Divalar, kişinin kendini tutkuyla sergilemesine değer verilen flamenko dansının sera atmosferinde bolca bulunur. Ama Carlota Santana onlardan biri değil.
Geçenlerde “Ben harika bir flamenko dansçısı değilim” dedi. “Bunu biliyorum ve bence diğer insanlar da bunu biliyor.”
Yine de gurur duyulacak bir şey başardı: Amerika Birleşik Devletleri’nde 40 yıl boyunca bir flamenko şirketi yönetti. Bu kadar uzun bir ömür son derece sıra dışı, ancak Santana’nın yaklaşımı da öyle. Adı, Flamenco Vivo Carlota Santana şirketinin adının bir parçası olmasına rağmen, Flamenco’nun ilk sırada yer alması tesadüf değil. O yıldız aktris değil. Koreograf da değil. “Sanat biçimiyle ilgili,” dedi.
Bu ayrılmış odak biraz kafa karıştırıcı olabilir. Santana artık performans göstermediği ve hiçbir zaman koreografi yapmadığı için, şirketi uzun süredir bir koreograf tarafından yönetilen bir grubun açık kimliğinden – biçimlendirici sanatsal imzasından – yoksundur. Dansçıların ve dans yapımcılarının bisiklete bindiği yıllar boyunca Flamenco Vivo, her performansta farklı bir şirket olarak karşımıza çıktı: bazen çığır açan ve yüksek kaliteli, bazen uysal veya jenerik.
Şirketin yıl dönümü sezonunda bu hafta Joyce Theatre’da sahne alan, yüksek kaliteli enkarnasyon, İspanyol dansçı ve koreograf Emilio Ochando tarafından yönetiliyor. Oyuncu kadrosunun çoğu, şirketin geçen yıl Joyce’a getirdiği beğenilen gösteri “Fronteras”ınkiyle örtüşüyor. Yine de önemli bir şekilde, grupla ilk kez 1980’lerde ortaya çıkan saygın dansçı Maria Bermudez de dahil olmak üzere çeşitli konuk yıldızlara da yer veriyor.
Santana tüm bunların neresinde? Bermudez, “Her şeyi mümkün kılan o,” dedi.
Başından beri böyleydi. Grup, 1983 yılında California’dan bir koreograf olan Roberto Lorca’nın yönetiminde İspanyol Dans Sanatları Şirketi olarak New York’ta başladı. New York’un taşrasında doğan Santana, kısa süre önce İspanyol dansına aşık olunca ve okumak için İspanya’ya gittiğinde psikiyatrik sosyal hizmet uzmanı olarak kariyerinden vazgeçmişti. New York’a döndüğünde Lorca’nın dans dersini aldı ve onun dans partneri oldu. Birlikte İspanyol Dans Sanatları Topluluğunu kurmaya karar verdiler. “Dans ettiğimizde hissettiklerimizi insanların da hissetmesini istedik” dedi.
Santana, 1972’de bir flamenko şirketi kuran dansçı Maria Benitez’e bunun nasıl yapıldığını sordu. Benitez’in ona iyi bir daktilo almasını söylediğini söyledi.
Konsey, Santana’nın rolüne işaret etti. Lorca yönetmenlik ve koreografi yaparken yeni şirkette performans sergiledi, ancak aynı zamanda hibe başvurularını yazdı ve her şeyi mümkün kılan evrakları doldurdu. Ve Lorca 1987’de AIDS’ten öldükten sonra, Santana bu rolü sürdürdü, birkaç yılda bir koreografi için farklı, yeni insanlar getirdi (ve sonunda grubun şimdiki adına karar verdi).
Flamenco Vivo sadece bir dans topluluğu değil, bir organizasyon haline geldi. Başından beri Santana kendini eğitimde sanata adadı. Flamenco Vivo şu anda, Santana’nın yarı zamanlı olarak yaşadığı ve Duke Üniversitesi’nde düzenli olarak flamenko dersleri verdiği New York ve Kuzey Karolina’daki düzinelerce okulda atölye çalışmaları yapıyor.
Daha yakın zamanlarda Flamenco Vivo, eğitimini profesyonel öncesi flamenko dansçıları için genişletti. Madrid’deki prestijli bir yarışma olan Certamen de Coreografía de Danza Española y Flamenco ile yapılan işbirliği, eğitimi ödüllerle birleştiren bir New York versiyonunun yaratılmasına yol açtı. (Bir zamanlar ücretsiz yargıç olarak görev yaptım.)
Bu tür dansçılar New York’ta nerede prova yapabilir? Pek çok stüdyo, sert tabanlı ayakkabıların yere vurmasına izin vermez. 2009’da Flamenco Vivo, Midtown Manhattan’daki eski Columbia Üniversite Kulübü’nün en üst katındaki iki kiralık squash kortunu prova odalarına dönüştürdü. Mekanlar göz alıcı olmaktan uzak ve kasabada vurmalı dansçıları ağırlayan birkaç yer arasında yer alıyor. Tap dansçıları ve Meksikalı halk grupları bazen stüdyoları kiralar ve şirkete gelir getirir, ancak duvardaki bir levhada gururla “Flamenkolar için, flamenkolar için” yazar.
Geçen hafta Santana daha Kuzey Carolina’dayken şirket burada prova yaptı. Ochando, ağırlıklı olarak İspanyol dansçılara karmaşık grup koreografisinde rehberlik etti.
“Risk atmayı seviyor,” dedi. Santana’ya fikirlerini söylediğinde, bunların kendi fikirlerinin yerine geçmediğini ekledi; Onunkini nasıl gerçekleştireceğini öğrenir. Yönetmenler için “normal değil” dedi.
Orada prova da yapan Bermudez, Santana’nın “çok sade ve kuru, çok pratik göründüğünü, ancak çalışmalarının sanata olan sevgi, saygı ve ilgiyi ortaya koyduğunu” söyledi.
Bermudez, kendisininki de dahil olmak üzere birçok şirketin flamenko’nun bir yönünde uzmanlaştığını, ancak Flamenco Vivo’nun “bir hayran gibi” olduğunu – gelenekselden çağdaşa geniş bir stil yelpazesi sergilediğini ve uygulayıcılardan gazilere kadar çok sayıda uygulayıcıyı istihdam ettiğini belirtti. gelişmiş ve geliyor. “Ne göreceğinizi asla bilemezsiniz ve bu yüzden izleyiciler geri gelmeye devam ediyor” dedi.
Röportajı sırasında Santana, nerede doğduğunu – “Ben başladığımda Granada’da bir mağarada doğmalıydın” dedi – veya dans etmeye başladığı yaş: 20’lerin sonu. Bu, korkunun bir İfadesiydi. Flamenkoda ciddiye alınmak. Ancak 40 yıl inkar edilemeyecek kadar ciddi bir rakam. Aynı zamanda işleri yapanlara da hizmet ederler.
Geçenlerde “Ben harika bir flamenko dansçısı değilim” dedi. “Bunu biliyorum ve bence diğer insanlar da bunu biliyor.”
Yine de gurur duyulacak bir şey başardı: Amerika Birleşik Devletleri’nde 40 yıl boyunca bir flamenko şirketi yönetti. Bu kadar uzun bir ömür son derece sıra dışı, ancak Santana’nın yaklaşımı da öyle. Adı, Flamenco Vivo Carlota Santana şirketinin adının bir parçası olmasına rağmen, Flamenco’nun ilk sırada yer alması tesadüf değil. O yıldız aktris değil. Koreograf da değil. “Sanat biçimiyle ilgili,” dedi.
Bu ayrılmış odak biraz kafa karıştırıcı olabilir. Santana artık performans göstermediği ve hiçbir zaman koreografi yapmadığı için, şirketi uzun süredir bir koreograf tarafından yönetilen bir grubun açık kimliğinden – biçimlendirici sanatsal imzasından – yoksundur. Dansçıların ve dans yapımcılarının bisiklete bindiği yıllar boyunca Flamenco Vivo, her performansta farklı bir şirket olarak karşımıza çıktı: bazen çığır açan ve yüksek kaliteli, bazen uysal veya jenerik.
Şirketin yıl dönümü sezonunda bu hafta Joyce Theatre’da sahne alan, yüksek kaliteli enkarnasyon, İspanyol dansçı ve koreograf Emilio Ochando tarafından yönetiliyor. Oyuncu kadrosunun çoğu, şirketin geçen yıl Joyce’a getirdiği beğenilen gösteri “Fronteras”ınkiyle örtüşüyor. Yine de önemli bir şekilde, grupla ilk kez 1980’lerde ortaya çıkan saygın dansçı Maria Bermudez de dahil olmak üzere çeşitli konuk yıldızlara da yer veriyor.
Santana tüm bunların neresinde? Bermudez, “Her şeyi mümkün kılan o,” dedi.
Başından beri böyleydi. Grup, 1983 yılında California’dan bir koreograf olan Roberto Lorca’nın yönetiminde İspanyol Dans Sanatları Şirketi olarak New York’ta başladı. New York’un taşrasında doğan Santana, kısa süre önce İspanyol dansına aşık olunca ve okumak için İspanya’ya gittiğinde psikiyatrik sosyal hizmet uzmanı olarak kariyerinden vazgeçmişti. New York’a döndüğünde Lorca’nın dans dersini aldı ve onun dans partneri oldu. Birlikte İspanyol Dans Sanatları Topluluğunu kurmaya karar verdiler. “Dans ettiğimizde hissettiklerimizi insanların da hissetmesini istedik” dedi.
Santana, 1972’de bir flamenko şirketi kuran dansçı Maria Benitez’e bunun nasıl yapıldığını sordu. Benitez’in ona iyi bir daktilo almasını söylediğini söyledi.
Konsey, Santana’nın rolüne işaret etti. Lorca yönetmenlik ve koreografi yaparken yeni şirkette performans sergiledi, ancak aynı zamanda hibe başvurularını yazdı ve her şeyi mümkün kılan evrakları doldurdu. Ve Lorca 1987’de AIDS’ten öldükten sonra, Santana bu rolü sürdürdü, birkaç yılda bir koreografi için farklı, yeni insanlar getirdi (ve sonunda grubun şimdiki adına karar verdi).
Flamenco Vivo sadece bir dans topluluğu değil, bir organizasyon haline geldi. Başından beri Santana kendini eğitimde sanata adadı. Flamenco Vivo şu anda, Santana’nın yarı zamanlı olarak yaşadığı ve Duke Üniversitesi’nde düzenli olarak flamenko dersleri verdiği New York ve Kuzey Karolina’daki düzinelerce okulda atölye çalışmaları yapıyor.
Daha yakın zamanlarda Flamenco Vivo, eğitimini profesyonel öncesi flamenko dansçıları için genişletti. Madrid’deki prestijli bir yarışma olan Certamen de Coreografía de Danza Española y Flamenco ile yapılan işbirliği, eğitimi ödüllerle birleştiren bir New York versiyonunun yaratılmasına yol açtı. (Bir zamanlar ücretsiz yargıç olarak görev yaptım.)
Bu tür dansçılar New York’ta nerede prova yapabilir? Pek çok stüdyo, sert tabanlı ayakkabıların yere vurmasına izin vermez. 2009’da Flamenco Vivo, Midtown Manhattan’daki eski Columbia Üniversite Kulübü’nün en üst katındaki iki kiralık squash kortunu prova odalarına dönüştürdü. Mekanlar göz alıcı olmaktan uzak ve kasabada vurmalı dansçıları ağırlayan birkaç yer arasında yer alıyor. Tap dansçıları ve Meksikalı halk grupları bazen stüdyoları kiralar ve şirkete gelir getirir, ancak duvardaki bir levhada gururla “Flamenkolar için, flamenkolar için” yazar.
Geçen hafta Santana daha Kuzey Carolina’dayken şirket burada prova yaptı. Ochando, ağırlıklı olarak İspanyol dansçılara karmaşık grup koreografisinde rehberlik etti.
“Risk atmayı seviyor,” dedi. Santana’ya fikirlerini söylediğinde, bunların kendi fikirlerinin yerine geçmediğini ekledi; Onunkini nasıl gerçekleştireceğini öğrenir. Yönetmenler için “normal değil” dedi.
Orada prova da yapan Bermudez, Santana’nın “çok sade ve kuru, çok pratik göründüğünü, ancak çalışmalarının sanata olan sevgi, saygı ve ilgiyi ortaya koyduğunu” söyledi.
Bermudez, kendisininki de dahil olmak üzere birçok şirketin flamenko’nun bir yönünde uzmanlaştığını, ancak Flamenco Vivo’nun “bir hayran gibi” olduğunu – gelenekselden çağdaşa geniş bir stil yelpazesi sergilediğini ve uygulayıcılardan gazilere kadar çok sayıda uygulayıcıyı istihdam ettiğini belirtti. gelişmiş ve geliyor. “Ne göreceğinizi asla bilemezsiniz ve bu yüzden izleyiciler geri gelmeye devam ediyor” dedi.
Röportajı sırasında Santana, nerede doğduğunu – “Ben başladığımda Granada’da bir mağarada doğmalıydın” dedi – veya dans etmeye başladığı yaş: 20’lerin sonu. Bu, korkunun bir İfadesiydi. Flamenkoda ciddiye alınmak. Ancak 40 yıl inkar edilemeyecek kadar ciddi bir rakam. Aynı zamanda işleri yapanlara da hizmet ederler.