Bay Paxton'ın dans sözlüğü her zaman temel düzeyde değildi. 1963'teki “Öğleden Sonra” adlı çalışması için Bayan Rainer ve diğer dansçılara zorlu Cunningham tarzı dengelerle dolu bir koreografi öğretti, ancak bunu New Jersey ormanının engebeli arazisinde yapmalarını sağladı. Bayan Rainer daha sonra Bay Paxton'u “en sevdiği akıllı koreograf” olarak tanımladı.
1970 yılında, Bay Paxton, Bayan Rainer ve Judson Dans Tiyatrosu'nun diğer birkaç üyesi, lidersiz kolektif Grand Union olarak birlikte performans sergilemeye başladı. Grubun gösterileri doğaçlama, anarşik ve serbest çağrışımlıydı.
Bay Paxton için Grand Union, form ve performans olanaklarının laboratuvarıydı. Araştırdığı olasılıklardan biri, temas doğaçlaması adını verdiği şeye, katılımcıların birbirlerinin ağırlığını alıp verdikleri (takla atma, kaldırma, taşıma, düşme) bir düet biçimine dönüştü. Bay Paxton'un 1975'teki The Drama Review dergisinde amacının “karşılıklı olarak hareket eden kitleler için mevcut en basit yolları” bulmak olduğunu açıkladı.
Temas doğaçlaması hafif bir güreş gibi görünebilir, ancak aynı zamanda sürprizlerle dolu olabilir ve yönelim bozukluğu ve risk sınırında olabilir. (Bay Paxton aikido çalışmıştı.) Bay Paxton, Dance Magazine'e “Bize dayatılan değil, bizden doğan bir formdu” dedi. “Bu, iki kişiyle kazanmanız gereken bir oyun, dolayısıyla kaybeden yok.”
Temas doğaçlaması bazen seyirci önünde uygulansa da, Bay Paxton bunu hem sanatsal bir deney biçimi olarak tasarladı ve algıyı ve sözsüz iletişimi artırmanın meditatif bir yolu. Bir dergi (Contact Quarterly) ve birçok ülkede konferanslar, kurslar ve doğaçlama seansları ile birçok insan için bu bir yaşam biçimi haline geldi. 1980'lerin ortalarında Bay Paxton, bazı insanların bunu eğlence amaçlı bir spor olarak gördüğünü öğrenmekten pek memnun değildi. (“Sadece 15 yıl içinde” dedi, “bir sanat keşfi ve performanstan, bir boş zaman etkinliğine, bir flört oyununa dönüştü.”)
Ancak başka keşiflere yöneldi. 1986'dan 1992'ye kadar, bu Bach bestesinin Glenn Gould kaydı üzerinde bir dizi karmaşık doğaçlama olan “Goldberg Variations”ı seslendirdi. 1986'dan başlayarak, “omurga materyali” adını verdiği, sırt kaslarına ve hislerine odaklanan bir sistem geliştirdi ve eğitici bir videoda belirttiği gibi, “bilincin ışığını karanlık Sayfaya getirmeyi” amaçladı. getirmek”. vücuttan.”
1970 yılında, Bay Paxton, Bayan Rainer ve Judson Dans Tiyatrosu'nun diğer birkaç üyesi, lidersiz kolektif Grand Union olarak birlikte performans sergilemeye başladı. Grubun gösterileri doğaçlama, anarşik ve serbest çağrışımlıydı.
Bay Paxton için Grand Union, form ve performans olanaklarının laboratuvarıydı. Araştırdığı olasılıklardan biri, temas doğaçlaması adını verdiği şeye, katılımcıların birbirlerinin ağırlığını alıp verdikleri (takla atma, kaldırma, taşıma, düşme) bir düet biçimine dönüştü. Bay Paxton'un 1975'teki The Drama Review dergisinde amacının “karşılıklı olarak hareket eden kitleler için mevcut en basit yolları” bulmak olduğunu açıkladı.
Temas doğaçlaması hafif bir güreş gibi görünebilir, ancak aynı zamanda sürprizlerle dolu olabilir ve yönelim bozukluğu ve risk sınırında olabilir. (Bay Paxton aikido çalışmıştı.) Bay Paxton, Dance Magazine'e “Bize dayatılan değil, bizden doğan bir formdu” dedi. “Bu, iki kişiyle kazanmanız gereken bir oyun, dolayısıyla kaybeden yok.”
Temas doğaçlaması bazen seyirci önünde uygulansa da, Bay Paxton bunu hem sanatsal bir deney biçimi olarak tasarladı ve algıyı ve sözsüz iletişimi artırmanın meditatif bir yolu. Bir dergi (Contact Quarterly) ve birçok ülkede konferanslar, kurslar ve doğaçlama seansları ile birçok insan için bu bir yaşam biçimi haline geldi. 1980'lerin ortalarında Bay Paxton, bazı insanların bunu eğlence amaçlı bir spor olarak gördüğünü öğrenmekten pek memnun değildi. (“Sadece 15 yıl içinde” dedi, “bir sanat keşfi ve performanstan, bir boş zaman etkinliğine, bir flört oyununa dönüştü.”)
Ancak başka keşiflere yöneldi. 1986'dan 1992'ye kadar, bu Bach bestesinin Glenn Gould kaydı üzerinde bir dizi karmaşık doğaçlama olan “Goldberg Variations”ı seslendirdi. 1986'dan başlayarak, “omurga materyali” adını verdiği, sırt kaslarına ve hislerine odaklanan bir sistem geliştirdi ve eğitici bir videoda belirttiği gibi, “bilincin ışığını karanlık Sayfaya getirmeyi” amaçladı. getirmek”. vücuttan.”