Yarım asırdan fazla bir süredir Metropolitan Operası'nın ayakta durma odası bölümünün demirbaşı olan kültür aşığı Lois Kirschenbaum, 2021'de 88 yaşında öldüğünde, yıldız şarkıcılar ve diğer hayranlar onun anılarını andılar.
Ancak bu, Kirschenbaum'un sanatla ilişkisinin sonu değildi.
En yakın arkadaşlarının bile bundan haberi olmasa da, East Village'da kira kontrollü bir dairede yaşayan eski bir telefon operatörü olan Kirschenbaum, birikiminin büyük bir kısmını (yaklaşık 1,7 milyon dolar) kültürel gruplara bağışlamayı planlamıştı. onun ölümü. Yıllar süren davalardan sonra, New York City Operası, Amerikan Bale Tiyatrosu, Carnegie Hall ve Public Theatre gibi şaşırtıcı grupların bağışları artık 215.000 dolara ulaştı.
Ödüle layık görülenlerden biri olan George ve Nora Londra Şarkıcılar Vakfı'nın başkanı John Hauser, “Çok şaşırdım” dedi. “Bu kadar parası olduğunu bilmiyordum.”
Kirschenbaum'un eşi, kardeşi veya çocuğu yoktu ve gösterişten uzak bir hayat yaşadı. 2004 yılında emekli olana kadar insani yardım kuruluşu olan Uluslararası Kurtarma Komitesi'nde telefon operatörü olarak çalıştı. Çoğu gece otobüse ve metroya binerek Lincoln Center'a gider ve burada gösterilerin başlamasından kısa bir süre önce ücretsiz veya indirimli biletler alırdı.
Gayrimenkul yöneticisinin avukatı Elena Villafane, Kirschenbaum'un “İnanılmaz derecede tutumlu, Buhran dönemi yaşam tarzı” yaşadığını söyledi. Villafane, babasının 1990 yılında ölen bir göz doktoru olduğunu söyledi; birinci ve ikinci eşleri ondan önce öldü.
Villafane, Kirschenbaum hakkında “Taksiye binmedi, mobilyaları eskiydi, kıyafetlere para harcamadı, Bloomingdale's'e gitmedi” dedi.
“Ne kadar az para harcadı” diye ekledi, “sanata harcadı.”
Kirschenbaum onlarca yıldır Met'in ayaktaki salonunu dolduran iflah olmaz opera hayranlarının duayeniydi. Doğuştan kör olduğu için gösterileri sık sık üst balkondan büyük dürbünle izledi. Perde kapandıktan sonra imza almak için sahne kapısına koştu ve imzalamak için fotoğraf, kayıt ve notalardan oluşan bir çanta dolusu hatıra eşyası getirdi.
1983'ten 2002'ye kadar topluluğun baş dansçısı olan Amerikan Bale Tiyatrosu sanat yönetmeni Susan Jaffe, Kirschenbaum'u gösterilerden sonra sık sık gördüğünü hatırladı.
Bir açıklamasında, “Bale dünyasında Lois Kirschenbaum sadece sadık bir hayran değildi; sessiz bir güçtü, sahne kapısında sarsılmaz bir varlıktı” dedi. “Mütevazi tavrının arkasında bizi harika bir mirasla şaşırtma gücüne sahip olduğunu pek bilmiyorduk.”
Kirschenbaum'un bağlılığı Beverly Sills, Renée Fleming, Luciano Pavarotti ve Plácido Domingo gibi opera yıldızlarıyla arkadaş olmasına yardımcı oldu. Görev bilinciyle eşyalarını imzalamak bazı şarkıcılar için bir geçiş töreni haline geldi. Onlar sohbet ederken, Kirschenbaum gelecek performansları hakkında bilgi topladı ve bunları kendi hazırladığı listelerde derleyerek diğer opera severlere dağıttı.
Arkasında, Lincoln Center'daki New York Gösteri Sanatları Halk Kütüphanesi'ne vermeyi planladığı, çoğu imzalı binlerce program ve hatta birkaç çift bale ayakkabısından oluşan bir hatıra hazinesi bıraktı.
Kütüphaneye onun eşyaları henüz ulaşmadı, ancak Kirschenbaum'u tanıyan ve eşyalarının toplanmasına yardım eden nadir kitaplar ve el yazmaları kütüphanecisi Bob Kosovsky, materyali “süper hayranın belgeleri” olarak adlandırdı.
Yayınlarının kenarlarında sık sık notlarına değindi. 1978'de New York Filarmoni Orkestrası, Strauss'un “Salome” operasının son sahnesini içeren bir programın üç icrasını gerçekleştirdi. Bir konser programında şöyle yazdı: “İlk performanstan bile daha iyi.”
Kosovsky, “Onların kişiliklerini gerçekten anlıyorsunuz” dedi.
Kirschenbaum'un mirasından elde edilen yaklaşık 4 milyon dolarlık toplam dağıtım, 18 kar amacı gütmeyen kuruluş ile kendisi ve babasına bakan bir kadın arasında eşit olarak paylaştırılacak. Kültür kurumlarına yaptığı bağışların yanı sıra, aralarında Simon Wiesenthal Merkezi'nin de bulunduğu Yahudi gruplarına ve Amerikan Körler Vakfı gibi körlere yardım eden kar amacı gütmeyen kuruluşlara da para bıraktı. Ve eski işvereni Uluslararası Kurtarma Komitesi'ne bağışta bulundu.
Kirschenbaum, Met performanslarına olan coşkusuna rağmen opera binasına hiçbir hediye bırakmadı. Arkadaşları, şirketin 1990'ların başında – vasiyetini yazdığı sıralarda – onu sahne arkasından men etme ve sahne kapısına gönderme kararından dolayı üzgün olabileceğini tahmin etti.
Bunun yerine, genç şarkıcılara yardım eden birkaçı da dahil olmak üzere diğer opera gruplarına para bağışladı: Londra Vakfı, Richard Tucker Müzik Vakfı ve Opera Endeksi.
Adını ünlü bas-bariton George London ve eşi Nora'dan alan Londra vakfı, bu hafta, gelecek ay genç şarkıcılara yönelik düzenlenecek yarışmada Kirschenbaum'un onuruna bir ödül vereceğini duyurdu. Met'in perde arkasında Londralıları tanıyan Kirschenbaum, vakfın etkinliklerine sık sık konuk oluyordu.
Vakfın Hauser'i “O kesinlikle mükemmel bir izleyiciydi” dedi. “Operayı onun kadar seven birini hayal edemiyorum. O sadece bir opera hayranıydı. Bu gerçekten hayatındaki en önemli şeydi.”
Ancak bu, Kirschenbaum'un sanatla ilişkisinin sonu değildi.
En yakın arkadaşlarının bile bundan haberi olmasa da, East Village'da kira kontrollü bir dairede yaşayan eski bir telefon operatörü olan Kirschenbaum, birikiminin büyük bir kısmını (yaklaşık 1,7 milyon dolar) kültürel gruplara bağışlamayı planlamıştı. onun ölümü. Yıllar süren davalardan sonra, New York City Operası, Amerikan Bale Tiyatrosu, Carnegie Hall ve Public Theatre gibi şaşırtıcı grupların bağışları artık 215.000 dolara ulaştı.
Ödüle layık görülenlerden biri olan George ve Nora Londra Şarkıcılar Vakfı'nın başkanı John Hauser, “Çok şaşırdım” dedi. “Bu kadar parası olduğunu bilmiyordum.”
Kirschenbaum'un eşi, kardeşi veya çocuğu yoktu ve gösterişten uzak bir hayat yaşadı. 2004 yılında emekli olana kadar insani yardım kuruluşu olan Uluslararası Kurtarma Komitesi'nde telefon operatörü olarak çalıştı. Çoğu gece otobüse ve metroya binerek Lincoln Center'a gider ve burada gösterilerin başlamasından kısa bir süre önce ücretsiz veya indirimli biletler alırdı.
Gayrimenkul yöneticisinin avukatı Elena Villafane, Kirschenbaum'un “İnanılmaz derecede tutumlu, Buhran dönemi yaşam tarzı” yaşadığını söyledi. Villafane, babasının 1990 yılında ölen bir göz doktoru olduğunu söyledi; birinci ve ikinci eşleri ondan önce öldü.
Villafane, Kirschenbaum hakkında “Taksiye binmedi, mobilyaları eskiydi, kıyafetlere para harcamadı, Bloomingdale's'e gitmedi” dedi.
“Ne kadar az para harcadı” diye ekledi, “sanata harcadı.”
Kirschenbaum onlarca yıldır Met'in ayaktaki salonunu dolduran iflah olmaz opera hayranlarının duayeniydi. Doğuştan kör olduğu için gösterileri sık sık üst balkondan büyük dürbünle izledi. Perde kapandıktan sonra imza almak için sahne kapısına koştu ve imzalamak için fotoğraf, kayıt ve notalardan oluşan bir çanta dolusu hatıra eşyası getirdi.
1983'ten 2002'ye kadar topluluğun baş dansçısı olan Amerikan Bale Tiyatrosu sanat yönetmeni Susan Jaffe, Kirschenbaum'u gösterilerden sonra sık sık gördüğünü hatırladı.
Bir açıklamasında, “Bale dünyasında Lois Kirschenbaum sadece sadık bir hayran değildi; sessiz bir güçtü, sahne kapısında sarsılmaz bir varlıktı” dedi. “Mütevazi tavrının arkasında bizi harika bir mirasla şaşırtma gücüne sahip olduğunu pek bilmiyorduk.”
Kirschenbaum'un bağlılığı Beverly Sills, Renée Fleming, Luciano Pavarotti ve Plácido Domingo gibi opera yıldızlarıyla arkadaş olmasına yardımcı oldu. Görev bilinciyle eşyalarını imzalamak bazı şarkıcılar için bir geçiş töreni haline geldi. Onlar sohbet ederken, Kirschenbaum gelecek performansları hakkında bilgi topladı ve bunları kendi hazırladığı listelerde derleyerek diğer opera severlere dağıttı.
Arkasında, Lincoln Center'daki New York Gösteri Sanatları Halk Kütüphanesi'ne vermeyi planladığı, çoğu imzalı binlerce program ve hatta birkaç çift bale ayakkabısından oluşan bir hatıra hazinesi bıraktı.
Kütüphaneye onun eşyaları henüz ulaşmadı, ancak Kirschenbaum'u tanıyan ve eşyalarının toplanmasına yardım eden nadir kitaplar ve el yazmaları kütüphanecisi Bob Kosovsky, materyali “süper hayranın belgeleri” olarak adlandırdı.
Yayınlarının kenarlarında sık sık notlarına değindi. 1978'de New York Filarmoni Orkestrası, Strauss'un “Salome” operasının son sahnesini içeren bir programın üç icrasını gerçekleştirdi. Bir konser programında şöyle yazdı: “İlk performanstan bile daha iyi.”
Kosovsky, “Onların kişiliklerini gerçekten anlıyorsunuz” dedi.
Kirschenbaum'un mirasından elde edilen yaklaşık 4 milyon dolarlık toplam dağıtım, 18 kar amacı gütmeyen kuruluş ile kendisi ve babasına bakan bir kadın arasında eşit olarak paylaştırılacak. Kültür kurumlarına yaptığı bağışların yanı sıra, aralarında Simon Wiesenthal Merkezi'nin de bulunduğu Yahudi gruplarına ve Amerikan Körler Vakfı gibi körlere yardım eden kar amacı gütmeyen kuruluşlara da para bıraktı. Ve eski işvereni Uluslararası Kurtarma Komitesi'ne bağışta bulundu.
Kirschenbaum, Met performanslarına olan coşkusuna rağmen opera binasına hiçbir hediye bırakmadı. Arkadaşları, şirketin 1990'ların başında – vasiyetini yazdığı sıralarda – onu sahne arkasından men etme ve sahne kapısına gönderme kararından dolayı üzgün olabileceğini tahmin etti.
Bunun yerine, genç şarkıcılara yardım eden birkaçı da dahil olmak üzere diğer opera gruplarına para bağışladı: Londra Vakfı, Richard Tucker Müzik Vakfı ve Opera Endeksi.
Adını ünlü bas-bariton George London ve eşi Nora'dan alan Londra vakfı, bu hafta, gelecek ay genç şarkıcılara yönelik düzenlenecek yarışmada Kirschenbaum'un onuruna bir ödül vereceğini duyurdu. Met'in perde arkasında Londralıları tanıyan Kirschenbaum, vakfın etkinliklerine sık sık konuk oluyordu.
Vakfın Hauser'i “O kesinlikle mükemmel bir izleyiciydi” dedi. “Operayı onun kadar seven birini hayal edemiyorum. O sadece bir opera hayranıydı. Bu gerçekten hayatındaki en önemli şeydi.”