Aykut Kocaman: “Herkesi yendik, 2011’de Fenerbahçe’nin beline vuruldu” Türk futbolunun kıymetli teknik yöneticilerinden Aykut Kocaman, NTV ekranlarında yayımlanan “Kırılma Anı” programına konuk oldu. Programda Emek Ege’nin sorularını yanıtlayan Kocaman, değerli açıklamalarda bulundu.
İşte Kocaman’ın açıklamalarından satırbaşları:
“OLAĞANÜSTÜ OYUNCULAR GELDİ”
“Antrenörlük serüveninde pek kolay bir dönüş olacağı gözükmüyordu. Halisane hislerimi niyetlerimi söylüyorum. Fenerbahçe, Aziz Yıldırım ile bir arada 2003 daha sonrası öbür bir düzeye çıkmıştı. Hem kulübü fiziki varlıklarıyla ve bununla birlikte mali durumuyla başka tarafınca ekip tarafıyla de. Son derece yüksekten uçuyordu, Türkiye standartlarının epey üzerindeydi. Daha fazla yabancı yüklü antrenör seçimleri vardı. Daum, Zico, Aragones üzere… Daha da değerlisi oyuncu seçimlerinde de farklı bir düzeydeydi Fenerbahçe. Gelemeyeceği düşünülen bir hayli oyuncuyu getirdi. Ortega olağanüstü bir oyuncuydu. Arjantin’in ikinci Maradona’sıydı. 25-26’lı yaşlarda buraya getirdi. Alex, Roberto Carlos, Nicolas Anelka… Fenerbahçe farklı bir yerdeydi.”
“2011’DE BELİNE VURULDU”
“Burası Türkiye’ymiş, unutmuşuz. İşler düzgün gidince birileri çelme takmaya hazırlanır, aşağı çekilir. Nihayetinde de çekildi aslına bakarsanız. 1-1.5 milyar dolarlık bütçeye yanlışsız giderken bir anda 2011’de beline vuruldu. Her şey berbat edildi. Türk futbolu çökertildi. O günlerden bugünlere geldik.”
SPORTİF YÖNETİCİLİK KONUSU
“Planlamamda sportif yöneticilik yoktu. Teknik yöneticiliğin ardında profesyonel yöneticilik kısmına hakikat kulüplerin geçmesi gerekiyordu. Olabilirdi. Bu biraz da liderle benim aramdaki geçmişe dayanan alakaya bağlı olarak, gereksinim olması hasebi, Fenerbahçe’ye dönüş tarafı biraz daha ağır bastı. Meslek planlamasının dışına taştı. Yaşayarak öğrenirim diyordum. Sportif yöneticilik tarafına geçtim.”
“ÖYLE BİR YIKIM İSTEMEZDİM”
“Daum’la ilgili bir karar verildi ve gönderildi. Kulübün üstünde muazzam bir yıkım var. bir daha son hafta şampiyonluk kaçırıldı. Uzatma dakikalarında altıpasın içerisinden 3 durum kaçtı. Olağanda atarlar onları. O goller olsaydı, Daum gönderilmeyecekti ve hiç bu biçimde bir şey olmayacaktı. Trabzonspor maçında o gün, galibiyeti ve şampiyonluğu, sportif yönetici olarak kalmayı tercih ederdim. O denli bir yıkımın olmasını istemezdim.”
“BÜTÜN RAKİPLERİ YENDİK, HEPSİNİ”
“10 yıl sorumlu olarak çalıştım Türkiye liglerinde. Çeşitli ekiplerle inişler, çıkışlar, krizler, beşerler, adam göndermeler, almalar, bir sürü şey. 1 yıl sportif yönetici olarak çalıştım Fenerbahçe’de. Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş üzere kulüplerde insanlara daha pahalı bir vazife verilemez. 1 sene sportif yönetici olarak durdum, baktım, ne olduğunu anlamaya çalıştım. Hiç istemediğim biçimde teknik yönetici oldum. Birinci 6 ay sudan çıkmış balığa dönüyorsun. Genç antrenörlerin sıkıntılarını 3 aşağı 5 üst biliyorum. Oldum dedikleri anda bu düzeye geldikleri anda rüzgarın beklemediğin yerlerden geldiğini görüyorsun. Bu kulüplere ahenk sağlayana, denetimi alana kadar olan süreç güç. Birinci 5-6 ay hakikaten kabus üzereydi. Kabus üzereydi. Çok problemli bir periyottu. Devre ortası kampı ve kupadaki Yeni Malatyaspor maçı vardı. Buzlu sahaydı, mağlup olduk. Her şeyin üstüne tuz biber ekti. Berbat hale geldi her şey. Ayrılma vakti gelmişti aslında. Liderin bu hususta her teknik yöneticiyle dönemi bitirme çabası değerli bir şeydir. şahsi olarak bırakma eğilimim yüksekti. Lider müsaade vermedi. Ne kadar üstüne çamur atılmaya çalışılırsa çalışılsın, 2010/11 şampiyonluğu 88/89 şampiyonluğu kadar bedelli, güçlü bir dönüş olarak gözüktü Fenerbahçeliler için. Bütün rakiplerimizi yendik, bütün rakiplerimizi. Aslında bütün derken yalnızca alandakileri değil, yaşananlara bakınca bütün rakiplerimizi yenmeyi başarmışız.”
“ÇALIŞMA VE GELİŞMEYE İNANIRIM”
“Trabzonspor güçlü bir gruptu. İkinci yarının ikinci maçı Trabzonspor’laydı. Kaliteli oyunculardan şurası bir gruptu. Uyumsuzluk vardı. Büyük ihtimalle benle oyuncular içinde da bir uyumsuzluk vardı. Herkes şapkasını önüne koydu, hakikat düşünmeye başlayınca takım olduk. Takım haline gelmek kıymetliydi. Ben çalışma ve gelişmeye inanırım. kimi vakit değişim anı gelince atlamamak lazım ancak evvel bir gelişme! Kimde ne var, ne kadar gelişilebilir ona bakarım.”
“O TAKIM HERKESİ YENDİ”
“Hep söylerim, uyumlu bir kümesi bir ortaya getirmelisiniz. 10 tane oyuncuyu biraraya getirmek yerine, birbirini yükselten bir küme kurmak kıymetli. Bu uzun sürer. kimi zamanse taşlar siz fazlaca çabalamadan yerine oturur lakin bu rastlantısal bir durumdur. Planlı bir şey haline getirmek istiyorsanız vakit alır. Uyumlu hale gelince Fenerbahçe’nin o takımının yenemeyeceği ekip yoktu. Herkesi yendi aslına bakarsanız.”
“SKORU BİLİYORLARMIŞ!”
“2010/11’de dönemiyle ilgili tek bir sahne söyleyecek olursam, Gaziantep maçındaki sahnedir. Stoch’un direkten dönen topunu Andre Santos’un tamamladığı bir sahne. Bir de Bucaspor maçı vardı. Birinci kez liderliği o maçta alacaktık diye hatırlıyorum. Kimi polis müdürleri oturmuşlar, o maçın skorunu biliyorlarmış falan filan. bu biçimde büyük cümleler kurdular. 3-1 mağluptuk o maçta. Niang cezalıydı. Güiza’yı birinci kez takıma aldık. Takımda yoktu. Zorunda kaldık. 3-1 geriye düştük. Denetim yeteneğimiz de düştü oyunda. Rakip alanda oynuyoruz lakin kuvvetli bir imaj yoktu. Bir vuruş oldu, merhum Ediz’di galiba, dirseğine çarptı. Hakem Bünyamin Gezer’di herbiçimde. Penaltıyı verdi, 3-2 oldu. Oradan daha sonra bir hareketlenme oldu. Tam ben sanki ne yapabiliriz diye düşündüm ki bu biçimde Özer’e ısın dedim. Bir an döndüm, Güiza’yı gördüm. Artık 3-3’tü. Özer’e muhtaçlık yoktu. Skor yapabilecek biri aradım. Güiza o an aklıma geldi. Polis müdürleri tahminen bunu da biliyorlardı. Özer’le mi, Güiza ile mi göz göze geleceğimi de biliyorlardı. Rabbin lütfu herbiçimde. Tek dokunuşla gol attı Güiza. Skoru bilinen maçlardan bir tanesiymiş o!”
İşte Kocaman’ın açıklamalarından satırbaşları:
“OLAĞANÜSTÜ OYUNCULAR GELDİ”
“Antrenörlük serüveninde pek kolay bir dönüş olacağı gözükmüyordu. Halisane hislerimi niyetlerimi söylüyorum. Fenerbahçe, Aziz Yıldırım ile bir arada 2003 daha sonrası öbür bir düzeye çıkmıştı. Hem kulübü fiziki varlıklarıyla ve bununla birlikte mali durumuyla başka tarafınca ekip tarafıyla de. Son derece yüksekten uçuyordu, Türkiye standartlarının epey üzerindeydi. Daha fazla yabancı yüklü antrenör seçimleri vardı. Daum, Zico, Aragones üzere… Daha da değerlisi oyuncu seçimlerinde de farklı bir düzeydeydi Fenerbahçe. Gelemeyeceği düşünülen bir hayli oyuncuyu getirdi. Ortega olağanüstü bir oyuncuydu. Arjantin’in ikinci Maradona’sıydı. 25-26’lı yaşlarda buraya getirdi. Alex, Roberto Carlos, Nicolas Anelka… Fenerbahçe farklı bir yerdeydi.”
“2011’DE BELİNE VURULDU”
“Burası Türkiye’ymiş, unutmuşuz. İşler düzgün gidince birileri çelme takmaya hazırlanır, aşağı çekilir. Nihayetinde de çekildi aslına bakarsanız. 1-1.5 milyar dolarlık bütçeye yanlışsız giderken bir anda 2011’de beline vuruldu. Her şey berbat edildi. Türk futbolu çökertildi. O günlerden bugünlere geldik.”
SPORTİF YÖNETİCİLİK KONUSU
“Planlamamda sportif yöneticilik yoktu. Teknik yöneticiliğin ardında profesyonel yöneticilik kısmına hakikat kulüplerin geçmesi gerekiyordu. Olabilirdi. Bu biraz da liderle benim aramdaki geçmişe dayanan alakaya bağlı olarak, gereksinim olması hasebi, Fenerbahçe’ye dönüş tarafı biraz daha ağır bastı. Meslek planlamasının dışına taştı. Yaşayarak öğrenirim diyordum. Sportif yöneticilik tarafına geçtim.”
“ÖYLE BİR YIKIM İSTEMEZDİM”
“Daum’la ilgili bir karar verildi ve gönderildi. Kulübün üstünde muazzam bir yıkım var. bir daha son hafta şampiyonluk kaçırıldı. Uzatma dakikalarında altıpasın içerisinden 3 durum kaçtı. Olağanda atarlar onları. O goller olsaydı, Daum gönderilmeyecekti ve hiç bu biçimde bir şey olmayacaktı. Trabzonspor maçında o gün, galibiyeti ve şampiyonluğu, sportif yönetici olarak kalmayı tercih ederdim. O denli bir yıkımın olmasını istemezdim.”
“BÜTÜN RAKİPLERİ YENDİK, HEPSİNİ”
“10 yıl sorumlu olarak çalıştım Türkiye liglerinde. Çeşitli ekiplerle inişler, çıkışlar, krizler, beşerler, adam göndermeler, almalar, bir sürü şey. 1 yıl sportif yönetici olarak çalıştım Fenerbahçe’de. Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş üzere kulüplerde insanlara daha pahalı bir vazife verilemez. 1 sene sportif yönetici olarak durdum, baktım, ne olduğunu anlamaya çalıştım. Hiç istemediğim biçimde teknik yönetici oldum. Birinci 6 ay sudan çıkmış balığa dönüyorsun. Genç antrenörlerin sıkıntılarını 3 aşağı 5 üst biliyorum. Oldum dedikleri anda bu düzeye geldikleri anda rüzgarın beklemediğin yerlerden geldiğini görüyorsun. Bu kulüplere ahenk sağlayana, denetimi alana kadar olan süreç güç. Birinci 5-6 ay hakikaten kabus üzereydi. Kabus üzereydi. Çok problemli bir periyottu. Devre ortası kampı ve kupadaki Yeni Malatyaspor maçı vardı. Buzlu sahaydı, mağlup olduk. Her şeyin üstüne tuz biber ekti. Berbat hale geldi her şey. Ayrılma vakti gelmişti aslında. Liderin bu hususta her teknik yöneticiyle dönemi bitirme çabası değerli bir şeydir. şahsi olarak bırakma eğilimim yüksekti. Lider müsaade vermedi. Ne kadar üstüne çamur atılmaya çalışılırsa çalışılsın, 2010/11 şampiyonluğu 88/89 şampiyonluğu kadar bedelli, güçlü bir dönüş olarak gözüktü Fenerbahçeliler için. Bütün rakiplerimizi yendik, bütün rakiplerimizi. Aslında bütün derken yalnızca alandakileri değil, yaşananlara bakınca bütün rakiplerimizi yenmeyi başarmışız.”
“ÇALIŞMA VE GELİŞMEYE İNANIRIM”
“Trabzonspor güçlü bir gruptu. İkinci yarının ikinci maçı Trabzonspor’laydı. Kaliteli oyunculardan şurası bir gruptu. Uyumsuzluk vardı. Büyük ihtimalle benle oyuncular içinde da bir uyumsuzluk vardı. Herkes şapkasını önüne koydu, hakikat düşünmeye başlayınca takım olduk. Takım haline gelmek kıymetliydi. Ben çalışma ve gelişmeye inanırım. kimi vakit değişim anı gelince atlamamak lazım ancak evvel bir gelişme! Kimde ne var, ne kadar gelişilebilir ona bakarım.”
“O TAKIM HERKESİ YENDİ”
“Hep söylerim, uyumlu bir kümesi bir ortaya getirmelisiniz. 10 tane oyuncuyu biraraya getirmek yerine, birbirini yükselten bir küme kurmak kıymetli. Bu uzun sürer. kimi zamanse taşlar siz fazlaca çabalamadan yerine oturur lakin bu rastlantısal bir durumdur. Planlı bir şey haline getirmek istiyorsanız vakit alır. Uyumlu hale gelince Fenerbahçe’nin o takımının yenemeyeceği ekip yoktu. Herkesi yendi aslına bakarsanız.”
“SKORU BİLİYORLARMIŞ!”
“2010/11’de dönemiyle ilgili tek bir sahne söyleyecek olursam, Gaziantep maçındaki sahnedir. Stoch’un direkten dönen topunu Andre Santos’un tamamladığı bir sahne. Bir de Bucaspor maçı vardı. Birinci kez liderliği o maçta alacaktık diye hatırlıyorum. Kimi polis müdürleri oturmuşlar, o maçın skorunu biliyorlarmış falan filan. bu biçimde büyük cümleler kurdular. 3-1 mağluptuk o maçta. Niang cezalıydı. Güiza’yı birinci kez takıma aldık. Takımda yoktu. Zorunda kaldık. 3-1 geriye düştük. Denetim yeteneğimiz de düştü oyunda. Rakip alanda oynuyoruz lakin kuvvetli bir imaj yoktu. Bir vuruş oldu, merhum Ediz’di galiba, dirseğine çarptı. Hakem Bünyamin Gezer’di herbiçimde. Penaltıyı verdi, 3-2 oldu. Oradan daha sonra bir hareketlenme oldu. Tam ben sanki ne yapabiliriz diye düşündüm ki bu biçimde Özer’e ısın dedim. Bir an döndüm, Güiza’yı gördüm. Artık 3-3’tü. Özer’e muhtaçlık yoktu. Skor yapabilecek biri aradım. Güiza o an aklıma geldi. Polis müdürleri tahminen bunu da biliyorlardı. Özer’le mi, Güiza ile mi göz göze geleceğimi de biliyorlardı. Rabbin lütfu herbiçimde. Tek dokunuşla gol attı Güiza. Skoru bilinen maçlardan bir tanesiymiş o!”