuşları”, kum, deniz ve gerçek kuşların 11 dansçının bir araya gelerek hareketli bir yaz manzarası yarattığı bir ortamda hayat buluyor.
20. yüzyılın en yenilikçi koreograflarından biri olan ve 2009’da ölen Cunningham, geleneklerle deneyler yaptı ve hassas, belirgin ve son derece teknik hareketler içeren danslarına şans unsurlarını dahil etti. Müzik, eserlerinde bağımsız olarak mevcuttu ve bir dansın, bir partisyona bağlı bir koreografiden ziyade bir dans olmasına izin veriyordu. İşbirlikçisi ve arkadaşı olan besteci John Cage gibi Cunningham da sınırları zorladı.
“Beach Birds”ü Rockaway’e getirme fikri, Beach Sessions yapımcısı ve New York Üniversitesi’nde eski bir Mitchell öğrencisi olan Morgan Griffin’den geldi. Mitchell, “Beklenti, insanlar yaşlandıkça ve onun çalışmalarını takip ettikçe Merce’nin çalışmalarının azalacağı yönünde” dedi. “Ama Merce’yi tanımayan ve şirketi görmemiş bir gencin bu eserin yeniden yapılmasını istemesi bence çok güzel.”
Bu yılki Plaj Seansları için ek bir çekiliş daha var. 20 dakikalık “Beach Birds” performansının (Beach 108th Street’teki kumda, saat 17:45’te başlayacak) ardından, ilk gösterimi Beach 102nd Street’teki tahta kaldırımda koreograf Sarah Michelson’un dans gösterisi izleyecek.
Bir MacArthur “dahi” arkadaşı olan Michelson, Cunningham’ın şirketinde hiç performans göstermedi ancak birçok üyesi ve okuluyla uzun bir geçmişe sahip. 1990’ların başında, Beach Birds’ün çekimleri sırasında San Francisco’dan New York’a taşındı ve Cunningham stüdyosunda burs kazandı. Akranlarının çoğu Cunningham’ın dünyasına dalmıştı.
Koreografik tepkisi, “Beach Birds” ile olan ilişkisinin yanı sıra Cunningham ve onun mirasıyla olan ilişkisini de ele alacak; 1990’ların başında sanatsal fikirlerini oluşturan dansçılar topluluğunun bir parçası olarak yaşadığı deneyimi özetliyor. Michelson, “Hepimiz arkadaştık, birlikte yaşadık, düşündük, dans ettik ve büyüdük” dedi.
Michelson ilk dansını Cunningham Studio’da bu sırada sundu. Cunningham’ın mirası ve kendi koreografisi üzerine düşünerek, “Bu çalışmanın beni etkilediğini gerçekten anlıyorum” dedi ve bunun ona “soyutlama, yapı ve bu konularda güven konusunda derin bir anlayış” kazandırdığını ekledi.
Beach Sessions’ın Sanat Yönetmeni ve Yapımcısı Sasha Okshteyn, Cunningham çalışmalarına yanıt verecek bir koreografı düşündüğünde, Cunningham organizasyonundaki geçmişi nedeniyle ve aynı zamanda başka bir nedenden ötürü aklında Michelson vardı. Okshteyn, “Uzun zamandır onun çalışmalarının hayranıyım” dedi. “Bunun harika bir düet olacağını düşündüm.”
Rockaway performansı “Beach Birds”ün üçüncü tekrarı olacak. Cage’in müziği olan orijinali (kendi müziği olan Strand’da oynanmıyor) sahne önü sahnesi için yaratıldı. 1993 yılında Elliot Caplan’ın yönettiği Beach Birds for Camera filmi oldu. (Film Cuma günü Rockaway Film Festivali kapsamında Arverne Sineması’nda diğer Kumlarda Danslarla birlikte gösterilecek.)
Lent, Cunningham’ın dansla ilgili notlarını incelerken sahneden kameraya uyarlamanın ilk düşündüğünden daha dramatik olduğunu fark etti. Beach Birds’ün temel yapısı alanı dört bölüme ayırmak olsa da her versiyon farklı şekilde başladı.
“Kamera odası sahne önü odasından tamamen farklı” dedi. “Ayrıca ben de dahil olmak üzere üç dansçıyı, çeşitli nedenlerle sahne dansına dahil edilmemiş üç kişiyi ekledi. Bu, Beach Birds’ü çekmekten çok daha fazlasıydı. Dolayısıyla bunun yeni bir mekan için yeni bir versiyon yaratma fırsatı açtığını hissettim.”
Cunningham, Plaj Kuşları’nı yalnızca kuşlarla değil, insanlarla ve aynı zamanda perspektifle ilgili bir doğa çalışması olarak gördü. David Vaughan’ın Merce Cunningham: Elli Yıl adlı kitabında Cunningham şöyle diyordu: “Kıyılarla ilgili çok sevdiğim şeylerden biri, bir kayaya bakıp onun etrafında dolaşma şekliniz ve onun her seferinde farklı görünmesi.” da hayatta.”
Dansçılar, ressam Marsha Skinner tarafından tasarlanan, üst kısmı (köprücük kemiğinin kollara ve eldivenli ellere kadar uzanan kısmı) siyah, geri kalanı beyaz olan tek parça streç giysi ve tayt giymişlerdi. Plaj için yeni versiyon, döküntü koruma üst ve şorttan oluşuyor.
Oyunun orijinal dansçılarından biri olan ve aynı zamanda yapımın ortak yazarlarından biri olan Michael Cole, Cunningham’ın “Beach Birds”ün yapımı konusunda gizemli olduğunu söyledi. Erken bir provada saten eldivenler dağıttı.
“Bize başparmaklarımız da dahil olmak üzere parmaklarımızı bir bütün olarak bir arada tutmamızı söyledi” dedi. “Şöyleydi: Ne oldu? bu kadar garip.”
Ama bu eldivenler anahtardır. Dansın öncesinde Skinner’ın bazıları kanat benzeri olan bir dizi fırça darbesi çalışması vardı. Lent, “Siyah eldivenlerin ve siyah şeridin nedeni, resimlerindeki mürekkep gibi kesintisiz bir çizgiye sahip olmaktı” dedi. “Dansçılara, esasen kanat ucu olan parmaklarını açmamaları talimatı verildi. Ve yalnızca kolların şekli bile bir çeşit kanat kıvrımına sahip.”
Rockaway’de dans, sanatçıların kayalık bir iskelede başlayıp kuma doğru ilerlediği bir önsözle başlar. Hareketin bir kısmı sınırlıdır; Kum üzerinde zıplamak zordur çünkü yerden iterken uyguladığınız kuvvetin aynısını uygulayamazsınız. Lent, “Fakat su kenarında veya kumda yaptığımız küçük vuruşlar gibi yaptığımız atlamalar oldukça muhteşem” dedi. “Bu ortalığı karıştıracak!”
Kayak geçitleri zorlu kumlu yamaçlara dönüştü. Dansçıların parmak ucunda durduğu sahneler problemlidir: ayakları kuma batar. Lent, “Bir sürü Relevé’yi eledik çünkü bu gerçekten okunmayan çok fazla çaba.” dedi.
Ne yapmak Okumak? Sessizlik – özellikle canlı çevrenin aksine. Lent, “Sahilde dalgalar, rüzgar, kuşlar ve sesler var” dedi. “Yani sessiz bir sayı oldukça dikkat çekici.”
Dansçılardan biri olan Nyah Malone, kum üzerinde dans etmekle ilgili şunları söyledi: “Bu, kıyıya her vurduğunda altınızda kaybolan bir sahne.” En zor kısım gerçekten yönünüzü bulmaktı; sanki tek bir denge ayağı üzerinde durmaya çalışmak gibi. Gerçekten geri dönemedim.”
Ancak faydaları buna fazlasıyla değer. “Suyun içinde olmak ve ardından sadece kum ve güneş hissini yaşamak görsel açıdan çok etkileyiciydi” dedi. “Ve su ayak bileklerinizin etrafından yükseliyor. Gerçekten çok güzeldi. Kendimi kesinlikle bir plaj kuşu gibi hissettim. Kendimi martı gibi hissettim.”