Oscar ödüllü Ariana DeBose. “Yıldızlarla Dans Etmek” jürisi Derek Hough. Balenin büyük isimleri Catherine Hurlin, Tiler Peck ve Taylor Stanley. Geçen yılki Broadway prodüksiyonu “Bob Fosse's Dancin'”den 11 oyuncu rol aldı.
Bunlar, bu kış 30. yıldönümünü kutlayan bir dans yarışması ve kongresi olan New York City Dance Alliance'ın yalnızca birkaç önemli mezunu. Bu aynı zamanda örgütün kurucusu ve genel müdürü Joe Lanteri'yi rahatsız eden türden bir isim geçit töreni.
Lanteri, “Elbette tüm bu dansçılarla gurur duyuyorum” dedi. “Fakat onların başarılarından, her dans öğretmeninin ve stüdyo sahibinin siperlerde onlarla birlikte yaptıkları çalışmalardan ve onlara yardım eden tüm topluluktan dolayı övgü alamam.”
Lanteri'nin dikkati başka yöne çekme arzusu, dışarıdan bakanlara güzellik yarışmalarından sadece yarım adım uzakta görünen kazançlı bir endüstri olan rekabetçi dans dünyasının çoğunu tanımlayan “bana bak” enerjisiyle çelişiyor gibi görünüyor. Hatta bazı açılardan, New York Şehri Dans İttifakı etkinliklerinin çoğuna ev sahipliği yapan Lanteri ile bile çelişiyor: Payetli bir smokinle sahnede tamamen rahat, ödül alan kişileri duyururken önceden yazılmamış ve rahatsız edilmiyor.
Gösteri dünyasının ışıltısının yanı sıra, Lanteri'nin dansçıların bir dizi ustalık sınıfına katıldığı kongreleri ve yarışmaları onun toplum odaklı yaklaşımını yansıtıyor. Lanteri, ödüllere ve ünlülerin becerilerine odaklanmak yerine genç dansçılara uzun vadeli yatırımlara öncelik vererek onları profesyonel fırsatlara hazırlıyor ve çoğu zaman onlarla bağlantı kuruyor.
Özellikle, bu aynı zamanda üniversitelere yönelik finansmanı da içeriyor. New York City Dance Alliance'ın bağlı vakfı, 2010'daki başlangıcından bu yana doğrudan yaklaşık 5.000.000 ABD Doları tutarında üniversite bursu sağladı ve yüzlerce ek kabul ve burs teklifinin kolaylaştırılmasına yardımcı oldu. Şu anda Juilliard'ın dans programına kayıtlı 28 New York City Dance Alliance mezunu var.
Eski bir rekabetçi dansçı olan ve şu anda Arizona Eyalet Üniversitesi'nde dans alanında doçent olan Karen Schupp, New York Şehri Dans İttifakının tarihsel olarak izole edilmiş ve giderek ticarileşen yarışma sahnesinde özel bir yere sahip olduğunu söyledi.
“Joe'nun yaptığı şey, daha kurumsal yarışmaların aksine, çok spesifik rekabet çerçevesinin dışında dans pratiğini desteklemektir” dedi. “Bu, yarışma haftasonunun daha büyük bir dans ekosisteminin sadece bir parçası olduğunun kabul edilmesidir.”
Herkes Lanteri'yi tanıyor gibi görünüyor. New York City Dance Alliance'ın başkanı ve 2018'den bu yana yürüttüğü Steps on Broadway dans stüdyosunun sahibi ve CEO'su olarak dans ortamının şekillenmesinde önemli bir rol oynuyor. Ancak isteksiz bir izlenimci olmaya devam ediyor.
New York City Dance Alliance'ın kıdemli öğretim üyesi step dansçısı ve koreograf Chloé Arnold, “Joe güç peşinde değil” dedi. “Ona her zaman 'Bir ikon olduğunun farkında mısın?' derim.”
Gülen ama kesin bir dille yaşını belirtmeyi reddeden – “Tabii ki 30. yılımızı kutluyoruz, o yüzden 42 olamam”- Lanteri, dans ederken yoldan saptı. İtalyan göçmenlerin oğlu, Pensilvanya'nın küçük bir kasabasında büyüdü ve ebeveynlerinin geçimini sağlamak için birden fazla işte çalışmasını izledi. “Çok eski bir dünya olarak kaldılar” dedi. “16 yaşıma kadar ketçap denemedim.”
Ayrıca Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde tiyatro programına kaydolduktan sonra ilk resmi dans dersini geç aldı. Yakınlardaki Hollywood'daki Dupree Dans Akademisi'nde okuduğu caz dansından özellikle etkilenmişti.
1980'lerin başında Lanteri, New York City'ye taşındı ve Snickers reklamlarından yolcu gemisi görünümlerine kadar her şeyin rezervasyonunu yaptı. Kısa süre sonra kendini sektörün prodüksiyon tarafında çalışırken, canlı etkinlikler düzenlerken ve “Club MTV” için dans süpervizörü ve “Star Search” için dans yeteneği avcısı olarak hizmet ederken buldu.
Lanteri eğitimine New York çevresindeki stüdyolarda devam etti ve Yukarı Batı Yakası'ndaki Steps on Broadway'de özel bir yuva buldu. Steps ona öğretmenlik pozisyonu teklif etti ve caz kursu 30 yıldan fazla bir süre topluluğun ayrılmaz bir parçası oldu.
Lanteri'nin tarzı – baştan çıkarıcı New York cazının ve Batı Yakası'nın daha sportif, ticari hassasiyetlerinin bir karışımı – bale fenomeni Desmond Richardson da dahil olmak üzere çok çeşitli yeteneklerin ilgisini çekti. Başlangıçta, artık Lanteri'nin kocası olan Broadway oyuncusu Michael-Demby Cain her gün gelip müzikal tiyatro izleyicilerinin ilgisini çekmeye yardımcı oldu.
Lanteri, “Dersimi tendonunu incelemek için almadın” dedi. “Kendininki üzerinde çalışmaya geldin VerimVe belki de bir iş bulmak için: Koreografi ve prodüksiyon projeleri için sık sık sınıflarından dansçıları işe alıyordu.
Lanteri ayrıca bir grup öğretmenin farklı şehirlere seyahat ettiği ve öğrencilere atölye dersleri sunduğu dans kongrelerinde de ders vermeye başladı. O zamanlar genç ve büyüyen bir endüstri olan kongrelerde – Schupp'ın söylediğine göre “Comic Con'un bir nevi dans dünyası versiyonu” – çok çeşitli sanatçı ve tarzlardan genç dansçılar yer alıyordu.
Çoğunlukla rekabetçi silahları içeren sözleşmeler, uzun vadeli gelişmeye yönelik değildi. Dansçılar bir hafta sonu yerel bir otelin balo salonlarını doldurdular, bir dizi halı dersine katıldılar ve evlerine döndüler.
Lanteri, “Ben öğretmendim ve 'Bu çocukların ne kadar inanılmaz yetenekli olduğunu gören var mı?' diye sordum” dedi. “Gelmekten, birkaç adım öğretmekten, odanın çığlık atmasını sağlamaktan ve veda etmekten daha fazlasını yapmamız gerekmez mi?”
Bu sorular Lanteri'yi New York Şehri Dans İttifakını kurmaya yöneltti. Kurulduğu günden bu yana kongrede ders veren Suzi Taylor, ilk günleri hem heyecanlı hem de kaotik olarak hatırlıyor.
“Sadece beş kişiyle, bir sürü deneme yanılmayla, bir sürü tuhaf küçük mekanla bir tür otobüs ve kamyon turu olarak başladı” dedi. “Fakat en başından beri, ülkenin her yerinden gelen bu çocukları büyük, birbirine bağlı bir topluluğa dönüştürme konusunda çok fazla enerji vardı. Buna neden ittifak adını vermek istediğini anlayabilirsiniz.”
Lanteri, New York City Dance Alliance etkinliklerinde fırsatlar sunmak için dans dünyasındaki bağlantılarını kullandı. Örneğin, 1999'da kuruluşun ulusal finallerine bir Broadway kast direktörünü davet etti; Sonraki baharda Susan Stroman'ın “The Music Man” adlı eserini yeniden canlandırmasında birkaç öğrenci yer aldı.
New York City Dance Alliance, 1994'ün başlarındaki ilk dört şehirli turunu bu sezon 28 duraktan oluşan ulusal bir tura çıkardı. Şirket büyüdükçe Lanteri, eğitimi kongre sınıflarının ötesine taşımanın yollarını düşündü. Juilliard Okulu'nda caz dersleri verdi ve üniversitenin dans bölümlerinin “yarışmacı çocuklarla” ne yapacaklarını her zaman bilmediklerini fark etti.
Lanteri, “Bence stereotip onların benmerkezci palavracılar olduğu yönünde” dedi. “Dekanlar çocuklarımızın eğitim alamayacağına ve kendilerini solist gibi hissettiklerine inanıyor. Ve biz de tam olarak bunu vaaz ediyoruz aykırı her haftasonu. Şöyle düşünmeye başladım: Belki üniversite açabileceğimiz bir sonraki kapıdır.”
2010 yılında dansçıların üniversite diploması almaları için fon toplayan New York City Dance Alliance Vakfı'nı kurdu. Seçmeler ayrıca, genellikle burs veren çeşitli üniversite dans bölümlerinden temsilciler tarafından görülebilecekleri yerlerde de yapılır.
Ortaya çıkan akın, okulların rekabetçi dansçıları algılama şeklini ve bir zamanlar doğrudan profesyonel kariyere yönelmiş olabilecek bu dansçıların yüksek öğrenim hakkındaki düşüncelerini değiştirmeye yardımcı oldu. Schupp, “Rekabetçi geçmişi olan öğrenciler için dans okuluyla çelişiyordu” dedi.
Lanteri'nin sosyalleşme yeteneği onu kurnaz bir iş adamı yapıyor. Steps on Broadway'in sanat yönetmeni Diane Grumet, resmi bir iş eğitimi almamış olmasına rağmen stüdyonun genel müdürü rolü için doğal bir seçim olduğunu söyledi. “Onun yeteneği, kendisiyle ortak olacak doğru insanları cezbetmektir” dedi. “İş tarafında ya da sanatsal tarafta çok iyi seçim yapıyor.”
Yarışmalarda ve kongrelerde, gerçek kar getirebilen nadir dans etkinliklerinde, iş yönü giderek daha fazla odak noktası haline geliyor. Alan özel sermaye fonlarını bile çekiyor: Geçtiğimiz sonbaharda TZP Group, DanceOne adında tek bir büyük marka yaratmak için iki rakip kuruluşa yatırım yapacağını duyurdu. Konferansların eğitmenleri yüksek ücretlerle rakip etkinliklerden kaçırması alışılmadık bir durum değil.
Giderek paraya dayalı bir endüstride, New York Şehri Dans İttifakı bu yolda kaldı. Arnold, “Dürüst olmak gerekirse yıllar içinde bana başka yerlerden daha fazla para teklif edildi” dedi. “Hala buradayım çünkü Joe Lanteri'ye kendimi adadım – çünkü onun umursadığını biliyorum ve çünkü NYCDA'daki çocuklarla ilgilenildiğini biliyorum.”
Öğrenci desteği, başka bir dans yarışması organizasyonunda önde gelen öğretim üyelerinin cinsel taciz iddialarının ardından sektörde acil bir endişe kaynağı haline geldi. Lanteri yorum yapmaktan kaçındı. Ancak hem Arnold hem de Taylor, Lanteri'nin etkisinin New York City Dance Alliance fakültesini kendi kendini temizleyen bir bahçeye dönüştürdüğünü söyledi.
Arnold, “Öğretmenleri popüler oldukları için ya da bir televizyon programını kazandıkları için seçmek yerine, olumlu ve sağlıklı uygulamaları kullanan öğretmenleri arıyor” dedi. Taylor, bu kalıba uymayanların uzun süre kalma eğiliminde olmadığını söyledi.
Burada kalanlar gerçekten burada kalırlar. Toplantıya çok sayıda mevcut öğretim üyesi öğrenci olarak katıldı. Tiler Peck, Lanteri'yle ilk kez genç bir caz dahisi olarak tanıştı – Lanteri, “şimdiye kadar gördüğüm en çılgın caz yarışması dansçısı” dedi. Şu anda baş dansçı olduğu New York City Ballet'e katıldıktan sonra bile Steps'te eğitimine onunla devam etti.
Peck, “Herkes benim Steps'in popüler bale öğretmeni Willy Burmann'dan ders aldığımı sanıyordu”, “ama gerçekte Joe'dan caz dersleri alıyordum!” dedi. Artık sık sık New York City Dance Alliance Foundation'ın bale seçmeleri kursunu veriyor: “Joe ne zaman bana ulaşsa, evet derim.”
Lanteri, “aile” kelimesinin dansta çok sık kullanıldığını biliyor ancak New York Şehri Dans İttifakı'nın bu kelimeyi kullanma hakkını kazandığına inanıyor. “Büyüdüğümüz ve olmak istediğimiz şey kesinlikle bu” dedi.
Eğer bu bir aileyse, baba Lanteri'dir; ancak karşılaştırma karşısında biraz inliyor.
Yine de ebeveyn değerleri geçerli görünüyor.
Peck, “Dansçılar onu seviyor çünkü elbette size bir dansçı olarak yardım etmek istiyor” dedi, “ama aynı zamanda insan olarak bizi de önemsiyor.”
Bunlar, bu kış 30. yıldönümünü kutlayan bir dans yarışması ve kongresi olan New York City Dance Alliance'ın yalnızca birkaç önemli mezunu. Bu aynı zamanda örgütün kurucusu ve genel müdürü Joe Lanteri'yi rahatsız eden türden bir isim geçit töreni.
Lanteri, “Elbette tüm bu dansçılarla gurur duyuyorum” dedi. “Fakat onların başarılarından, her dans öğretmeninin ve stüdyo sahibinin siperlerde onlarla birlikte yaptıkları çalışmalardan ve onlara yardım eden tüm topluluktan dolayı övgü alamam.”
Lanteri'nin dikkati başka yöne çekme arzusu, dışarıdan bakanlara güzellik yarışmalarından sadece yarım adım uzakta görünen kazançlı bir endüstri olan rekabetçi dans dünyasının çoğunu tanımlayan “bana bak” enerjisiyle çelişiyor gibi görünüyor. Hatta bazı açılardan, New York Şehri Dans İttifakı etkinliklerinin çoğuna ev sahipliği yapan Lanteri ile bile çelişiyor: Payetli bir smokinle sahnede tamamen rahat, ödül alan kişileri duyururken önceden yazılmamış ve rahatsız edilmiyor.
Gösteri dünyasının ışıltısının yanı sıra, Lanteri'nin dansçıların bir dizi ustalık sınıfına katıldığı kongreleri ve yarışmaları onun toplum odaklı yaklaşımını yansıtıyor. Lanteri, ödüllere ve ünlülerin becerilerine odaklanmak yerine genç dansçılara uzun vadeli yatırımlara öncelik vererek onları profesyonel fırsatlara hazırlıyor ve çoğu zaman onlarla bağlantı kuruyor.
Özellikle, bu aynı zamanda üniversitelere yönelik finansmanı da içeriyor. New York City Dance Alliance'ın bağlı vakfı, 2010'daki başlangıcından bu yana doğrudan yaklaşık 5.000.000 ABD Doları tutarında üniversite bursu sağladı ve yüzlerce ek kabul ve burs teklifinin kolaylaştırılmasına yardımcı oldu. Şu anda Juilliard'ın dans programına kayıtlı 28 New York City Dance Alliance mezunu var.
Eski bir rekabetçi dansçı olan ve şu anda Arizona Eyalet Üniversitesi'nde dans alanında doçent olan Karen Schupp, New York Şehri Dans İttifakının tarihsel olarak izole edilmiş ve giderek ticarileşen yarışma sahnesinde özel bir yere sahip olduğunu söyledi.
“Joe'nun yaptığı şey, daha kurumsal yarışmaların aksine, çok spesifik rekabet çerçevesinin dışında dans pratiğini desteklemektir” dedi. “Bu, yarışma haftasonunun daha büyük bir dans ekosisteminin sadece bir parçası olduğunun kabul edilmesidir.”
Herkes Lanteri'yi tanıyor gibi görünüyor. New York City Dance Alliance'ın başkanı ve 2018'den bu yana yürüttüğü Steps on Broadway dans stüdyosunun sahibi ve CEO'su olarak dans ortamının şekillenmesinde önemli bir rol oynuyor. Ancak isteksiz bir izlenimci olmaya devam ediyor.
New York City Dance Alliance'ın kıdemli öğretim üyesi step dansçısı ve koreograf Chloé Arnold, “Joe güç peşinde değil” dedi. “Ona her zaman 'Bir ikon olduğunun farkında mısın?' derim.”
Gülen ama kesin bir dille yaşını belirtmeyi reddeden – “Tabii ki 30. yılımızı kutluyoruz, o yüzden 42 olamam”- Lanteri, dans ederken yoldan saptı. İtalyan göçmenlerin oğlu, Pensilvanya'nın küçük bir kasabasında büyüdü ve ebeveynlerinin geçimini sağlamak için birden fazla işte çalışmasını izledi. “Çok eski bir dünya olarak kaldılar” dedi. “16 yaşıma kadar ketçap denemedim.”
Ayrıca Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde tiyatro programına kaydolduktan sonra ilk resmi dans dersini geç aldı. Yakınlardaki Hollywood'daki Dupree Dans Akademisi'nde okuduğu caz dansından özellikle etkilenmişti.
1980'lerin başında Lanteri, New York City'ye taşındı ve Snickers reklamlarından yolcu gemisi görünümlerine kadar her şeyin rezervasyonunu yaptı. Kısa süre sonra kendini sektörün prodüksiyon tarafında çalışırken, canlı etkinlikler düzenlerken ve “Club MTV” için dans süpervizörü ve “Star Search” için dans yeteneği avcısı olarak hizmet ederken buldu.
Lanteri eğitimine New York çevresindeki stüdyolarda devam etti ve Yukarı Batı Yakası'ndaki Steps on Broadway'de özel bir yuva buldu. Steps ona öğretmenlik pozisyonu teklif etti ve caz kursu 30 yıldan fazla bir süre topluluğun ayrılmaz bir parçası oldu.
Lanteri'nin tarzı – baştan çıkarıcı New York cazının ve Batı Yakası'nın daha sportif, ticari hassasiyetlerinin bir karışımı – bale fenomeni Desmond Richardson da dahil olmak üzere çok çeşitli yeteneklerin ilgisini çekti. Başlangıçta, artık Lanteri'nin kocası olan Broadway oyuncusu Michael-Demby Cain her gün gelip müzikal tiyatro izleyicilerinin ilgisini çekmeye yardımcı oldu.
Lanteri, “Dersimi tendonunu incelemek için almadın” dedi. “Kendininki üzerinde çalışmaya geldin VerimVe belki de bir iş bulmak için: Koreografi ve prodüksiyon projeleri için sık sık sınıflarından dansçıları işe alıyordu.
Lanteri ayrıca bir grup öğretmenin farklı şehirlere seyahat ettiği ve öğrencilere atölye dersleri sunduğu dans kongrelerinde de ders vermeye başladı. O zamanlar genç ve büyüyen bir endüstri olan kongrelerde – Schupp'ın söylediğine göre “Comic Con'un bir nevi dans dünyası versiyonu” – çok çeşitli sanatçı ve tarzlardan genç dansçılar yer alıyordu.
Çoğunlukla rekabetçi silahları içeren sözleşmeler, uzun vadeli gelişmeye yönelik değildi. Dansçılar bir hafta sonu yerel bir otelin balo salonlarını doldurdular, bir dizi halı dersine katıldılar ve evlerine döndüler.
Lanteri, “Ben öğretmendim ve 'Bu çocukların ne kadar inanılmaz yetenekli olduğunu gören var mı?' diye sordum” dedi. “Gelmekten, birkaç adım öğretmekten, odanın çığlık atmasını sağlamaktan ve veda etmekten daha fazlasını yapmamız gerekmez mi?”
Bu sorular Lanteri'yi New York Şehri Dans İttifakını kurmaya yöneltti. Kurulduğu günden bu yana kongrede ders veren Suzi Taylor, ilk günleri hem heyecanlı hem de kaotik olarak hatırlıyor.
“Sadece beş kişiyle, bir sürü deneme yanılmayla, bir sürü tuhaf küçük mekanla bir tür otobüs ve kamyon turu olarak başladı” dedi. “Fakat en başından beri, ülkenin her yerinden gelen bu çocukları büyük, birbirine bağlı bir topluluğa dönüştürme konusunda çok fazla enerji vardı. Buna neden ittifak adını vermek istediğini anlayabilirsiniz.”
Lanteri, New York City Dance Alliance etkinliklerinde fırsatlar sunmak için dans dünyasındaki bağlantılarını kullandı. Örneğin, 1999'da kuruluşun ulusal finallerine bir Broadway kast direktörünü davet etti; Sonraki baharda Susan Stroman'ın “The Music Man” adlı eserini yeniden canlandırmasında birkaç öğrenci yer aldı.
New York City Dance Alliance, 1994'ün başlarındaki ilk dört şehirli turunu bu sezon 28 duraktan oluşan ulusal bir tura çıkardı. Şirket büyüdükçe Lanteri, eğitimi kongre sınıflarının ötesine taşımanın yollarını düşündü. Juilliard Okulu'nda caz dersleri verdi ve üniversitenin dans bölümlerinin “yarışmacı çocuklarla” ne yapacaklarını her zaman bilmediklerini fark etti.
Lanteri, “Bence stereotip onların benmerkezci palavracılar olduğu yönünde” dedi. “Dekanlar çocuklarımızın eğitim alamayacağına ve kendilerini solist gibi hissettiklerine inanıyor. Ve biz de tam olarak bunu vaaz ediyoruz aykırı her haftasonu. Şöyle düşünmeye başladım: Belki üniversite açabileceğimiz bir sonraki kapıdır.”
2010 yılında dansçıların üniversite diploması almaları için fon toplayan New York City Dance Alliance Vakfı'nı kurdu. Seçmeler ayrıca, genellikle burs veren çeşitli üniversite dans bölümlerinden temsilciler tarafından görülebilecekleri yerlerde de yapılır.
Ortaya çıkan akın, okulların rekabetçi dansçıları algılama şeklini ve bir zamanlar doğrudan profesyonel kariyere yönelmiş olabilecek bu dansçıların yüksek öğrenim hakkındaki düşüncelerini değiştirmeye yardımcı oldu. Schupp, “Rekabetçi geçmişi olan öğrenciler için dans okuluyla çelişiyordu” dedi.
Lanteri'nin sosyalleşme yeteneği onu kurnaz bir iş adamı yapıyor. Steps on Broadway'in sanat yönetmeni Diane Grumet, resmi bir iş eğitimi almamış olmasına rağmen stüdyonun genel müdürü rolü için doğal bir seçim olduğunu söyledi. “Onun yeteneği, kendisiyle ortak olacak doğru insanları cezbetmektir” dedi. “İş tarafında ya da sanatsal tarafta çok iyi seçim yapıyor.”
Yarışmalarda ve kongrelerde, gerçek kar getirebilen nadir dans etkinliklerinde, iş yönü giderek daha fazla odak noktası haline geliyor. Alan özel sermaye fonlarını bile çekiyor: Geçtiğimiz sonbaharda TZP Group, DanceOne adında tek bir büyük marka yaratmak için iki rakip kuruluşa yatırım yapacağını duyurdu. Konferansların eğitmenleri yüksek ücretlerle rakip etkinliklerden kaçırması alışılmadık bir durum değil.
Giderek paraya dayalı bir endüstride, New York Şehri Dans İttifakı bu yolda kaldı. Arnold, “Dürüst olmak gerekirse yıllar içinde bana başka yerlerden daha fazla para teklif edildi” dedi. “Hala buradayım çünkü Joe Lanteri'ye kendimi adadım – çünkü onun umursadığını biliyorum ve çünkü NYCDA'daki çocuklarla ilgilenildiğini biliyorum.”
Öğrenci desteği, başka bir dans yarışması organizasyonunda önde gelen öğretim üyelerinin cinsel taciz iddialarının ardından sektörde acil bir endişe kaynağı haline geldi. Lanteri yorum yapmaktan kaçındı. Ancak hem Arnold hem de Taylor, Lanteri'nin etkisinin New York City Dance Alliance fakültesini kendi kendini temizleyen bir bahçeye dönüştürdüğünü söyledi.
Arnold, “Öğretmenleri popüler oldukları için ya da bir televizyon programını kazandıkları için seçmek yerine, olumlu ve sağlıklı uygulamaları kullanan öğretmenleri arıyor” dedi. Taylor, bu kalıba uymayanların uzun süre kalma eğiliminde olmadığını söyledi.
Burada kalanlar gerçekten burada kalırlar. Toplantıya çok sayıda mevcut öğretim üyesi öğrenci olarak katıldı. Tiler Peck, Lanteri'yle ilk kez genç bir caz dahisi olarak tanıştı – Lanteri, “şimdiye kadar gördüğüm en çılgın caz yarışması dansçısı” dedi. Şu anda baş dansçı olduğu New York City Ballet'e katıldıktan sonra bile Steps'te eğitimine onunla devam etti.
Peck, “Herkes benim Steps'in popüler bale öğretmeni Willy Burmann'dan ders aldığımı sanıyordu”, “ama gerçekte Joe'dan caz dersleri alıyordum!” dedi. Artık sık sık New York City Dance Alliance Foundation'ın bale seçmeleri kursunu veriyor: “Joe ne zaman bana ulaşsa, evet derim.”
Lanteri, “aile” kelimesinin dansta çok sık kullanıldığını biliyor ancak New York Şehri Dans İttifakı'nın bu kelimeyi kullanma hakkını kazandığına inanıyor. “Büyüdüğümüz ve olmak istediğimiz şey kesinlikle bu” dedi.
Eğer bu bir aileyse, baba Lanteri'dir; ancak karşılaştırma karşısında biraz inliyor.
Yine de ebeveyn değerleri geçerli görünüyor.
Peck, “Dansçılar onu seviyor çünkü elbette size bir dansçı olarak yardım etmek istiyor” dedi, “ama aynı zamanda insan olarak bizi de önemsiyor.”