Muhabir
New member
İran’da 22 yaşındaki Mahsa Amini’nin “uygun biçimde örtünmediği” sebebi öne sürülerek ahlak polisi tarafınca gözaltına alındıktan daha sonra hayatını yitirmesiyle başlayan protestolar üçüncü ayına girerken, molla rejimi dün sabah ikinci eylemciyi idam etti.
Tahran, Meşhed kentinde Macit İstek Rahnavard isimli bir protestocunun, iki kolluk kuvvetini bıçaklayarak öldürme suçlamasıyla “halka açık bir biçimde” idam edildiğini deklare etti. İran basını, çabucak sonrasında rejim güçlerinin Rahnavard’ın ailesini aradığını ve “Oğlunuzu astık, mezarlığa gömdük” dediklerini aktardı. 23 yaşındaki Rahnavard’ın yayımlanan itiraf görüntüsünde kolunun alçıda olması, sözünü azap altında vermiş olduğunu düşündürüyor.
Norveç merkezli İran İnsan Hakları Örgütü’ne nazaran 16 Eylül’den bu yana 63’ü çocuk, 29’u bayan olmak üzere en az 458 kişi devam eden aksiyonlarda rejim güçlerinin müdahalesiyle hayatını yitirdi. Farklı kaynaklara nazaran en az 16 bin kişi ise tutuklu. Mahsa Amini’nin hastaneye kaldırıldığını duyuran gazeteci Nilüfer Hamidi’nin de tutukluluğu sürüyor.
Dini önder Ali Hamaney idaresindeki ülkede, şimdiye dek protestolarla ilgili en az 13 şahsa vefat cezası verildi. Temel suçlamalar “Allah’a karşı savaş açmak” ve “fitne yaymak.
“IŞİD’IN YARGI KOLU KURMASI KADAR SAÇMA”
İran asıllı ABD’li gazeteci Saman Arbabi, bu kavramların Şeriat yasası altında rastgele bir manaya gelebileceğini ve idamları kolaylaştırabileceğini belirtiyor. Arbabi, “İslami İhtilal Mahkemesi’ kulağa en az onun kadar korkutucu geliyor. Bu teokratik sistemden bağımsız değil ve İslami rejimin başkanının çıkarlarına hizmet etmek için yürürlüğe konulmuş bir şey. IŞİD’in bir yargı kolu kurması kadar saçma” diyor.
Verilen kararlara karşı çıkma imkanı ise neredeyse sıfır zira bu kararlar “Allah’ın sözü” olarak bedellendiriliyor ve şeriat altında bu bahiste esneklik bulunmuyor. Tutukluların aileleri ve basınla irtibat kurmasının da önüne geçilirken rejimin, aileleri basına konuştuğu durumda şiddet ile tehdit ettiği belirtiliyor. Protestolarla irtibatlı olarak cezası birinci infaz edilen kişi olan ve 8 Aralık’ta idam edilen Muhsin Şikari’nin kız kardeşinin rejim tarafınca tutuklamayla tehdit edildiğini söyleyen gazeteci Arbabi, “Aileleri infaza kadar büsbütün karanlıkta bırakıyorlar. Azaplar, düzmece duruşmalar ve idamlar ailelerin bilgisi olmadan, sükunet içinde yaşanıyor” diye belirtiyor.
“ÖLDÜRÜP, REHİN TUTUYORLAR”
Rejim tarafınca öldürülenlerin cansız vücutlarının ise rehin tutulduğuna dikkat çeken Arbabi, yaşananları şu sözlerle anlatıyor: “Ailenin fazlaca para ödemesi, susması ve özel, sessiz bir cenaze yapması gerekiyor. Muhsin’in davasında (ki bu epeyce tipik) aileyi tehdit ettiler ve beşerler meskenlerinin önünde mum yakarak sessiz nöbet tuttuktan daha sonra aileyi konuttan çıkmaya zorladılar. Hooman Abdollah’ın ise cansız vücudu rejim tarafınca uzak bir kasabada gömüldü. Rejim kimi vakit aileler geniş çaplı cenazeler düzenleyemesin diye cesetleri ailelerin bilgisi olmadan uzak yerlere gömüyor. Şunu da eklemeliyim; birinci günlerde gerçekleşen birfazlaca cenaze merasimi, rejim tarafınca taarruza ve tacize uğradı. Bu, aileleri susturmak ve geniş çaplı toplanmaları durdurmak için kullanılan bir formül.”
İran, onlarca yıldır en yüksek infaz oranına sahip ve hâlâ dünyada 18 yaşın altındaki küçükleri infaz eden az sayıdaki ülkeden biri. Arbabi, “bir daha de her bir infaz bizde şok yaratıyor ve asla normalleştirilemiyor” diyor. İdamların, kurbanların ailelerini ise “rejimin kabusu ve düşmanına” çevirdiğini söyleyen Arbabi, “Her infaz, rejimin tabutuna bir çivi daha çakıyor ve İslami rejime karşı daha fazla nefret yaratıyor” diye ekliyor. İranlı gazeteci Niki Mahjoub da idamların protestoları durdurmadığını, hatta bayanların daha kuvvetli ve tutkulu biçimde özgürlükleri için çaba ettiklerini belirtiyor.
KAYIPLAR VE CİNSEL SALDIRILAR
Devam eden protestolarda gözaltına alınan lakin kendisinden bilgi alınamayan şahıslar de var. Aileler güzel olup olmadıklarını ve hangi cezaevlerinde tutulduklarını bilmiyor. Kimi kayıpların cansız vücutlarının, haftaların akabinde aile konutlarının önünde ya da diğer yerlerde gizemli biçimde bulunduğunu tabir eden Arbabi, otopsilerde ise önemli azap belirtileri olduğunu lisana getirerek şu biçimde konuşuyor: “Shima Babae’nin babası aylardır kayıp ve hala hayatta olup olmadığını bilmiyorlar. Öteki biroldukça olayda kayıp kişinin vücudu ortaya çıktı lakin intihar süsü verildi. Nika Şakeri de onlardan bir tanesiydi. Yakın vakitte bir diğer cansız vücut, bir bacağı eksik biçimde ailesinin kapı önünde ortaya çıktı.”
Doktorların cinsel akın da dahil fazlaca sayıda azap rapor ettiği hadiseler da bulunuyor. Duydukları birinci tecavüz olayının hâlâ kayıp olan Armita Abbasi’yle ilgili olduğunu söyleyen Arbabi, “Alıkonuldu, azaba uğradı ve hastaneye gdolayıldü, burada hekimler cinsel taarruza ait önemli deliller buldu. sonrasındasında dışarıyla irtibatı olmayan kapalı bir yere gdolayıldü” diye belirtiyor. Hem bayan birebir vakitte erkek protestocuların cinsel istismara uğradığına ait bilgiler dünya basınında yer alırken, tutuklandıktan daha sonra hür bırakılan ve akabinde intihar eden şahısların de olduğu söz ediliyor.
Molla rejimine, dünyanın her yerinden “idamları durdurun” daveti yapılırken gazeteci Arbabi, sürecin devamına ait şunları söylüyor: “İslami rejimden bir geri adım beklemek birden fazla Batılının yaptığı bir kusur. Bu şeriata dayanan totaliter ve İslamcı bir rejim. Kuran yahut şeriat maddelerini değiştirebilir mi kimse? Bunun kendisi aslına bakarsan “Allah’a savaş açmak” olarak bedellendiriliyor. Islahat ismine en küçük bir değişikliğe bile açık değil. Bu ‘Allah’ın sözü’ ve işte o kadar.”
Tahran, Meşhed kentinde Macit İstek Rahnavard isimli bir protestocunun, iki kolluk kuvvetini bıçaklayarak öldürme suçlamasıyla “halka açık bir biçimde” idam edildiğini deklare etti. İran basını, çabucak sonrasında rejim güçlerinin Rahnavard’ın ailesini aradığını ve “Oğlunuzu astık, mezarlığa gömdük” dediklerini aktardı. 23 yaşındaki Rahnavard’ın yayımlanan itiraf görüntüsünde kolunun alçıda olması, sözünü azap altında vermiş olduğunu düşündürüyor.
Norveç merkezli İran İnsan Hakları Örgütü’ne nazaran 16 Eylül’den bu yana 63’ü çocuk, 29’u bayan olmak üzere en az 458 kişi devam eden aksiyonlarda rejim güçlerinin müdahalesiyle hayatını yitirdi. Farklı kaynaklara nazaran en az 16 bin kişi ise tutuklu. Mahsa Amini’nin hastaneye kaldırıldığını duyuran gazeteci Nilüfer Hamidi’nin de tutukluluğu sürüyor.
Dini önder Ali Hamaney idaresindeki ülkede, şimdiye dek protestolarla ilgili en az 13 şahsa vefat cezası verildi. Temel suçlamalar “Allah’a karşı savaş açmak” ve “fitne yaymak.
“IŞİD’IN YARGI KOLU KURMASI KADAR SAÇMA”
İran asıllı ABD’li gazeteci Saman Arbabi, bu kavramların Şeriat yasası altında rastgele bir manaya gelebileceğini ve idamları kolaylaştırabileceğini belirtiyor. Arbabi, “İslami İhtilal Mahkemesi’ kulağa en az onun kadar korkutucu geliyor. Bu teokratik sistemden bağımsız değil ve İslami rejimin başkanının çıkarlarına hizmet etmek için yürürlüğe konulmuş bir şey. IŞİD’in bir yargı kolu kurması kadar saçma” diyor.
Verilen kararlara karşı çıkma imkanı ise neredeyse sıfır zira bu kararlar “Allah’ın sözü” olarak bedellendiriliyor ve şeriat altında bu bahiste esneklik bulunmuyor. Tutukluların aileleri ve basınla irtibat kurmasının da önüne geçilirken rejimin, aileleri basına konuştuğu durumda şiddet ile tehdit ettiği belirtiliyor. Protestolarla irtibatlı olarak cezası birinci infaz edilen kişi olan ve 8 Aralık’ta idam edilen Muhsin Şikari’nin kız kardeşinin rejim tarafınca tutuklamayla tehdit edildiğini söyleyen gazeteci Arbabi, “Aileleri infaza kadar büsbütün karanlıkta bırakıyorlar. Azaplar, düzmece duruşmalar ve idamlar ailelerin bilgisi olmadan, sükunet içinde yaşanıyor” diye belirtiyor.
“ÖLDÜRÜP, REHİN TUTUYORLAR”
Rejim tarafınca öldürülenlerin cansız vücutlarının ise rehin tutulduğuna dikkat çeken Arbabi, yaşananları şu sözlerle anlatıyor: “Ailenin fazlaca para ödemesi, susması ve özel, sessiz bir cenaze yapması gerekiyor. Muhsin’in davasında (ki bu epeyce tipik) aileyi tehdit ettiler ve beşerler meskenlerinin önünde mum yakarak sessiz nöbet tuttuktan daha sonra aileyi konuttan çıkmaya zorladılar. Hooman Abdollah’ın ise cansız vücudu rejim tarafınca uzak bir kasabada gömüldü. Rejim kimi vakit aileler geniş çaplı cenazeler düzenleyemesin diye cesetleri ailelerin bilgisi olmadan uzak yerlere gömüyor. Şunu da eklemeliyim; birinci günlerde gerçekleşen birfazlaca cenaze merasimi, rejim tarafınca taarruza ve tacize uğradı. Bu, aileleri susturmak ve geniş çaplı toplanmaları durdurmak için kullanılan bir formül.”
İran, onlarca yıldır en yüksek infaz oranına sahip ve hâlâ dünyada 18 yaşın altındaki küçükleri infaz eden az sayıdaki ülkeden biri. Arbabi, “bir daha de her bir infaz bizde şok yaratıyor ve asla normalleştirilemiyor” diyor. İdamların, kurbanların ailelerini ise “rejimin kabusu ve düşmanına” çevirdiğini söyleyen Arbabi, “Her infaz, rejimin tabutuna bir çivi daha çakıyor ve İslami rejime karşı daha fazla nefret yaratıyor” diye ekliyor. İranlı gazeteci Niki Mahjoub da idamların protestoları durdurmadığını, hatta bayanların daha kuvvetli ve tutkulu biçimde özgürlükleri için çaba ettiklerini belirtiyor.
KAYIPLAR VE CİNSEL SALDIRILAR
Devam eden protestolarda gözaltına alınan lakin kendisinden bilgi alınamayan şahıslar de var. Aileler güzel olup olmadıklarını ve hangi cezaevlerinde tutulduklarını bilmiyor. Kimi kayıpların cansız vücutlarının, haftaların akabinde aile konutlarının önünde ya da diğer yerlerde gizemli biçimde bulunduğunu tabir eden Arbabi, otopsilerde ise önemli azap belirtileri olduğunu lisana getirerek şu biçimde konuşuyor: “Shima Babae’nin babası aylardır kayıp ve hala hayatta olup olmadığını bilmiyorlar. Öteki biroldukça olayda kayıp kişinin vücudu ortaya çıktı lakin intihar süsü verildi. Nika Şakeri de onlardan bir tanesiydi. Yakın vakitte bir diğer cansız vücut, bir bacağı eksik biçimde ailesinin kapı önünde ortaya çıktı.”
Doktorların cinsel akın da dahil fazlaca sayıda azap rapor ettiği hadiseler da bulunuyor. Duydukları birinci tecavüz olayının hâlâ kayıp olan Armita Abbasi’yle ilgili olduğunu söyleyen Arbabi, “Alıkonuldu, azaba uğradı ve hastaneye gdolayıldü, burada hekimler cinsel taarruza ait önemli deliller buldu. sonrasındasında dışarıyla irtibatı olmayan kapalı bir yere gdolayıldü” diye belirtiyor. Hem bayan birebir vakitte erkek protestocuların cinsel istismara uğradığına ait bilgiler dünya basınında yer alırken, tutuklandıktan daha sonra hür bırakılan ve akabinde intihar eden şahısların de olduğu söz ediliyor.
Molla rejimine, dünyanın her yerinden “idamları durdurun” daveti yapılırken gazeteci Arbabi, sürecin devamına ait şunları söylüyor: “İslami rejimden bir geri adım beklemek birden fazla Batılının yaptığı bir kusur. Bu şeriata dayanan totaliter ve İslamcı bir rejim. Kuran yahut şeriat maddelerini değiştirebilir mi kimse? Bunun kendisi aslına bakarsan “Allah’a savaş açmak” olarak bedellendiriliyor. Islahat ismine en küçük bir değişikliğe bile açık değil. Bu ‘Allah’ın sözü’ ve işte o kadar.”