Cunningham, hareket, müzik ve set tasarımının bağımsız etkileşimi için de akla geliyor. Herrera’nın tasarımının yoğun rengi ve sert kişiliksizliği, Carter’ın aydınlatması ve Thorvaldsdottir’in müziğinin gizemli, parçalayıcı çizgileri ve tektonik kaymaları, Untitled’da dans kadar eşit bir rol oynuyor. Hareketli bir ses manzarası, sesli bir manzara, bedenlerin, ışığın, müziğin ve görsel geometrilerin bir tür enstalasyonu olarak düşünebilirsiniz.
Belki de bu yüzden, hareketin sade güzelliğine rağmen, dansın kendisine odaklanmak ya da parçayı tutarlı bir bütün olarak hissetmek zordu. Herrera’nın çalışmalarının baş döndürücü derecede yoğun odaklanması izleyiciyi davet ediyor, biçimcilik ile anlam ve duygu bulma mücadelesini dengeliyor, ancak “İsimsiz” bunu tam olarak başaramıyor.
En azından henüz değil, ya da Cuma günü benim için değil. Koreograflar uyum sağladıkça, dansçılar vücutlarındaki hareketi özümserken ve izleyicinin gözleri geliştikçe parçalar formlarını bulabilir. “İsimsiz” garip bir şekilde dağınık hissettiriyor; belki zamanla değişir.
Wheeldon’ın Corybantic Games’i, Leonard Bernstein’ın Platon’dan Sonra Serenat’ına uyarlandı: Erdem Moralioğlu’nun Yunan esintili kostümleriyle Symposium, koreografın becerisini, zekasını ve genişliğini hatırlatıyor. Wheeldon, bale tekniğinin uç noktalarını zorlamakla McGregor’dan daha az ilgileniyor, ancak parça yaratıcı, eğlenceli bir hareket yelpazesi (stilize profiller, omuz duruşları, esnemiş ayaklar), halk danslarına ve baleye kısacık göndermeler sunuyor (“Serenat” bağlantılı olarak). çizgiler). , gruplamalarında “Les Sylphides”) ve Bernstein’ın Keman Konçertosu’nun beş bölümünün canlandırıcı bir şekilde kusursuz bir şekilde birleştirilmesi.
MacMillan’ın Anastasia Act III ve Bohuslav Martinu’nun Senfoni No. 6’sında, baş dansçılardan gelecek ay emekli olacak olan Laura Morera, Rusya’nın Büyük Düşesi Anastasia olduğuna inanan hapsedilmiş kadın Anna Anderson’ı can sıkıcı bir şekilde canlandırdı. Bu bale için bu kadar. Tüm sanat eserleri zamanla gelişmez.
İsimsiz, 2023/Corybantic Games/Anastasia Perde III
17 Haziran’a kadar Royal Opera House, Londra, roh.org
Belki de bu yüzden, hareketin sade güzelliğine rağmen, dansın kendisine odaklanmak ya da parçayı tutarlı bir bütün olarak hissetmek zordu. Herrera’nın çalışmalarının baş döndürücü derecede yoğun odaklanması izleyiciyi davet ediyor, biçimcilik ile anlam ve duygu bulma mücadelesini dengeliyor, ancak “İsimsiz” bunu tam olarak başaramıyor.
En azından henüz değil, ya da Cuma günü benim için değil. Koreograflar uyum sağladıkça, dansçılar vücutlarındaki hareketi özümserken ve izleyicinin gözleri geliştikçe parçalar formlarını bulabilir. “İsimsiz” garip bir şekilde dağınık hissettiriyor; belki zamanla değişir.
Wheeldon’ın Corybantic Games’i, Leonard Bernstein’ın Platon’dan Sonra Serenat’ına uyarlandı: Erdem Moralioğlu’nun Yunan esintili kostümleriyle Symposium, koreografın becerisini, zekasını ve genişliğini hatırlatıyor. Wheeldon, bale tekniğinin uç noktalarını zorlamakla McGregor’dan daha az ilgileniyor, ancak parça yaratıcı, eğlenceli bir hareket yelpazesi (stilize profiller, omuz duruşları, esnemiş ayaklar), halk danslarına ve baleye kısacık göndermeler sunuyor (“Serenat” bağlantılı olarak). çizgiler). , gruplamalarında “Les Sylphides”) ve Bernstein’ın Keman Konçertosu’nun beş bölümünün canlandırıcı bir şekilde kusursuz bir şekilde birleştirilmesi.
MacMillan’ın Anastasia Act III ve Bohuslav Martinu’nun Senfoni No. 6’sında, baş dansçılardan gelecek ay emekli olacak olan Laura Morera, Rusya’nın Büyük Düşesi Anastasia olduğuna inanan hapsedilmiş kadın Anna Anderson’ı can sıkıcı bir şekilde canlandırdı. Bu bale için bu kadar. Tüm sanat eserleri zamanla gelişmez.
İsimsiz, 2023/Corybantic Games/Anastasia Perde III
17 Haziran’a kadar Royal Opera House, Londra, roh.org