Neredeyse 30 yıl önce kapanan bir topluluk olan London City Ballet, diğer İngiliz gösteri sanatları gruplarının maliyetleri düşürmesi ve hırslarını dizginlemesiyle yeniden faaliyete geçme tehlikesiyle karşı karşıya.
Pazartesi günü, yeniden doğan şirketi yönetecek olan İngiliz koreograf Christopher Marney, şirketin 2024 yazında Birleşik Krallık’ta ve uluslararası turnelere başlayacağını, ardından Londra’daki Sadler’s Sites’te bir sonbahar sezonunun başlayacağını duyurdu.
Marney yakın zamanda telefonla yaptığı açıklamada, yeni London City Ballet’in 12 dansçıya sahip olacağını ve büyük klasik bale gösterileri yerine oda müziğine odaklanacağını söyledi.
Orijinal şirket, 1978 yılında Güney Afrika doğumlu dansçı Harold King tarafından sekiz dansçıdan oluşan bir tur şirketi olarak kurulduğunda benzer bir strateji izledi. Neredeyse yirmi yıl boyunca varlığını sürdürdü, 1982’de Prenses Diana’yı patron olarak kazandı ve 32 sanatçıya ulaştı. Ancak 1996 yılında borçlar birikti ve King şirketi kapattı.
Marney, yeniden canlanan topluluğun ilk üç sezonda ilkbahardan sonbahara kadar yılın altı ayında performans sergileyeceğini, ancak Londra’da özel olarak inşa edilmiş bir stüdyo ve ofislerde küçük bir idari personelin kalıcı olarak görevlendirileceğini söyledi.
Marney’nin sezon başına yaklaşık yarım milyon pound veya yaklaşık 600.000 dolar olarak tahmin ettiği yeni projenin finansmanı büyük oranda Japon bir sponsordan geldi; kendisinin adını vermeyi reddettiği ancak Tokyo’daki Yeni Ulusal Tiyatro için bir bale yapımına yardım ettiğini söyledi. . Marney, başka bir “daha küçük bağışçı grubunun” üç yıl boyunca işletme maliyetlerini desteklemek için yıllık katkı sağlamayı taahhüt ettiğini ekledi.
The Times of London’ın dans eleştirmeni Debra Craine, Marney’nin finansman sağlamayı başarmasından etkilendiğini söyledi. “Birleşik Krallık’taki tüm sanat endüstrisi krizde; enflasyondan, yaşam pahalılığından ve Ukrayna’daki savaştan etkilenerek malzeme ve ulaşım maliyetlerini etkiledi” dedi. “Birçok şirket kesinti yapıyor, personel azaltıyor ve daha az üretim yapıyor; bu nedenle Christopher Marney’nin bu koşullar altında yeni bir şirket kurması şaşırtıcı.”
Marney, “klasik repertuardan kaçınmak; Bir “Fındıkkıran” pas de deux’u atmayacağız. Her yıl, izleyicilerin uzun süredir görmediği çalışmalara odaklanan yeni bir çalışma yayınlayacağız.” Eski Kraliyet Balesi yönetmeni Kenneth MacMillan’ın unutulmuş oda parçalarının yanı sıra Glen Tetley, John Neumeier’in eserlerini de dahil etmeyi planlıyor. ve John Cranko Marney, Justin Peck ve Alexei Ratmansky’nin küçük eserlerini de almak istediğini ekledi.
Yüksek maliyetlerin etkisi genellikle “repertuvara daha az maceracı bir yaklaşım” anlamına geldiğinden Craine, “Kayıp baleleri yeniden canlandırma konusundaki kararlılığına hayranım” dedi. Yine de şunu ekledi: “Tanınabilir bir unvan olmadan turneye çıktığınızda, kendinize büyük bir meydan okuma hazırlamış olursunuz.”
Marney, yeni topluluğuna Britanya’daki küçük tiyatrolardan ve 1990’dan 1996’ya kadar Londra Şehir Balesi’nin bulunduğu Sadler’s Sites’in yöneticisi Alistair Spalding’den büyük bir ilginin olduğunu söyledi.
Spalding, “birisinin ileri görüşlü ama mirasa dayalı bir şey bulması harika” dedi.
“Zorlu bir dönem” diye ekledi, “ama doğru formata sahipseniz işe yarayabileceğini düşünüyorum.”
Pazartesi günü, yeniden doğan şirketi yönetecek olan İngiliz koreograf Christopher Marney, şirketin 2024 yazında Birleşik Krallık’ta ve uluslararası turnelere başlayacağını, ardından Londra’daki Sadler’s Sites’te bir sonbahar sezonunun başlayacağını duyurdu.
Marney yakın zamanda telefonla yaptığı açıklamada, yeni London City Ballet’in 12 dansçıya sahip olacağını ve büyük klasik bale gösterileri yerine oda müziğine odaklanacağını söyledi.
Orijinal şirket, 1978 yılında Güney Afrika doğumlu dansçı Harold King tarafından sekiz dansçıdan oluşan bir tur şirketi olarak kurulduğunda benzer bir strateji izledi. Neredeyse yirmi yıl boyunca varlığını sürdürdü, 1982’de Prenses Diana’yı patron olarak kazandı ve 32 sanatçıya ulaştı. Ancak 1996 yılında borçlar birikti ve King şirketi kapattı.
Marney, yeniden canlanan topluluğun ilk üç sezonda ilkbahardan sonbahara kadar yılın altı ayında performans sergileyeceğini, ancak Londra’da özel olarak inşa edilmiş bir stüdyo ve ofislerde küçük bir idari personelin kalıcı olarak görevlendirileceğini söyledi.
Marney’nin sezon başına yaklaşık yarım milyon pound veya yaklaşık 600.000 dolar olarak tahmin ettiği yeni projenin finansmanı büyük oranda Japon bir sponsordan geldi; kendisinin adını vermeyi reddettiği ancak Tokyo’daki Yeni Ulusal Tiyatro için bir bale yapımına yardım ettiğini söyledi. . Marney, başka bir “daha küçük bağışçı grubunun” üç yıl boyunca işletme maliyetlerini desteklemek için yıllık katkı sağlamayı taahhüt ettiğini ekledi.
The Times of London’ın dans eleştirmeni Debra Craine, Marney’nin finansman sağlamayı başarmasından etkilendiğini söyledi. “Birleşik Krallık’taki tüm sanat endüstrisi krizde; enflasyondan, yaşam pahalılığından ve Ukrayna’daki savaştan etkilenerek malzeme ve ulaşım maliyetlerini etkiledi” dedi. “Birçok şirket kesinti yapıyor, personel azaltıyor ve daha az üretim yapıyor; bu nedenle Christopher Marney’nin bu koşullar altında yeni bir şirket kurması şaşırtıcı.”
Marney, “klasik repertuardan kaçınmak; Bir “Fındıkkıran” pas de deux’u atmayacağız. Her yıl, izleyicilerin uzun süredir görmediği çalışmalara odaklanan yeni bir çalışma yayınlayacağız.” Eski Kraliyet Balesi yönetmeni Kenneth MacMillan’ın unutulmuş oda parçalarının yanı sıra Glen Tetley, John Neumeier’in eserlerini de dahil etmeyi planlıyor. ve John Cranko Marney, Justin Peck ve Alexei Ratmansky’nin küçük eserlerini de almak istediğini ekledi.
Yüksek maliyetlerin etkisi genellikle “repertuvara daha az maceracı bir yaklaşım” anlamına geldiğinden Craine, “Kayıp baleleri yeniden canlandırma konusundaki kararlılığına hayranım” dedi. Yine de şunu ekledi: “Tanınabilir bir unvan olmadan turneye çıktığınızda, kendinize büyük bir meydan okuma hazırlamış olursunuz.”
Marney, yeni topluluğuna Britanya’daki küçük tiyatrolardan ve 1990’dan 1996’ya kadar Londra Şehir Balesi’nin bulunduğu Sadler’s Sites’in yöneticisi Alistair Spalding’den büyük bir ilginin olduğunu söyledi.
Spalding, “birisinin ileri görüşlü ama mirasa dayalı bir şey bulması harika” dedi.
“Zorlu bir dönem” diye ekledi, “ama doğru formata sahipseniz işe yarayabileceğini düşünüyorum.”